وجود او ماهيت
کله چې د یو څیز سره مخ کیږي، له هغې څخه دوه مانا اخیستل کېدی شي: يوه دا چې دا يو څيز دی او بله دا چې دا څه څيز دی. په اسلامي فلسفه کې په لومړۍمانا کې وجود او په دویمه مانا کې ماهيت بلل کیږي. دا توپیرد ارستو په دویم تحلیل کې موندل کيږي، خو ابن سینا د لومړي ځل لپاره په ښکاره توګه د دې يادونه وکړه. په بل عبارت، وجود د موجوداتو عام اړخ ګڼل کیږي ځکه چې دوی شتون لري. ماهيت د دوی ځانګړی اړخ ګڼل کیږي ځکه چې د هرې کټګورۍ مخلوقات خپل طبیعت لري (د مثال په توګه، د آس طبیعت (ماهيت) د انسان له طبیعت (ماهيت) سره توپیر لري). [۱] اصلي وجود یا طبیعت[سمول]په اسلامي فلسفه کې په وروستیو کې دا مسله راپورته شوې چې د یو څیز موجودیت اصل دی یا د هغه طبیعت. په بل عبارت، هغه شی چې بهرنۍ نړۍ ډکوي او د تاثیر سرچینه ده، وجود یا طبیعت دی. میرداد د لومړي ځل لپاره دا موضوع راپورته کړه، خو ځینو خلکو د بهر د طبیعي نړۍ د موجودیت پر سر شخړه خپله لومړنۍ بڼه ګڼلې ده. میرداماد پخپله د طبیعت په اصليت باور درلود، خو ملا صدرا او د هغه تابعین د وجود په اصل باور درلود. [۲] سرچينې[سمول]فياض، غلام رضا (۲۰۰۸). وجود او هغه څه چې په صدرای ښوونځي کې دي . قم: د پوهنتون او ولسوالۍ د څیړنې انسټیټیوټ. ابودیت، عبدالرسول (۲۰۰۸). د حکمت صدري سیسټم عاید . لومړی حجم. تهران: اړخ. پايليکونه[سمول] |
