عربي ليکدود
عربي ليکدود د لیکلو یو سیسټم دی چې عربي او د مینځني ختیځ او هندي برصغیر د نورو ژبو لیکلو لپاره کارول کیږي ، له هغې جملې ، پښتو، فارسي ، اردو ، کرد ، ګیلکي ، سندي ، بلوچي ، کشمیري ، طبري او آذربایجاني ترکي (په ایران کې) نور به وي په تېرو وختونو کې، دا د عثماني ترکي ژبې لیکلو لپاره هم کارول کیده. عربي ليکدود په نړۍ کې د لیکلو دوهم سیسټم دی چې د کارولو هیوادونو شمېر له مخې کارول کیږي، او د لاتیني ليکدود او چینایي حروفونو وروسته د کاروونکو شمېر له مخې دریم دی. عربي خطاطي، د ليکلو سربېره خپل هنري او عملي جمالیاتي مېتودونو ته اشاره کوي او د اسلامي هنر برخه ده. د عربي ليکدود تاریخ[سمول]د عربي رسم الخط د تاریخ په اړه ډیری نظرونه شتون لري. د لرغونو علماوو داسې نظرونه شته چې نن سبا يې د صحيحيت په اړه شکمن دي. د اسلام په لومړیو پیړیو کې، ایرانیانو په مانیچي او پهلوي رسم الخط لیکل. په عین وخت کې مسلمان ایرانیانو لکه یزید فارسي هڅه وکړه چې د قرآن لیکلو طریقه ښه کړي، چې په نباتیه لیکه کې وه او ډیر ابهامونه یې درلودل. په سریاني یا کوفي رسم الخط کې حروف له نقطو پرته لیکل کیدل او لنډ سرې او ځینې اوږده حرفونه لکه "ا" نه لیکل کیدل. څرنګه چې قرآن په عربي ژبه و، نو عربانو ته يې په لوستلو کې کومه ستونزه نه وه، خو ايرانيانو يې لوستل نه شواى کولاى. له همدې امله ایرانیانو د قران کریم د لیکل شوي رسم الخط په ارتقا کې مهم رول لوبولی او په حقیقت کې عربي رسم الخط په خپل ذوق او د پهلوي رسم الخط او آستاني رسم الخط ته د یوې برخې په نظر کې نیولو سره. [۱] که څه هم اوسنۍ فارسي رسم الخط له عربو (اسلامي یا کوفي رسم الخط چې له نباطین او سریاني څخه اخیستل شوی) اخیستل شوی، خو دا ادعا کیدای شي چې اسلامي رسم الخط هغه رسم الخط دی چې په جوړولو او خطاطۍ کې یې ایرانیانو لویه ونډه درلوده. وروسته بیا ایرانیانو د خپلو ژبنیو اړتیاوو پر بنسټ په عربي الفبا کې د P، Ж، Г، Ч توري شامل کړل او فارسي الفبا یې جوړ کړل او د هجري کال د دریمې هجري پیړۍ څخه یې د دیواني خطاطۍ د شهرت سبب شو. مناوی او پهلوي رسم الخط په تدریج سره خپل ځای خپل کړ او فارسي الفبا یې ورکړه. [۲] هغه رسم الخط چې نن ورځ په فارسي ژبه لیکل کیږي، یا په هند او پاکستان کې عام دی او په پخوانۍ عثماني امپراتورۍ کې هم مشهور و، باید عربي رسم الخط ونه ګڼل شي. بلکې دا رسم الخط چې په لومړي ځل له "انبار" څخه د عربستان نجد ته تللی، یو له عامو سوریايي او نباطیانو رسم الخط دی، چې د عربي ژبې د لیکلو لپاره له بدلونونو سره کارول شوی دی. [۳] د فارسی لیکلو لپاره د عربی رسم الخط کارول په خراسان کې پیل شول او لامل یې دا و چې د زردشتیانو لویې ډلې او د هغوی استادان لا هم په فارس او د ایران په لوېدیځو سیمو کې اوسېدل، چې په منځنی فارسی (پهلوی) او پهلوی ژبه یې لیکل. رسم الخط لا تر اوسه د نوي رسم الخط او لیکنو سیالي وه، په پام کې نیول شوې وه او د فارسي لپاره د نوي لیکلو میتودونو