ميناريزم

توحید ^[۱] میناریزم يا يوازې والی یو سټایل دی چې د 17 پېړۍ څخه د اروپا په هنر او ادب کې مشهور شو او په تدریج سره د هر هنري سټایل د چلونو هنري انتها او مغرورتيا په مانا استعمالیږي.
د انځورګرانو تخنيکونه لکه د ارقامو غځول، د حرکتونو توده کول، د تناسب او ترازو توپير، ناخوښ رنګونه، ګڼه ګوڼه او د ترکيب انډول، د ريناسنس د جمالياتي منطق سره په ټکر کې وو، او له همدې امله، د 17 پېړۍ هنرمندانو د غیر معمولي هنرمندانو لاسته راوړنو ته په کمه سترګه کتل او رد یې کړل. خو شلمې پېړۍ نه يوازې دا قضاوت ونه منل، بلکې د لويديځ هنرمند د خپل شخصيت، ځواک، تخيل او تخنيکي مهارت په اړه د پوهاوي د پيل په توګه د مونوګامي دوره هم وګڼله.

البته، د انفرادیت مشخص مانا د نوي والي او باروکو دورې تر مینځ دوره کې د ایټالوی نقاشۍ ، مجسمې او معمارۍ پورې محدوده ده. دوی دا اصطلاح د رافایل (1520) له مړینې وروسته د 16 پیړۍ تر پایه پورې د ځینې مهم اروپایي هنري رجحاناتو تشریح کولو لپاره هم کاروي.

یوازینی نقاشي د مایکل انجیلو له وروستیو کارونو څخه سرچینه اخیستې. د هغه وروسته د نسل ډېری هنرمندانو د وروستي قضاوت په دیوال کې د شخصیتونو بې ثباته ترکیب، څرګند تحریف او احساساتي حالتونو کې د طبیعت د اصولو نوي او شخصي تفسیر لپاره یو مثال وموند.

تينتوريتو ، اېل ګريکو ، پارميګيانو، روسو فورنتينو، پونټورمو ، واساري، برونسينو ، سيليني ، بولوګانا، ولټيرا او زوکاري هغه انځورګران دي چې د دې غورځنګ سره تړاو لري. ^[۲]