نيمه خپلواک هېوادونه

د ويکيپېډيا، وړیا پوهنغونډ له خوا

په محدوده توګه په رسميت پېژندل شوي هېوادونو نوملړ کې هغه هېوادونه شامل دي چې د ټولو هېوادونو له لوري په ديپلوماتيکه توګه په رسميت نه دي پېژندل شوي. قرمز: کشورهای عضو سازمان ملل که حداقل یک کشور عضو دیگر از سازمان ملل آن‌ها را به رسمیت نمی‌شناسد. زرد: کشورهای غیرعضو سازمان ملل که حداقل یک کشور عضو دیگر از سازمان ملل آن‌ها را به رسمیت شناخته است. آبی: کشورهای غیر عضو سازمان ملل که توسط کشورهای غیر عضو سازمان ملل، به رسمیت شناخته می‌شود.

د ملګرو ملتونو غړي يا استازي هېوادونه[سمول]

هغه غړي هېوادونه چې لږ تر لږه د ملګرو ملتونو د یوه غړي لخوا په رسمیت نه پېژندل کیږي:

ځمکه رسمیت
کينډۍ:د هېواد مالومات Republic of Armenia پاکستان د آذربايجان نه د ملاتړ په موخه وروسته له قره باغ جګړې ارمنستان په رسميت نه پېژني.
 چين د تايوان يې په رسميت نه پېژني.
کينډۍ:د هېواد مالومات Republic of Cyprus قبرس چې ۱۹۶۰ کې يې خپلواکي ترلاسه کړې، د تورکيې او شمالي قبرس له خوا په رسميت نه پېژندل کيږي.
کينډۍ:د هېواد مالومات اسرائیل د ايران او افغانستان په شمول د ملګرو ملتونو ۲۸ غړو له لوري په رسميت نه پېژندل کيږي. سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف)، که از به رسمیت شناخته شدن توسط اکثریت بین المللی به عنوان تنها نماینده مردم فلسطین برخوردار است، اسرائیل را در سال ۱۹۹۳ به رسمیت شناخت. بعد ها، شورای مرکزی فلسطین رای به تعلیق به رسمیت شناختن اسرائیل داد، اما محمود عباس، رئیس جمهور فلسطین هنوز اقدامی نکرده است.[۱]
کينډۍ:Democratic People's Republic of Korea توسط کره جنوبی، ژاپن، بوتسوانا، استونی، فرانسه، اسرائیل، آمریکا، آرژانتین، کانادا، کاستاریکا، یک ناظر سازمان ملل: واتیکان و یک کشور نه عضو و نه ناظر: تایوان، به رسمیت شناخته نمی‌شود.[۲][۳]
کينډۍ:Republic of Korea کره شمالی این کشور را به رسمیت نمی‌شناسد.

کشورهای ناظر که حداقل توسط یکی از اعضای سازمان ملل به رسمیت شناخته نمی‌شود:

سرزمین رسمیت
کينډۍ:فلسطین دولت فلسطین (که معمولاً به عنوان فلسطین شناخته می‌شود)، در سال ۱۹۸۸ توسط سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) اعلام شد؛ که توسط اکثریت کشورهای عضو سازمان ملل و خود سازمان ملل متحد به عنوان تنها نماینده مردم فلسطین به رسمیت شناخته شده است. فلسطین، در حال حاضر به طور رسمی توسط ۱۳۸ کشور عضو سازمان ملل متحد، سریر مقدس و جمهوری دموکراتیک عربی صحرا به رسمیت شناخته شده است. سایر کشورهای عضو سازمان ملل متحد، از جمله اسرائیل، کشور فلسطین را به رسمیت نمی‌شناسند. سازمان ملل، اراضی فلسطینی مورد ادعا را به عنوان سرزمین‌های اشغال‌شده توسط اسرائیل معرفی کرد و در سال ۲۰۱۲، به فلسطین وضعیت ناظر غیرعضو اعطا کرد.

کشورهایی که نه عضو سازمان ملل هستند و نه ناظر[سمول]

کشورهایی که حداقل توسط یکی از اعضای سازمان ملل به رسمیت شناخته شده است:

سرزمین رسمیت
کينډۍ:Republic of Abkhazia تنها توسط ۵ کشور عضو سازمان ملل (روسیه، نیکاراگوئه، ونزوئلا، نائورو و سوریه) و ۳ کشور غیر عضو (اوستیای جنوبی، جمهوری آرتساخ و ترانس‌نیستریا) به رسمیت شناخته می‌شود.
کينډۍ:Taiwan توسط ۱۲ کشور عضو و سریر مقدس به رسمیت شناخته می‌شود.[۴]
کينډۍ:Republic of Kosovo توسط ۱۰۱ عضو سازمان ملل متحد و همین‌طور تایوان، جزایر کوک و نیووی به رسمیت شناخته می‌شود.
کينډۍ:قبرس شمالی تنها توسط ترکیه به رسمیت شناخته می‌شود.
کينډۍ:Sahrawi Arab Democratic Republic توسط ۴۵ عضو سازمان ملل و اوستیای جنوبی به رسمیت شناخته می‌شود.
کينډۍ:Republic of South Ossetia توسط ۵ عضو سازمان ملل (روسیه، سوریه، نیکاراگوئه، ونزوئلا و نائورو) و ۴ کشور غیرعضو سازمان ملل (آبخاز، جمهوری آرتساخ، ترانس‌نیستریا و جمهوری دموکراتیک عربی صحرا) به رسمیت شناخته می‌شود.

کشورهایی که تنها توسط کشورهای غیر عضو سازمان ملل به رسمیت شناخته می‌شوند:

سرزمین رسمیت
کينډۍ:Nagorno-Karabakh Republic تنها توسط آبخاز، اوستیای جنوبی و ترانس‌نیستریا به رسمیت شناخته می‌شود.
کينډۍ:Transnistria تنها توسط آبخاز، جمهوری آرتساخ و اوستیای جنوبی به رسمیت شناخته می‌شود.
کينډۍ:Somaliland تنها توسط تایوان به رسمیت شناخته شده است.

جستارهای وابسته[سمول]

کينډۍ:فهرست چندستونی

منابع[سمول]

کينډۍ:پانویس

رده:فهرست‌های کشورها رده:کشورهای کم‌رسمیت یا غیررسمی

  1. "International recognition of Israel". Wikipedia (په انګلیسي ژبه کي). 2022-09-02. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  2. (په 19 August 1966 باندې). Declaration of Independence. Time (magazine)
  3. Scofield, David (4 January 2005). "Seoul's double-talk on reunification". Asia Times. د اصلي آرشيف څخه پر 19 آوریل 2016 باندې. د لاسرسي‌نېټه ۲۹ فبروري ۲۰۰۸. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة); تحقق من التاريخ في: |archive-date= (مساعدة)
  4. Global Investment and Business Center, Inc. Staff Taiwan Foreign Policy and National Security Yearbook 2011 Second Edition International Business Publications, USA کينډۍ:ISBN Online version Archived 18 May 2020[Date mismatch] at the Wayback Machine. available at Google Books