Jump to content

کلاسيک اقتصاد

د ويکيپېډيا، وړیا پوهنغونډ له خوا

کلاسیک اقتصاد اکثرا لومړنی عصري اقتصادي ښوونځی ګڼل کیږي. د دې اصلي پراختیا کونکي ادم سمیټ ، ژان بپټیسټ سی ، ډیویډ ریکارډو ، رابرټ مالتوس او جان سټوارټ مل دي.

په 1776 کې د ادم سمیټ د ملتونو شتمنۍ معمولا د کلاسیک اقتصاد پیل ګڼل کیږي. دا ښوونځی د نولسمې پیړۍ تر نیمایي پورې فعال و، او نو کلاسیک اقتصاد د 1870 په شاوخوا کې خپل ځای نیولی و، یا لکه څنګه چې مارکس تعریف کړی، "بیهوده سیاسي اقتصاد " له 1830 څخه. د کلاسیک اقتصاد تعریف، په ځانګړې توګه د 1830-70 کلونو موده او د نوي کلاسیک اقتصاد سره اړیکه د بحث موضوع ده. د "کلاسیک اقتصاد" اصطلاح د کارل مارکس لخوا د ریکارډو اقتصاد ته په اشارې سره جوړه شوې وه - د ډیویډ ریکارډو او جیمز مل او د دوی مخکینو اقتصاد - مګر د هغې کارول بیا د ریکارډو پیروانو ته وغزول شول. [۱]

کلاسیک اقتصاد پوهانو ادعا وکړه چې آزاد بازارونه خپل ځان تنظیموي کله چې دوی مداخله نه کوي. ادم سمیټ د " نه لیدو وړ لاس " ستړیا ته اشاره وکړه، کوم چې بازارونه پرته له کوم بهرني مداخلې ته اړتیا لري د طبیعي توازن په لور حرکت کوي.

کلاسیک اقتصاد، د کینیز اقتصاد برعکس، داسې انګیرل کیږي چې نرخونه د توکو او مزد دواړو شرایطو کې انعطاف وړ دي. بله اصلي فرضيه د دريو قانون پر بنسټ ولاړه ده: عرضه خپله تقاضا جوړوي - يعنې ټول توليد د ټولو توليداتو د اخيستلو لپاره کافي عايد رامنځته کوي. دا، د کینز برعکس، په ښکاره ډول داسې انګیرل کیږي چې د پیسو یا مالي وسایلو خالص سپما یا مصرف به وي. د کلاسیک اقتصاد بل اصل د سپما او پانګونې مساوات دی، د دې انګیرنې سره چې د انعطاف وړ سود نرخونه به تل په توازن کې پاتې شي.

اړوندې پوښتنې

[سمول]

یادښتونه

[سمول]

حوالې

[سمول]

نور یی ولوله

[سمول]

بهرنۍ لینک

[سمول]