عبدالله بن جحش

عبدالله بن جحش
د شخص معلومات
پيدايښت	۰۵۸۰
مړینه	کال 625 (44–45 کاله)
خور/ورور	زينب بنت جحش
عملي ژوند
کار/مسلک	صحابه
پوځي خدمت
جګړه/جګړې	د بدر غزا د احد غزا

کينډۍ:خانہ معلومات شخصیتعبدالله بن جحش د رسول الله صلی الله عليه وسلم صحابي دی، کنیت یې ابو محمد دی. د هغه خور زینب بنت جحش د رسول الله صلی الله علیه وسلم مېرمن وه.

نوم او نسب

نوم مبارک يې عبدالله، کنيت يې ابومحمد، د پلار نوم يې جحش او د مور نوم يې امیه وه، بشپړ نسب یې دا دی: عبدالله بن جحش بن رباب بن یمار بن مره بن کثیر بن غنم بن دودان بن اسد بن خزیمه الاسدي، د عبدالله مور امیه د عبدالمطلب لور او د رسول الله صلی الله علیه وسلم عمه وه، د جاهلیت په زمانه کې د حرب بن امیه ملګری و.

اسلام

عبدالله بن جحش په لومړي سر کې اسلام قبول کړی و، تر هغه وخته پورې د ارقم بن ابي ارقم کورنۍ په ارقم کې پناه نه وه اخیستې.

مهاجرت

دا کورنۍ هم د مشرکینو قریشو له ظلمونو خوندي نه وه، دوی دوه ځله د حبشې خاورې ته هجرت وکړ، په پایله کې یې ټوله کورنۍ دوه وروڼه ابو احمد، عبیدالله او درې خویندې زینب، ام حبیبه، حمنه بنت جحش او عبدالله وو. د هغه میرمن ام حبیبه بنت ابی سفیان ورسره وه. عبيدالله په حبشې کې عيسويت قبول کړ او هلته وفات شو، عبدالله بن جحش د خپلې کورنۍ پاتې غړي مکې مکرمې ته راوستل او له هغه ځايه يې د خپلې قبيلې ټول غړي، بني غنم بن دودان، چې ټول د اسلام په دايره کې داخل شول، مدينې ته راغلل. دوی مکه مکرمه له خپلو خپلوانو څخه په داسې ډول خالي کړه چې ګاونډ یې سوړ شو او ډېر کورونه یې تالاشي شول. په مدینه منوره کې عاصم بن ثابت بن ابی افلح انصاري خپله ټوله قبیله خپله مېلمه وګرځوله، رسول الله صلی الله علیه وسلم د دوی تر منځ ورورولي جوړه کړه.