رامینځته کولو مخه ونیوله. [۴] په بل عبارت، که ایران له عربو سره جګړه وګټي، نو ممکنه ده چې د ایران د اوسنۍ کرښې په څنګ کې یو څه ورته والی ولري. له همدې امله فارسي د ایران د جنوبي سیمې سیمه ییزه ژبه وه چې د یوې خبرې ژبې په توګه په تدریجي ډول د ایران له جنوب څخه شمال او ختیځ ته خپره شوه او بیا د ایران په شمال ختیځ کې د دې سیمې ادبي ژبه شوه. له هغه ځايه د ايران لويديځ او جنوب لويديځ ته لاړ او بالاخره يې د اسيا په يوه لويه برخه کې ريښه ونيوله. [۵] د فارسي الفبې ترتیب په پیل کې د ابجد په شکل کې و او د لاتیني رسم الخط په ګډون ډیری نور رسم الخطونه چې د لرغونو سامي لیکونو څخه اخیستل شوي دي، اوس هم د " ابجد " او "هوز" په ورته قطار ولاړ دي. د فارسي الفبا په خپل اوسني شکل کې بدلون وروسته له هغه رامینځته شو چې ایراني شوبیه هڅه وکړه چې د حروفو د زده کړې اسانتیاوې د ظاهري او فونیټیک ترتیب له مخې ورته حروف سره یوځای کړي ترڅو نوي زده کونکو ته د هغې زده کول اسانه شي. هغه ته "الفابي" ویل کیده، دوی "زده کوونکي" کېښودل. [۶] لومړی هغه څوک چې د واحد حروفونو (لکه "ب" او "ت" د توپیر لپاره نقطې کارولې وې یحیی بن یمر عدواني احوازي او نصر بن عاصم وو. خلیل بن احمد فرحیدي ، چې د یمني ایرانیانو له اولادونو څخه و، دغه حرکت ایجاد کړ. د هغه څخه مخکې، سور ټکي د لنډو سرونو د ښودلو لپاره کارول کیده، کوم چې د ابوالاسود دوولي لخوا اختراع شوی و. لومړی کس چې د کوفي رسم الخط ته یې نسخه بدله کړه ابن مقله شیرازي وو. له اسلام څخه مخکې عربي رسم الخط[سمول]هیڅ داسې کار ندی موندل شوی چې د حجاز عربانو په تیرو وختونو کې د لیکلو او خطاطۍ سره اشنا وي. دوی د اسلام له ظهور څخه لږ مخکې له خطاطۍ سره اشنا شول. د حجاز د عربو په منځ کې د لیکلو او خطاطۍ د عامیدو لامل د دوی لومړنی ژوند او د صحرا ژوند و. دوی تل د نورو قومونو سره د جګړې او لوټ کولو په حال کې دي. بندیخانې او داسې کارونو دوی د صنعتونو په اړه فکر کولو ته مخه کړه، په شمول د لیکلو په شمول، چې د مدني او ښاري کولو صنعت دی. پرته له دې چې ځينې يې د سوداگرۍ په موخه سوريې او عراق ته تللي وو، ورو ورو د هغو سيمو د متمدنو خلکو تر اغېز لاندې راغلل او د هغوى له ژوندانه يې الهام اخيستى و او د سوريې او عراق له خلکو يې خطاطي او ليکنې زده کړې وې. له همدې امله دوی د نباتین یا سریاني رسم الخط سره اشنا شول او دا دوه ډوله رسم الخط د اسلامي فتوحاتو نه وروسته په عربستان کې مشهور پاتې شول. له نباتین رسم الخط څخه نسخ رسم الخط رامنځته شو، چې تر نن ورځې پورې پیژندل شوی او اوس هم پاتې دی او له سریاني رسم الخط څخه کوفي رسم الخط پیدا شو، چې د حري رسم الخط په نوم یادیږي. يعنې د کوفې په شاوخوا کې د عربو يو زوړ ښار "حيره" ته منسوب شو، ځکه د سوري رسم الخط تغير او تکامل په حيره کې او د کوفې له جوړېدو او دغه ښار ته د عربي تمدن له لېږد وروسته رامنځته شو. د هغه نوم د کوفي رسم الخط ته بدل شو. دا کرښه د اوږدې مودې