د پېليپين تاريخ

د پېليپين تاريخ

ټوليز مالومات

عمومي مالومات	aspect of history (en)

نور اړين مالومات

برخه د	د سوېل-ختیځې اسیا تاریخ

د فیلیپین تاریخ په مجموع الجزایر کې د هومینین له تر ټولو لومړني فعالیت یعنې لږ تر لږه ۷۰۹۰۰۰ کاله وړاندې پیلیږي. هومو لوزوننسیس، د لرغونو انسانانو یو ډول، لږ تر لږه ۱۳۴۰۰۰ کاله وړاندې د لوزون په ټاپو کې شتون درلود.

له تشرېحې اړخه مډرن پېژندل شوی لومړني انسان د پالوان په ټابون غارونو کې اوسېده چې قدامت یې شاوخوا ۴۷۰۰۰ کاله وړاندې ته رسیږي. د نګریټو ډلې هغه لومړني ساکنین وو چې په فیلیپین کې تر تاریخ وړاندې هستوګن شوي وو. چې له هغو وروسته بیا استرواسیاتیکان، پاپوانان او سویلي اسیايي خلک ورغلل. له میلاد څخه ۳۰۰۰ کاله وړاندې، سمندر کې سفر کوونکي استرواسیاتیکان چې د اوسنۍ وګړو اکثریت جوړوي له ټایوان څخه د سویل پر لور حرکت وکړ. له میلاد څخه ۲۰۰۰ کاله وړاندې، دا مجمع الجزایر د اقیانوس په کچه د فیلیپیني یشم کلتور مرکز و.

په عمومي توګه څېړونکې پر دې اند دي چې دغو قومي او ټولنیزو ډلو بالاخره د اقتصادي تخصص، ټولنیزې ډلبندۍ او سیاسي سازمان له مخې په بېلابېلو درجو کې بېلابېلې هستوګنې او حکومتونه رامنځته کړل. ځینې دا هستوګنې (زیاتره هغه چې د سیند د ډلټا په شاوخوا کې پراته و) داسې یو پیچلی ټولنیز مقیاس یې درلود چې ځینې څېړونکې باور لري چې هغوی ته باید د لومړنیو دولتونو خطاب وکړو. په دغو کې د نننۍ ورځې د وګړو مرکزونه هم شاملیږي لکه مانیلا، ټونډو، پانګاسینان، سبو، پانای، بوهول، بوټوان، کوټاباټو، لاناو، زامبوانګا او سولو او همداشان ځینې نور ایالتونه لکه مای چې د دې ممکنه موقعیت یا میندورو و یا لاګونا.

دا حکومتونه د اسلامي، هندي او چینايي کلتورونو له خوا اغېزمن شول. اسلام له عربستان څخه راغی، په داسې حال کې چې له هند څخه بیا د راجندرا چولا ۱ د سویلي ختیځې اسیا د لشکرکشۍ په پایله کې هندو-بودايي مذهب، ژبه، کلتور، ادبیات او فلسفه راغلل. ځینې حکومتونه بیا په یو ډول سره چین تا وفاداره ول او همدا واړه سمندري ایالتونه له لومړۍ زریزې را وروسته ډېر اباد شول.

دغو وړو پاچاهیو له هغو هېوادونو سره چې نن د چین، هند، جاپان، ټایلنډ، ویتنام او اندونیزیا په نوم یادیږي، سوداګرۍ کوله. پاتې هستوګنې بیا هغه خپلواکې سیمې وي چې تر ځان سترو ایالتونو سره یو ځای کېدل. دغه واړه دولتونه په متناوبه توګه له ځینو سترو اسیايي سترواکو سره یو ځای ترې اغېزمن وو، لکه د مینګ سلسله، ماجاپهیت او بروني او یا به یې هم د هغوی پر خلاف بغاوت کاوه.

د اروپایانو له خوا دغې سیمې ته لومړنۍ ثبت شوې لشکر کشي د ۱۵۲۱ کال د مارچ په ۱۷مه د فردیناند مګیلن له خوا تر سره شو چې هومونهون په ټاپو کې ښکته شول کوم چې اوس د ګیني یوه برخه ده. دوی د مکټان د مشر د لاپولاپو د لښکر پر وړاندې ماتې وخوړه او مګیلن هلته ووژل شو. په پاسفیک کې د نوي هسپانیې په پیلیدو سره هسپانوي فیلیپین هغه مهال پیل شو کله چې له مکسیکو څخه د ۱۵۶۵ کال د فبروري په ۱۳ مه د میګول لوپیز ډي لیګازپ لښکرې را ورسېدې. هغه په سیبو کې لومړنۍ دایمې هستوګنه رامنځته کړه.

