پیغام ورکوونکې وینا (Felicity pragmatic)

په ژبپوهنه او د ژبې په فلسفه کي ، یوه وینا هغه وخت دتطبیق اوقبول وړ ده که چیري په عملي توګه ښه جوړه سوي وي. یوه وینا کیدای سي چي ناوړه هم وي ځکه چي داپخپله متضاده، کوچنی اوغیر اړونده وي، یا داچي داد وینا دشرایطو لپاره یو څه نامناسبه وي.

دمناسبي اونامناسبي وینا اصطلاحات لومړی ځل د JL آسټین لخوا د هغه د وینا عملونو دتیوري دیوې برخي په توګه وړاندیز سول . دنوموړي په فکر یوه ترسره کوونکې وینا نه ریښتیا ده او نه درواغ، مګر د یو لړشرایطو سره سم د نیکمرغه یابدمرغه په توګه ګڼل کیدای سي چې تفسیر یې په دې پوري اړه لري چې آیا د پوښتنې وینا یوه اعلامیه ده لکه: ("زه تاسو ته د مرګ سزا درکوم") اولکه یوه غوښتنه چي ("زه غوښتنه کوم چې تاسو دا کار بند کړئ") یا خبرداری ("زه تاسو ته خبرداری درکوم چې له چت څخه مه راټوپ کوئ").