لپاره په عربو کې مشهوره وه. لکه علي بن ابي طالب هم په همدې کرښه کې ليکلي دي. [۷] عربانو د نباتین رسم الخط زده کړ، چې وروسته د نسخ رسم الخط بدل شو، له "حوران" څخه سوریې ته د خپلو سوداګریزو سفرونو پرمهال. خو دوی له عراق څخه د حری یا کوفي کرښه ونیوله. عربو دواړه رسم الخطونه لومړی په عادي حروفو او لیکنو او بیا په مهمو لیکنو لکه قرآن او حدیث کې کارول. د کوفي رسم الخط د بدل شوي سوري رسم الخط یو لامل دا دی چې عربانو د "کتاب" په ځای د "کتاب" توري پرته "کتاب" لیکلی او د "رحمن" پر ځای یې "رحمن" لیکل. دا د سریاني رسم الخط یوه ځانګړتیا ده، چې د لغتونو په جوړښت کې اوږده توري (له مدنې سره) نه لري. د اسلام د ظهور په وخت کې د حجاز د عربو په منځ کې خطاطي او لیکل عام نه وو. یوازې له شلو څخه لږ خلک د لاس لیکلو سره آشنا وو. د اسلام پیغمبر دوی د وحی لیکلو لپاره وګمارل او مسلمانان یې د خطاطۍ زده کړې ته وهڅول او د خطاطۍ زده کونکو شمیر ورځ په ورځ زیات شو. د نسخ او کوفي دوه کرښې پاتې شوې او په مسلمانانو کې مشهورې شوې. مسلمانانو د دغو دوو کرښو د بدلولو، ستايلو او سينګارولو هڅه وکړه، تر دې چې ابن مقله د هجري څلورمې هجري پېړۍ په پيل کې د نخش رسم الخط د ښکلولو هڅه وکړه او د نسخ رسم الخط يې په داسې ډول د خپل کمال لوړې کچې ته ورسول. اوس. د وخت په تېرېدو سره، کوفي رسم الخط – لکه څنګه چې د نخش رسم الخط سره مخالف و – د رجعت لاره درلوده. دا کرښه د دوو پیړیو لپاره مشهوره وه. بیا دا ورک شو، او له هغه وروسته نسخې د نخش رسم الخط سره لیکل شوې.کينډۍ:وسطدوتنه:Aram nabat arab syriac.png له اسلام وروسته عربي رسم الخط[سمول]  د اسلامي دورې په پيل کې مسلمانانو هڅه کوله چې قرآن وليکي؛ او یو څو کسانو چې لیکل کولی شي، لکه " علی بن ابی طالب "، " عمر بن الخطاب " او " طلحه بن عبیدالله " قرآن لیکلی. په دې لیکنه کې د نباتین الفبا یا سریاني رسم الخط ( سترانجیلي ) توري کارول شوي. نباتیان او سریاک رسم الخط دواړه د آرامي رسم الخط څخه سرچینه اخیستې. په دې کرښه کې ډېر ابهامونه موجود وو او حروف له نقطو پرته ليکل کېدل او د کلمو په منځ کې د لنډو تورو او ځينو اوږده تورو لکه "ا" نه ليکل کېدل. د مثال په توګه ، په دې رسم الخط کې ب، ن، ت، ث او ي ورته لیکل شوي وو، او یا هم ح، خ، ج،ح یا س ورته وو. په ایران باندې د عربو له یرغل او په دې هیواد کې د اسلام له راتګ څخه مخکې دوه اویستیانې او پهلوي کرښې کاریدل. خو مخکې له دې چې عربو پر ایران برید وکړ، د دوی رسم الخط د کوفي رسم الخط و. د اوږدې مودې لپاره، د قرآن لیکل د کوفي رسم الخط پر بنسټ وو، او په کوفي رسم الخط کې د قرآن نسخې شتون لري. علي بن ابي طالب او عمر بن الخطاب هم په کوفي رسم الخط ليکلي دي. په کوفي رسم الخط کې د علي بن ابي طالب له خوا ليکل شوی قرآن دی. [۸] د څه مودې په تېرېدو سره د عربو خاوره له ختيځ څخه تر افغانستان او ايران پورې او له لوېديځ څخه تر سوريې او مصر او د ترکيې تر يوې برخې پورې پراخه