د ليکلو ژبه
د ليکلو ژبه د لیکل شويو سمبولونو یا مانا لرونکو تورو منظم سیسټم دی چې د ژبې په ساتلو، منعکس کولو او لېږدولو کې مرسته کوي.
په ژبپوهنه کې، حروف د لیکلو ژبې ترټولو کوچني سمبولونه دي، کوم چې د لیکونو په څېر، د سیمانټیک توپیر لامل کیږي، لکه "م"، ":"، او "؟" هر یو کولی شي ماناوې بدلې کړي. الفبا، عددونه، د نښو نښانو، او عربي نښانو (سجوندي نښان) ټول د حروفونو فرعي ټولګې دي. [۱] [۲] د لیکلو ژبې لویه برخه کرښه (حروف او اشارې) دي او پاتې برخه یې د شمېرو او نښو څخه جوړه شوې ده.
تاریخ
[سمول]د لیکل شوې ژبې تاریخ معمولا د لیکلو تاریخ په څېر ورته تاریخ دی. ځکه چې د لیکلو په سیسټم کې، کرښه لومړی ښکاره شوه، بیا د نښو په اضافه کولو سره بشپړه شوه. [۳]
سرچینې
[سمول]- ↑ محمدیفر، محمدرضا. شیوهنامهٔ ویرایش؛ نگارش. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۱.
- ↑ کينډۍ:یادکرد وب
- ↑ : پیدایش هنر خط و نوشتار در جهان: : هنر : : تاریخ هنر : : بررسی تاریخ هنر جهان :[مړه لينکونه]