فيلسوف پاچا
ډېری تاریخي شخصیتونه، لکه مقدوني سکندر او مارکوس اوریلیوس ، د پخوانیو او عصري لیکوالانو لخوا د فیلسوف پاچا ایډیال په توګه تشریح شوي. په جمهوریت کې[سمول]جمهوریت د [[سوقرات|سوکرات ډیالوګ دی. په لومړیو دوو کتابونو کې، [[سوقرات|سوکرات ته ننګونه شوې چې د عدالت تعریف وړاندې کړي، کوم چې هغه وړاندیز کوي چې څنګه د یو مثالی ښار دولت فعالیت وکړي. هغه وړاندیز کوي چې مثالي دولت به د ځانګړي روزل شوي ساتونکي طبقې لخوا اداره شي، په کوم کې چې یو روحیه طبیعت به د فلسفي چلند سره یوځای شي. [۱] [[سوقرات|سوکرات په دولت کې د ژوند په مختلفو اړخونو بحث کوي. په پنځم کتاب کې، د سوکرات مخاطبین له هغه څخه پوښتنه کوي چې ایا هغه دولت چې هغه یې بیانوي په واقعیت کې شتون لري؟ هغه ځواب ورکړ چې دا یوازې په یوه شرط کې کېدی شي:
سوکرات دا تبصره د ریښتیني او درواغو فیلسوفانو ترمنځ په توپیر سره روښانه کړه. ریښتینی فیلسوف (یا د "حکمت مینه وال") هغه څوک دی چې "په هر شی کې حقیقت" سره مینه لري، د هغو کسانو په مقابل کې چې یوازې د شیانو سره مینه لري. دا د اپلاتون عقیدې ته اشاره ده چې ټول ځانګړي شیان یوازې د ابدي شکلونو سیوري دي. له همدې امله یوازې فیلسوف د واکمنۍ وړ دی، ځکه چې یوازې فیلسوف د مطلق حقیقت پوهه لري او د دې وړتیا لري چې دا پوهه د دولت د ښه والي لپاره وکاروي. [۳] سوکرات بیا هغه ځانګړتیاوې په ګوته کوي کوم چې مثالی فیلسوف باید ولري، په شمول د ریښتیا، تود، عدالت، او ښه حافظه. په هرصورت، لیدل کیږي چې دا ایډیال د واقعیت سره سخت مخالف دی، ځکه چې ډیری فیلسوفان "بشپړ غل" دي، او د دوی څخه غوره په عمومي توګه بې ګټې ګڼل کیږي. سوکرات د فیلسوفانو ضعیف شهرت د دولت د بېړۍ د استعاره له لارې تشریح کوي، په کوم کې چې هغه د اتنیانو ډیموکراسي د ناپاکو کښتیو له یوې ډلې سره پرتله کوي چې د کښتۍ د سرې د کنټرول لپاره یو له بل سره سیالي کوي. ملایان چې ځان د نیویګیشن په هنر نه پوهوي، دا ردوي چې دا د پیلوټ لپاره اړین وړتیا ده، او د هر هغه چا څخه ناوړه ګټه پورته کوي چې د دوی سره د خپلو اهدافو په ترلاسه کولو کې مرسته نه کوي. سوکرات بیا دا مني چې ډیری فیلسوفان په حقیقت کې فاسد دي، مګر دا حقیقت ته منسوبوي چې دوی په فاسده ټولنه کې لوی شوي. یوازې په مثالي حالت کې به یو فیلسوف وکولی شي خپل بشپړ ظرفیت ترلاسه کړي، "او د خپل هیواد او همدارنګه د ځان ژغورونکی وي". [۴] د مثالي دولت موضوع ته د بیرته راستنیدو سره، سوکرات د هغه لارو چارو په اړه توضیحات ورکوي چې د هغه ساتونکي به یې زده کړي وي، ترڅو دوی د فورمو بشپړ او بشپړ پوهه ته لار هواره کړي. دا زده کړه به پنځه دېرش کاله دوام وکړي، او احتمالي ساتونکي باید نور پنځلس کاله په لږو دفترونو کې تیر کړي، ترڅو د ژوند تجربه ترلاسه کړي. په پنځوس کلنۍ کې به دوی د واکمنۍ وړ وي. په هرصورت، د فیلسوفانو په توګه، دوی به په سیاست کې د ښکیلتیا لیوالتیا ونه لري؛ دوی به یوازې د وظیفې له احساس څخه دا کار وکړي. [۵] سوکرات د خبرو اترو دا برخه د دې په تایید سره پای ته رسوي چې مثالی دولت د احساس کولو وړ دی، مګر یوازې