شوه. خو بيا هم د قرآن په لوستلو او د خليفه ګانو د خطبو په ليکلو کې ډېرې غلطۍ موجودې وې. د نورو هېوادونو خلک چې له خپلې ژبې او رسم الخط څخه منع شوي وو، د عربي کلمو په تلفظ کې سخته وه. تر دې چې په ۶۵ هجري قمري کال کې عبدالملک بن مروان په دمشق کې خلافت شو او د عراق خلیفه حجاج بن یوسف ثقفي ته یې په یوه لیک کې وویل چې دا کوفي رسم الخط نور بسنه نه کوي او له هغه یې وغوښتل چې د کوفي خطاطۍ ته پراختیا ورکړي. د کوفي رسم الخط او ترویج حجاج خپلو جنرالانو ته امر وکړ چې د نورو مذهبونو ټول عالمان او هغه کسان چې له عربي پرته په نورو خطونو کې لیکي ووژني. د دې کړنو اغیزې په ایران کې د کتاب سوځولو په پرتله خورا پیاوړې وې. [۹] [۱۰] دغو اقداماتو د نورو هېوادونو د ژبو په ګډون د فارسي ژبو لپاره ډېرې ستونزې جوړې کړې. عربو په خپل الفبا کې څلور اصلي توري نه درلودل او بهرني توري یې ویل. په پای کې د خواجه ابوالمل په نوم یوه خطاط په عربي حروفو کې د پ او چ درې توري ور اضافه کړل او څه موده وروسته د ج توري هم په عربي الفبا کې په خپل اوسني شکل کې له اوږده ښکته پورته کولو سره اضافه شول. [۱۱] بالاخره د دوه پېړیو له تېرېدو وروسته د هجري لمریز کال د دریمې هجري پېړۍ په پیل کې د نسخ رسم الخط اختراع شو چې د کوفي رسم الخط پر بنسټ ولاړ و. ابو ریحان البیرونی په کتاب "السیدنا" کې لیکي: یو یوناني زموږ په ولایت کې تېر شو، ما هغه ته ورغلم او پوښتنه مې وکړه چې د میوو، هګیو، بوټو او تخمونو نومونه مې په یوناني ژبه ولیکل. خو په عربي رسم الخط کې یوه لویه ستونزه ده او هغه د کلمو یو بل ته ورته والی او د تورو، عربو او نښو د بېلولو اړتیا ده چې که یې ونه لیکل شي معنا یې ناڅرګندېږي. که دا طاعون نه وای، نو په عربي ژبه ژباړل شوي کتابونه لکه ډیسکورایډس او ګالین او داسې نور به کافي وي. خو اوس پر دوی باور نشته. [۱۲] ګ چ پ ژ[سمول] په فارسي الفبا کې د گ چ پ ژ توري له کله راښکته شوي او د (1-2-3) د شمېرو ليکل تر اوسه پورې کوم کره ځواب نه دى ترلاسه شوى، خو داسې ښکاري چې د ليتوګرافي له چاپ څخه مخکې هم د GCP ليکل کېدل. عام و، د GCP کارول اوس هم ځینې وختونه په ډیرو لیکونو کې نه لیدل کیږي، حتی تر دوه پیړیو دمخه. په فارسي لیکلو کې د 1، 2، 3، 4، 5، 6، 7، 8، 9 شمیرو لیکلو کارول باید له 400 کلونو څخه ډیر تاریخ ونه لري، په عربي او فارسي کې د 400 کلونو څخه ډیر متنونه شتون نلري. د عددونو د لیکلو لپاره په هر ځای کې حروف کارول کیږي لکه دوه زره او پنځه دېرش. البته، Ж د پارسي توری دی چې د Г, п, او ч په پرتله ډیر پخوا مشهور شو. له دې امله Ж له 700 څخه تر 800 کاله دمخه په نسخو کې لیدل کیده، مګر GCP حتی تر یوې پیړۍ دمخه د دې کارولو څخه انکار وکړ. [۱۳] د عربي خطاطۍ سټایلونه[سمول]  په پیل کې، عربي رسم الخط د نباتین رسم الخط څخه اخیستل شوی رسم الخط سره لیکل شوی و. د تصفون له فتحې سره په هغه کې د کوفي قلم اضافه شو، چې په کوفه کې عام شو، او دا هغه قلم دی چې