استراحت، تفریح او د کاري ساعتونو مناسب محدودیت او د معاشونو سره دوره رخصتۍ، او همدارنګه د عامه رخصتیو معاشونه.
د تفریح حق هم د ماشوم د حقونو د کنوانسیون په 31 ماده کې پیژندل شوی، او د ماشوم د حقونو او هوساینې په اړه د افریقایي منشور په 12 ماده کې، دواړه دا پیژني: [۳][۴]
د ماشوم د دمې او ساتېري حق، د ماشوم د عمر سره سم په لوبو او تفریحي فعالیتونو کې د ګډون حق او په کلتوري ژوند او هنرونو کې په ازاده توګه ګډون کول.
د تفریح حق د مدني او سیاسي حق په مقابل کې اقتصادي، ټولنیز او کلتوري حق ګڼل کیږي. د استراحت او استراحت حق د کار له حق سره تړلی دی، چې د بشري حقونو د نړیوالې اعلامیې د ۲۳ مادې او د اقتصادي، ټولنیزو او کلتوري حقونو د نړیوال میثاق د ۶.۳ مادې له مخې برابر شوی دی. چیرته چې د کار حق د کار کولو حق برابروي، د استراحت او استراحت حق خلک له ډیر کار څخه ساتي.
د اقتصادي، کلتوري او ټولنیزو حقونو کمیټې د اقتصادي، ټولنیزو او کلتوري حقونو د نړیوال میثاق د ۷ مادې په اړه کومه عمومي تبصره نه ده کړې. له همدې امله، د استراحت او تفریح د حق په اړه د دولتونو د ځانګړو مکلفیتونو په اړه هیڅ نړیوال تړون شتون نلري، او "د دې شرایطو هیڅ عام مفهوم شتون نلري چې په رسمي توګه فرض شي". [۵] په هرصورت، دولتونه لاهم د استراحت او تفریح حق په اړه مسؤلیتونه لري
د استراحت او تفریح په حق کې د دولت مکلفیتونه[سمول]
د بشري حقونو د نړیوالې اعلامیې د ۲۴مې مادې له مبهم ژبې سره سره، دولتونه د تفریح د حق په تړاو مکلفیتونه او مسوولیتونه لري. د اقتصادي، ټولنیزو او کلتوري حقونو د کمیټې لخوا د متنونو په اړه خپاره شوي متنونه دا ثابتوي چې د ټولو حقونو په اړه، د استراحت او تفریح حق په ګډون، دولتونه د درناوي، ساتنه او بشپړولو مکلفیت لري.
د درناوي، ساتنه او بشپړولو اصول د اقتصادي، کلتوري او ټولنیزو حقونو په اړه د دولت اساسي مکلفیت دی، په شمول د تفریح حق: [۶]
دولتونه او نور وظیفه لرونکی مکلفیت لری چی د بشری حقونو درناوی، ساتنه او پوره کړی.
د درناوي د تعریف پر بنسټ د اقتصادي، ټولنیزو او کلتوري حقونو کمیټې عمومي تبصره 14، [۷] د درناوي مکلفیت له دولتونو څخه غواړي چې په مستقیم یا غیر مستقیم ډول د مداخلې څخه ډډه وکړي. د استراحت حق. د ساتنې مکلفیت له دولتونو څخه غواړي چې داسې اقدامات وکړي چې د دریمې ډلې د تفریح حق کې د مداخلې مخه ونیسي. په نهایت کې، د پوره کولو مکلفیت له دولتونو څخه غواړي چې د تفریح حق د ترلاسه کولو او خوند اخیستو لپاره مناسب مقننه، اداري، بودیجه، قضایي، پرمختیایي او نور اقدامات وکړي.
له همدې امله، دولتونه باید نه یوازې د ډیرو کارونو څخه د افرادو درناوی او ساتنه وکړي، بلکه باید حق هم پوره کړي، او ډاډ ترلاسه کړي چې افراد د دې وړتیا لري چې په مثبت ډول د تفریح حق څخه خوند واخلي، نه یوازې د ډیر کار په نشتوالي کې.
د استراحت او تفریح حق، لکه د ډیرو اقتصادي، ټولنیزو او کلتوري حقونو (ESCR) په څیر، ډیری وختونه د مدني او سیاسي حقونو په پرتله لږ مهم یا بنسټیز ګڼل کیږي. د اقتصادي، ټولنیزو او کلتوري حقونو انتقادونه لکه موریس کرینسټن او آریه نییر ، یا د ویلیم ټالبوټ کوم حقونه باید نړیوال وي ، [۸] ډیری وختونه استدلال کوي چې ESCR د انساني کرامت لپاره غیر ضروري دي، د مدني او سیاسي حقونو په پرتله لږ بنسټیز دي، ډیر دي. ګران او غیر عملي، او دا چې د انسانانو ځینې حوزې د ESCR مستحق نه دي. [۹]
په هرصورت، د بشري حقونو پوهان په زیاتیدونکې توګه د نه جلا کیدو مفهوم مني او دا مني چې ټول بشري حقونه بنسټیز دي. [۱۰] د استراحت او استراحت حق مدافعین ادعا کوي چې دا د هوساینې لپاره بنسټیز اهمیت دی کله چې اساسي امنیت تضمین شي، او دا تفریح "د وخت ضایع کول یا یوازې د کار څخه غیر حاضري نه ده، بلکه، د کار لپاره اړین دی. د عزت ژوند" [۱۱]
د استراحت او تفریح حق یو راپورته کیدونکی بشري حق دی او د هغې د اهمیت او پلي کیدو په اړه بحثونه ممکن روان وي.
↑corporateName=National Museum of Australia; address=Lawson Crescent, Acton Peninsula. "National Museum of Australia - Eight-hour day". www.nma.gov.au (په انګلیسي ژبه کي). د لاسرسينېټه ۲۸ فبروري ۲۰۲۰. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
↑David Richards and Benjamin Carbonetti, “Worth what we decide: a defense of the right to Leisure,” International Journal of Human Rights, vo. 17, no. 3, (2013): 331.
↑William Talbott, Which Rights Should be Universal. Oxford. Oxford University Press. 2005
↑David Richards and Benjamin Carbonetti, “Worth what we decide: a defense of the right to
Leisure,” International Journal of Human Rights, vo. 17, no. 3, (2013): 331.
↑Richard McGrath, Janette Young, and Caroline Adams, ‘leisure as a human right special edition introduction,’ Annals of Leisure Research, vol. 20, no. 3, (2017): p. 314.
↑David Richards and Benjamin Carbonetti, “Worth what we decide: a defense of the right to
Leisure,” International Journal of Human Rights, vo. 17, no. 3, (2013): 334.