هغه وخت چې یو یا څو فیلسوفان په یو ښار کې واک ته ورسیږي. هغه نور وړاندیز کوي چې که دا پیښ شي، د یو فیلسوف پاچا لپاره د بشپړ دولت د رامنځته کولو لپاره ترټولو چټکه لاره به دا وي چې د لسو کالو څخه پورته هر اوسیدونکي لیرې کړي، ترڅو د ځوان نسل سره سم وده وکړي. د فلسفي اصولو سره. [۶] د تفسیر تاریخ[سمول][[ارستو|ارستو]] ، په خپل سیاست کې، د اپلاتون د سیاسي تیورۍ په ډیری اړخونو نیوکه کوي، او خپل نظرونه وړاندې کوي چې څنګه یو بشپړ ښار باید اداره شي. د دې پر ځای چې اپلاتون د واکمنې طبقې د جوړولو وړاندیز وکړي، ارستو استدلال کوي چې ټول وګړي باید د ښار په اداره کې مساوي ونډه واخلي. په هرصورت، په یوه برخه کې (کتاب 3، ch. 13) ارستو لیکي چې که چیرې یو یا ډیر داسې کسان وموندل شي چې د خپلو هیوادوالو څخه د فضیلت په برخه کې ډیر لوړ وي، دا به د طبیعي حکم خلاف وي چې د داسې خلکو تابع وي. د دوی د ټیټو خلکو واکمني، او له همدې امله دوی باید "د ژوند لپاره په خپل دولت کې پاچا" شي. په داسې حال کې چې ارستو دلته د فیلسوف پاچا ایډیال تایید کولو ته نږدې شوی، هغه په څرګنده توګه دا نه وايي چې دا نیک مشر باید په فلسفه کې ماهر وي، او د هغه لیکنې معمولا د فیلسوف نظري حکمت او د سیاسي حکمت تر منځ ژور توپیر راولي. حاکم [۷] کله چې سیاست په دیارلسمه پیړۍ کې لاتین ته وژباړل شو، دا په مسیحي نړۍ کې د سیاسي فلسفې بنسټیز متن شو، او د اپلاتون نظریات د ارستو د لنډمهاله او معنوي واک څخه د جلا کیدو په حق کې له پامه غورځول شوي. له بلې خوا، اسلامي پوهان د اپلاتون له جمهوریت څخه خورا ډیر اغیزمن شوي، د فیلسوف پاچا کې د "قانون جوړونکي پیغمبر" د دودیز شخصیت مقابل کې موندلی. [۸] الفارابي ، د مثال په توګه، اپلاتون له نږدې تعقیب کړ او لیکلي یې دي چې مثالی دولت هغه دی چې د خپلو اتباعو روحاني زده کړې ته په خورا دقت سره ګډون کوي، او دا چې حاکم باید د انساني وجود د هدف په اړه خورا پرمختللی پوهه ولري. چیرته چې الفارابي له اپلاتون څخه وتلی و، په دې ټینګار کاوه چې د کامل دولت بنسټ ایښودونکی باید یو فیلسوف نه وي، بلکې یو پیغمبر هم وي، ځکه چې کامل قانون یوازې د خدای له خوا راځي. د بنسټ ایښودونکي جانشینان اړتیا نلري چې پیغمبران وي، مګر دوی باید لاهم فیلسوفان وي، د ترلاسه شوي قانون په سمه توګه تفسیر او پلي کولو وړ وي. [۹] د منځنیو پیړیو اسلامي فیلسوفانو ډیری فرصتونه درلودل چې خپلې سیاسي نظریات په عمل کې پلي کړي، ځکه چې دوی ډیری وختونه په شاهي محکمه کې پوستونه درلودل، حتی ډیری یې د وزیرانو په توګه کار کاوه. د فیلسوف پاچا په ایډیال باندې د دوی د باور سره سره، هیڅ اسلامي فیلسوف داسې نه پیژندل کیږي چې د ځان لپاره یې د واک د ترلاسه کولو هڅه کړې وي، په ښکاره ډول د تابعیت په موقف کې راضي وي. فارابي د دې حالت په اړه رعایت کوي کله چې هغه لیکي چې د ټولو اړینو فضیلتونو درلودونکي حاکمان نادر دي، نو دا ممکنه ده چې د مثالي دولت پاچا د دوو خلکو ترمنځ شریک شي، چې یو یې یو دی. فیلسوف او نور پاتې شرایط پوره کوي". [۱۰] د الفارابي او ایورروس د اثارو په عبراني ژبه ژباړه