بیوروکراټانو په کې خپل اصلاحات پلي کړل، چې ډېر ژر په نخش قلم کې هم ترسره شول. په لیونټ کې میشتو سوریایانو په څو قلمونو سره عربي رسم الخط لیکلو چې له دې جملې څخه د ستورنجلي قلم د تورات او انجیل لیکلو لپاره کارول کیده. د کوفي قلم له سترنجلي قلم څخه راوتلی او دواړه قلمونه په هر اړخ کې سره سمون لري. وروسته د عباسي دورې په زمانه کې نور قلمونه هم په دې کرښه مشهور شول چې په هغو کې د جلیل قلم، د جلیل قلم، د جلیل قلم، د دبج قلم، د لوی مارانو افسانه، طالسین قلم، زنبد قلم، مفتاح قلم، حرام قلم شامل دي. د مارات قلم، عمودی قلم، د قدس قلم، او د حراف قلم د ابو العباس عبدالله مامون د خلافت په وخت کې چې د بغداد خلیفه و، لیکنې ته اهمیت ورکړل شو او لیکوالانو د خطاطۍ په بڼه د قران کریم د لیکلو لپاره مبارزه وکړه او څو نور قلمونه چې د مرصه قلم، ناسخ قلم په نامه یاد شول. رقعه قلم، غبار الحلیه قلم، ریاضي قلم او داسې نور. او په پایله کې د کوفي رسم الخط شل ډوله شو. خو د ليکنې قلم د پخوانۍ بڼې په څېر د خلکو په منځ کې او د غير رسمي ليکنو لپاره عام و، تر دې چې د هجري لمريز کال د درېيمې پېړۍ په پيل کې په ٣٢٨ هجري قمري کال کې خطاط ابن مقله وفات شو. هجرت په خپل هوښيارۍ سره د ناشق قلم ښه شکل جوړ کړ، بيا يې د وخت په کتلو سره يوه فرعي نخق کرښه وموندله، او په ټوليزه توګه په عربي ليکنه کې د نشق او کوفي دوه کرښې عام شوې او هرې يوې يې څانګې درلودې. تر ټولو مشهور چې د هجري په اوومه پیړۍ کې د سیت اثار مشهور شوي دي په لاندې ډول دي: طولوت ، نسخ ، موجه ، ریحاني ، تقي او رقع . که څه هم ځينو ليکلي چې تر ۲۰۰ هجري مخکې له کوفي رسم الخط پرته نور هم ليدل شوي دي، خو اکثرو پوهانو ابن مقلله د عربي رسم الخط لومړنی نوښتګر او موجد ګڼلی دی او له هغه وروسته نورو خلکو لکه محمد بن سماني او محمد بن اسد د هغه اسلوب زده کړی او ابوالحسن علي بن هلال پېژندل شوی دی. لکه څنګه چې ابن بواب .هغه له دواړو څخه طرز زده کړ او ډیری هغه کرښې یې بشپړې او ترمیم کړې او بشپړې کړې چې ابن مقله رامینځته کړي. ابن المقله د حروفو د اندازې او د هغو د کره والي، د ليکلو او په کاغذ باندې د کېښودلو پر مهال د قلم د نيولو کيفيت، د قلم د تېزولو ترتيب، د ليکې د ښايست د معيار په اړه څرګندونې کړې دي. او داسې نور. د فارسي رسم الخط په اړه په مراتة الخیال تذکره کې راغلي چې په فارسي رسم الخط کې ثلث، رقعه، نخش، تقی، راحشګر او ریحان شامل دي او هلته یې اوومه کرښه تعلیق ده چې له دې څخه اخیستل شوې ده. . _  خطاطی[سمول]   فارسي رسم الخط په مختلفو ډولونو لیکل کیږي، چې ځینې یې په نورو اسلامي هیوادونو کې عام دي او ځینې یې د ایرانیانو له هنري ذوق څخه رامینځته شوي، چې ترټولو مشهور یې معطل شوی رسم الخط ، نستعلیق رسم الخط او مات شوی نستعلیق رسم الخط دي. د نستعلیق کرښه پر ایران سربیره په نورو هیوادونو کې هم مینه وال لري او د خپل ښایست او ښایست له امله د «اسلامي لیکو د ولور» په نوم پیژندل شوی دی.