غزوات

د رجب په ۲ هجري کې رسول الله صلی الله علیه وسلم هغه ته د جمعیت امر ورکړ او امر یې وکړ چې د دوو ورځو له سفر وروسته یې ولولي او خپله لارښونه یې خپله عملي کړي، له لوستلو وروسته یې د جمعیت د رسولو امر وکړ. د مکې او طائف تر منځ نخلستان او د قريشو د تګ راتګ او نور ضروري شرايط معلومول: صحابه کرامو زه به د رسول الله صلی الله علیه وسلم دا فرمان پوره کوم، په تاسو کې چې څوک شهادت غواړي هغه دې ورسره ولاړ شي او څوک چې دا نه خوښوي بېرته دې لاړ شي، زه په چا زور نه لرم. د انجمن او جان نثاري ملاتړ يې وکړ او نخلستان ته ورسېد او د قريشو په تجسس بوخت شو، په تصادفي توګه له هغه لوري يو سوداګريز کاروان تېر شو، د جاهليت د دورې په مناسبت په ګومه رجب کې وژنه او وينه تويول ناروا وه. دوی مات شول، عمرو بن حضرمي چې د دې کاروان مشر و، ووژل شو، عثمان بن عبدالله او حکیم بن کیسان ونیول شول، ډېر غنیمتونه ونیول شول، عبدالله بن جحش ترې یو خمس واخیست او پاتې نور یې شریک کړل. په جنګ کې له ټولو ګډون کوونکو سره په مساوي توګه وویشل شوم، تر دې دمه د غنیمت د ویش په اړه کوم قانون نه و جوړ شوی، خو د عبدالله اجتهاد صحیح ثابت شو او په همدې اساس په قرآن کریم کې د خمس آیت نازل شو. . عبدالله بن جحش د غنیمت د خمس سره د رسول الله صلی الله علیه وسلم دربار ته راغی، نو له اخیستلو یې ډډه وکړه او ویې ویل: ما تاسو ته د حرم په میاشت کې د وینو تویولو امر نه دی کړی، قریشو دې پېښې نور هم شهرت وموند او ویې ویل: محمد صلی الله علیه وسلم او د هغه ملګرو د محرم میاشت حلال کړه او په وژلو او وینو تویولو سره یې بدنامه کړه، خو الهي وحی دوی او د دوی ملګري له دې بدو اعمالو خلاص کړل. "يَسْأَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ كَبِيرٌ وَصَدٌّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَكُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَكْبَرُ عِنْدَ اللَّهِ وَالْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ"(البقرۃ:217) لوگ آپ سے حرمت والے مہینے کے بارے میں پوچھتے ہیں کہ په دې کې جګړه څنګه ده، تاسې وايئ چې په دې کې جګړه کول لويه ګناه ده، خو د الله له لارې د خلکو منع کول، د هغه پر وړاندې د کفر چلند کول، د مسجد الحرام تړل او د هغه د اوسېدونکو ويستل په کې لوى کار دى. د الله جل جلاله په نزد دا لویه ګناه ده او فتنه له قتل څخه هم سخته ده. عبدالله بن جحش د بدر وحید په جګړه کې ګډون کړی و، سعد بن ابي وقاص وايي چې د احد له جګړې یوه ورځ مخکې ما او عبدالله په ګډه دعا وکړه، زما خبرې وې: ای خدایه! هغه دښمن چې پرون زما په مقابل کې راغی هغه به زما لپاره ډېر زړور او قهرجن و چې ستا په لاره کې یې ووژنم، عبدالله آمین وویل، بیا یې دعا وکړه: ای خدایه! ماته يو داسې مخالف راکړه چې ډېر زړور او په غوسه کې ګړندی وي، زه به يې ستا په لاره کې وجنګيږم تر څو چې هغه ما ووژني او زما پوزه او غوږونه پرې نه کړي، کله چې زه له تا سره مخامخ شم او ته به ووايي: اې عبدالله! ولې مو غوږونه او پوزه پرې کړل؟ نو زه به ستا لپاره او ستا د رسول لپاره عرض وکړم، دوی د خپل دغه ارمان داسې تمه لیدله چې په دې ډول به یې قسمونه کول او ویل به یې: خدایه! زه تاته قسم درکوم چې زه به له دښمن سره تر هغه وخته پورې وجنګېږم چې هغه ما ووژني او د هغه په شان مې جوړ کړي.»

شهادت

د شوال په ۳ هجري کې جګړه ډېره ګرمه شوه، عبدالله بن جحش په دومره جوش او جذبه سره جګړه وکړه چې توره یې ټوټه ټوټه شوه، رسول الله صلی الله علیه وسلم ورته د کجورې یوه لښته ورکړه چې د تورې دنده یې ورته ورکړه. په همدې حالت کې د ابوالحکیم ابن اخنس ثقفي توره د شهادت ارمان پوره کړ، مشرکانو یې مصلحه وکړه، پوزه او غوږونه یې پرې کړل او په تار یې وتړل، چې عمر یې لږ نور هم زیات شو. له یو کال نه وروسته هغه د خپل تره سید الشهداء امیر حمزه سره په همدې قبر کې ښخ شو.

اخلاق

د هغه دیني لیوالتیا او عقیده ښايي د تیرو پیښو څخه اټکل شوي وي، استقامت د هغه د طبیعت برخه وه، نو کله چې هغه د نخلستان کمپاین ته وګومارل شو، رسول الله صلی الله علیه وسلم خپلو اصحابو ته وویل. : "عبدالله بن جحش په تاسو کې ښایي تر ټولو غوره نه وي، خو د لوږې او تندې سختۍ یې زیاتې زغملی شي، یوازینۍ هیله یې دا وه چې د خدای په لار کې یې د زړه له کومي ژوند وژغورل شي، نو دا ارمان یې پوره شو." المجاهد في الله يعنې د خداى بې غوږه لاره، د هغه له نوم څخه يو ځانګړی نوم ګرځېدلی دی .

څېره

هغه د متوسط قد لرونکی و، د ډېرو ګڼو وېښتو درلودنکی و.

ماشومان

د حضرت عبدالله د مېرمنو او اولادونو جزئيات معلوم نه دي، غالباً هغه هلک و، رسول الله صلی الله عليه وسلم يې سرپرست و او په خيبر کې يې د ده لپاره يو جايداد هم اخيستی و.