د فیلسوف پاچا مفهوم د یهودي سیاسي فکر ته ننوځي. د انجیل شخصیتونه لکه موسی ، ابراهیم او سلیمان د مثالي واکمنانو د مثالونو په توګه ساتل شوي، د اپلاتون نظریه د یهودي فیلسوفانو اړتیاو پوره کولو لپاره د نورو تحریفونو سره مخ وه. د دې مفکورې شهرت په پای کې د اوولسمې پیړۍ په جریان کې راټیټ شو، ځکه چې د باروچ سپینوزا په څیر اغیزمنو لیکوالانو د میکیاویلي په کارونو کې د ډیرو سیکولر سیاسي فلسفو په جوړولو پیل وکړ. [۱۱] د ریښتینې نړۍ مثالونه[سمول]ډیونیسیس او ډیون[سمول]له جمهوریت څخه داسې ښکاري چې اپلاتون په واقعیت کې د خپل مثالي دولت رامینځته کول ناممکن نه ګڼي، [۱۲] او هغه د فلسفې په اصولو کې د یوه واکمن د زده کړې لپاره د پام وړ هڅه وکړه. په 367 BC کې، Dionysius II د خپل تره Dion ، چې د اپلاتون ملګری او شاګرد و، تر څارنې لاندې په سیراکوز، سیسلي کې واک ته ورسېد. ډیون اپلاتون ته بلنه ورکړه چې سیراکوز ته د ډیونیسیس د سلاکار په توګه خدمت وکړي، او اپلاتون ومنله. په هرصورت، هغه شاید په ظالم باندې د اعتدال نفوذ څخه پرته د بل څه تمه نه درلوده؛ هغه احتمال نلري چې باور ولري چې هغه کولی شي ډیونیسیس په ریښتیني فیلسوف پاچا بدل کړي. په پیښه کې، ډیونیسیس یو ناخوښه زده کونکی ثابت کړ، او د هڅو څخه هیڅ شی ندی راغلی. [۱۳] [۱۴] وروسته، ډیون هڅه وکړه چې د ځان لپاره واک ترلاسه کړي، او بالاخره ووژل شو. اپلاتون په خپل احتمالي جعلي اووم لیک کې د ډیون په مرګ خواشیني څرګنده کړه او لیکلي یې دي چې
نور مثالونه[سمول]ډیری نور تاریخي شخصیتونه د فیلسوف پاچاهانو د احتمالي مثالونو په توګه وړاندې شوي. د WKC ګوتری او نورو په وینا، د اپلاتون ملګري آرکیتاس ممکن د مفکورې تر شا اصلي الهام وي. ارکیتاس نه یوازې یو مشهور پیتاګوریان فیلسوف و، هغه یو تکړه پوځي جنرال او یو مشهور سیاسي مشر هم و، چې د ایټالیا په تارینتم ښار کې یې د ستراتیژیکو په توګه اوه ځله خدمت وکړ. [۱۶] [۱۷] سکندر اعظم ، د ارستو د شاګرد په توګه، ډیری وختونه د یو فیلسوف پاچا په توګه بیان شوی. د هغه معاصر اونیسیکریټس د هغه په اړه د "په وسلو کې د فیلسوف" په توګه خبرې کولې، او د لومړۍ پیړۍ اپلاتون پلوټارچ د هغه د حکمت، سخاوت، تواضع او زړورتیا په اړه د ستاینې وړ شرایطو کې لیکلي. د الکساندر د فیلسوف بللو لپاره د پلوتارک توجیه دا وه چې هغه په حقیقت کې هغه اصول درلودل چې پخوا یې یوازې د ایډیالو په توګه خبرې کولې، او "د بې شمیره هیوادونو وحشي دودونه یې بدل کړل". په هرصورت، الکساندر یو جنجالي شخصیت پاتې دی، ځکه چې مختلفو تاریخپوهانو هغه حتی په عصري ورځ کې خورا مختلف انځور کړی دی. [۱۸] د روم امپراتور مارکوس اوریلیس هم په مکرر ډول د فیلسوف پاچا ایډیال د تکمیل په توګه یاد شوی. لرغونې سرچینې لکه تاریخي اګسټا هغه "فیلسوف" بولي او د هغه د واکمنۍ د نرمښت لپاره د هغه ستاینه کوي، پداسې حال کې چې د هغه سټویک ټوم مراقبت اوس هم د خدمت او دندې فلسفې ته د ادبي یادګار په توګه درناوی کیږي. [۱۹] [۲۰] نور مثالونه:
دا هم وګوره[سمول]
حوالې[سمول]
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