د څلورمې پېړۍ په ۳۱۰ هجري قمري کال کې ابن مقله شيرازي داسې ليکې جوړې کړې چې د شپږو کرښو يا اقلام سيت په نوم يادېږي چې عبارت دي له: محقق ، ريحان ، طولوت ، نسخ ، رقعه او تقي . د دوی ځانګړی ځانګړتیا د حروفونو او کلمو په شکل کې توپیر او په هر یو کې د سطح او فریم تناسب دی. همدارنګه یې د دې کرښې لپاره اصول وضع کړل، چې د خطاطۍ دولس اصول بلل کیږي، چې عبارت دي له: جوړښت، څوکۍ، تناسب، ضعف، ځواک، کچه، فاصله، مجازی لوړوالی، مجازی نزول، اصول، پاکوالی او وقار . [۱۴] د خطاطۍ ډولونه[سمول]خطاطي کرښې پخوانۍ دي او زیاتره کرښې د عربي لیکلو لپاره وې، خو د وخت په تېرېدو سره نوې کرښې رامنځته شوې او تر ډېره د فارسي لپاره کارول کېدې، د بېلګې په توګه د صفویانو له دورې څخه دا منحل شوې کرښه رامنځته شوه او په تدریج سره کرښه ډیر مات شو. پدې برخه کې، موږ د تیرو کرښو مثالونه څیړو. تعلیق[سمول]د هجري پېړۍ له پنځمې پېړۍ څخه په ليکلې بڼه (ايراني طرز) کې په تدريجي ډول بدلونونه راڅرګند شول او د اوومې ميلادي پېړۍ له نيمايي څخه د ايراني قلم د تکامل په نتيجه کې يو داسې رسم الخط رامنځته شو چې له هغې څخه تطبيق شو. د توقیه او رکعه رسم الخط په توګه مشهور شو او د کمال د تعلیق رسم الخط په نوم مشهور شو. دا رسم الخط د کتابونو په لیکلو او د شعرونو په دیوانونو کې کارول کیده او تر اتمې پیړۍ پورې یې پراختیا ته دوام ورکړ. په لیکلو کې د سرعت اړتیا د لیکونو او کلمو د دوام لپاره اجازه ورکړه، او یوه کرښه جوړه شوه چې د تعلیق فریکچر په نوم یادیږي. دا د دیوان لیکونکو ځانګړی قلم و، چې کله کله د "ترسل" په نوم یادیږي. نن ورځ، ایراني خطاطان د تعلیق سره لږ اشنا دي. د تعلیق کرښه له مشهوریدو وروسته عثمانیانو او مصریانو د خپل ذوق له مخې په دې کې مسلکونه پیدا کړل او د دوی طریقه یې "دیواني" وبلله.  نستعلیق[سمول]د خطاطۍ د هغو ډولونو له جملې څخه چې د اسلام له پېل راهیسې شتون لري، نستعلیق د خطاطۍ تر ټولو ښکلی ډول ګڼل کېږي. نو ځکه ورته د "اسلامي کرښو ناوې" لقب ورکړل شو. نستعلیق (د نستعلیق بدله شوې نسخه) چې د نسخ او آنسان د دوو کرښو ترکیب دی، د میرعلي تبریزي لخوا بشپړ شو او یو نوی حرکت پیل شو. د نستعلیق کرښه د ښکلا ټول شرایط لري؛ د هغوی په منځ کې: اعتدال، تال، ثبات، تناسب، ښه جوړښت او د خوند همغږي. د منظرې د ښکلا تر څنګ د نستعلیق د لیکنې اسانتیا او سرعت او همدارنګه د کلمو او کرښو په لوستلو کې اسانتیا د هغه د شهرت لاملونه دي. نستعلیق د یوې قاعدې سره کرښه ده او د دې کرښې توري د طبیعت له ښکلا څخه الهام اخیستل کیږي. په تېرو ۳۰-۴۰ کلونو کې تر اوسه پورې د نستعلیق