وینا
د ویونکي ژبي په تحلیل کي، وینا دخبرو یوه دوامداره ټوټه ده چي د یوکس له لوري مخکي یا وروسته دهمدغه شخص په خبروکي چوپتیا شتون لري. [۱] د شفاهي ژبو په حالت کي داپه عامه توګه (خوهمېشه نه) دچوپتیا سره تړل کیږي. وینا په لیکلي ژبه کي شتون نلري بلکي یوازي یې استازیتوب کوي. دا کولای سي په لیکلې ژبه کي په ډیری لارو توضیح اوتشریح سي.
په شفاهي (دخبرو ژبه) کي ویناوي ډیری ځانګړتیاوي لري لکه پارليژیک ځانګړتیاوې، کوم چې د وینا اړخونه دي اولکه د مخ څرګندونې ، اشارې ، اوهمدرانګه حالت. د پروسوډیک په ځانګړتیاوو کي فشار، انټونیشن، او دغږ اواز، او همدارنګه ellipsis ، هغه کلمي دي چې اوریدونکي يې د تشو ډکولو لپاره په ژبه کې دننه کوي. سربیره پردې، دویناوو نور اړخونه چي په ژبو کي موندل کیږي غیر رواني ځانګړتیاوي دي لکه: غږیزي اوناغږیزي وقفې (یعنې "umm")، معلوماتي پوښتني، او غلط پیل، یاهم کله چې یو څوک د ځان د سمولو لپاره بیا بیا خبري پیلوي.
- ↑ Harris, Zellig (1963). Structural Linguistics (الطبعة 6th). Chicago: The University of Chicago Press. د کتاب پاڼې 14. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-0226317724.
An utterance is any stretch of talk, by one person, before and after which there is silence on the part of the person.
الوسيط|CitationClass=تم تجاهله (مساعدة)