خطاطۍ ته پاملرنه ډېره شوې او په دې برخه کې تکړه خطاطان راڅرګند شوي دي. د نستعلیق خطاطۍ د معاصرو هنرمندانو له جملې څخه چې په معاصره زمانه کې یې د دې ډول خطاطۍ د ترویج او د دې ډول خطاطۍ په وده او ترویج کې ونډه اخیستې ده، موږ کولای شو د ایمدال کتاب، سید حسین میرخاني، سید حسن میرخاني، علي اکبر کاهو یادونه وکړو. نن ورځ د نستعلیق خطاطۍ اصول همغه دي چې میر عماد پرې ولاړ وو. د دیارلسمې پیړۍ هنرمند محمد رضا کلهور د میر عماد د طرز په چوکاټ کې داسې بدلونونه راوستل چې د هغه په لا ښکلا او د هغه وخت د چاپ له صنعت سره یې په سمون کې لوی رول ولوباوه. میرزا غلام رضا اصفهاني هم د دې دورې یو له هنرمندانو څخه دی چې نستعلیق یې په ډېر مهارت لیکلی دی. خو د نستعلیق تر ټولو ښکاره ځانګړنه یې ښکلا ده.  مات شوی نستعلیق[سمول]د ایراني خطاطۍ له ډولونو څخه یو ډول نستعلیق خطاطي ده، چې ډېر ښکلي موجونه او حرکتونه لري. ځانګړنه یې روانی او خطاطی لیکنه ده. دا کرښه د ایرانیانو له اختراعاتو څخه ده، چې مستقیماً له تعلیق او نستعلیق سره تړاو لري. د یوولسمې پیړۍ له پیل او د صفوی دورې تر پایه د نستعلیق رسم الخط د زیات استعمال او د چټک لیکنې د اړتیا له امله رامنځته شو. د دې کرښې تر ټولو مهم خطاط درویش عبدالمجید طاغاني (د دولسمې پیړۍ په دویمه نیمایي کې) دی. د یوولسمې پیړۍ په لومړیو کې له نستعلیق څخه د مات شوي نستعلیق اختراع او استخراج مرتضی قليخان شملو ته منسوب شوی او ځینو بیا محمد شفیع هروي ته منسوب کړی چې په شافعه مشهور دی. د دې کرښې بل هنرمند په دیارلسمه پیړۍ کې سید علي اکبر ګلستاني دی چې د درویش عبدالمجید طرز ته یې دوام ورکړ. له لنډې مودې وروسته د نستعلیق لیکنه نن د خطاطانو د پام وړ ګرځېدلې ده. په دې ډول خطاطۍ کې حروف او کلمې مختلف ښکلي شکلونه لري. په دې کرښه کې حرکت د نستعلیق په پرتله ډیر آزاد دی. د نستعلیق رسم الخط د فارسي ادبي او شاعرانه متنونو، د مبارکۍ پیغامونو او د مبارکۍ د لیکلو لپاره کارول کیږي، دا ډول خطاطي په خطاطي او ګرافیک کې هم په پراخه کچه کارول کیږي.  اړوندې پوښتنې[سمول]
پايليکونه[سمول]
سرچينې[سمول]1-ر. ک. . القرن العشرین انسائیکلوپیډیا، ۳ ټوک، ۶۲۱ مخ. جورج زیدان، د اسلامي تمدن تاریخ ، ۳ ټوک، ۵۸-۶۰ مخ. ابن خلدون، مخکنۍ وینا، ۴۱۷-۴۲۱ مخ. خلیل یحیی النعمی، اصول الخط العربی، ۳ ټوک. ترکي عطيه، الخطة العربي الاسلامية، ٢٢ مخ. عبدالفتاح عبده، الخط العربی خپرونه، ۱۳-۱۵ مخونه. ناجي المصرف، شرح الحیات العربی، ۳۳۸ مخ. محمد طاهر الملکی الکردی، د عربی خطاطی او کلتور تاریخ، ۵۴ مخ
بهرنۍ لینک[سمول]
| |||||||||||||||||||||||||||||||