د همدې سیمې زیاتره ټاپوګان د هسپانیې تر واک لاندې راغلل، چې د لومړي ځل لپاره یې د فیلیپین تر نوم لاندې یو موټی سیاسي جوړښت رامنځته کړ. د هسپانیې حکومت په دغه هېواد کې مسیحیت تبلیغ کړ، قانون او په اسیا کې تر ټولو مډرن پوهنتون یې جوړ کړ. فیلیپین په مکسیکو کې د نوي هسپانیا د نایب السطنت تر څار لاندې ادراه کېده. له هغه وروسته، کله چې مکسیکو خپلواکي واخیسته، نو د هسپانیا له خوا اداره کېده.

په ۱۸۹۸ کال کې د هسپانیا-امریکا د جګړې په درشل کې د هسپانیې په ماتې سره هلته د هسپانیې واک هم پای ته ورسېد چې بیا را وروسته فیلیپین د امریکا د متحده ایالاتو تر واک لاندې و او د ایمیلو اګوینالډو په مشرۍ بغاوت هم د امریکايي ځواکونو له خوا وځپل شو. متحده ایالاتو هلته خپل لاسپوځی حکومت رامنځته کړ. په ۱۹۰۷ کال کې، د فیلیپین د ټولو ټاپوګانو څخه د ټولټاکنو له لارې د فیلیپین شورا وټاکل شوه. متحده ایالاتو د جونز په لایحه کې دې هېواد ته د خپلواکۍ ژمنه ورکړه. د فیلیپین کمون ویلټ په ۱۹۳۵ کال کې تر بشپړې خپلواکۍ ۱۰ کاله مخکې د یوه لنډمهاله ګام په توګه رامنځته شو. خو د دویمې نړیوالې جګړې پر مهال جاپا په ۱۹۴۲ کال کې فیلیپین ونیو. په ۱۹۴۵ کال کې امریکا پر جاپان برلاسه شو او د مانیلا تړون په ۱۹۴۶ کال کې د فیلیپین خپلواک جمهوریت رامنځته کړ.

مخکې له تاریخ

د کالینګا په ریزال کې کشف شوي ډبرین وسایل او د قصابي شوو څارویو فوسیلونه د دې ښکارندوی دي چې لومړني انسانان په دې هېواد کې ۷۰۹۰۰۰ کاله وړاندې اوسېدل. څېړونکو د کرګدن د هډوکو شاوخوا ۵۷ ډبرین لوښې وموندل چې د پرې کولو اثار په کې و او ځینې هډوکي هم مات شوي وو، چې دا په خپله د دې ښکارندويي کوي چې لومړني انسانان له مغذي موادو څخه ډک مغزونو به لټه کې و. په ۲۰۲۳ کال کې یوې څېړنې د کاګایان د لوزوننسیس د فوسیلونو د پاتې شونو عمر ۱۳۴۰۰۰ کلونه وښودل.

دا  او د ریزال په انګونو کې په ډبرو کې رسامي دلته د نګریتوسونو او استرونزي خلکو له ورتګ وړاندې د لومړنیو انسانانو د اوسېدو ښکارندويي کوي. د کالاو نارینه هډوکي او د هومینین انسانانو د دریو کسانو ۱۲ نور هډوکي چې د کالاو په غار کې وموندل شول، دا یې په ډاګه کړه چې دا د هومو لوزونینسیس په نوم د یو بل ډول انسانانو پاتې شوني دي. د نننیو انسانانو لپاره، د ټابون سړي پاتې شوني چې شاوخوا ۴۷۰۰۰ کاله قدامت لري لا هم تر ټولو زوړ انسان دی.

نګریټونان لومړني اوسېدونکي وو، خو په فیلیپین کې د هغوی ظهور کومه د اعتماد وړ خبره نه ده. له هغوی وروسته د مالايي- پلینزي ژبو ویونکي، چې د استرونزیايي ژبو د کورنۍ یوه ښاخه ده، راځي. لومړني سترونزیايان له میلاد څخه ۳۰۰۰ تر ۲۲۰۰ کاله وړاندې فیلیپین ته ورسېدل او هلته یې د باټانس او لوزون په شمال کې هستوګنه غوره کړه.

له هغه ځایه څخه هغوی په چټکۍ سره ښکته خوا ینې د فیلیپین نورو ټاپوګانو او سویل ختیځې اسیا ته پسې وغځیدل او همداشان یې د ختیځ پر خوا حرکت وکړ او له میلاد څخه ۱۵۰۰ کاله وړاندې د شمالي ماریانا ټاپوګانو ته ورسېدل. هغوی پخواني اسټرالو-ملانشیین نګریتونان خپل ځان کې را جلب کړل، چې په پایله کې د مډرن وخت فیلیپیني قومي ډلې رامنځته شوي.

د ټاپوګانو د وګړو په اړه تر ټولو زیاته منل شوې نظریه، د «ټایوان څخه بهر» موډل دی چې په نوي ډبرین عصر کې د یو لړ سمندري مهاجرتونو له امله چې له ټایوان څخه یې سرچینه اخیسته د سټرونزي د پراختیا ښیي چې د هند او ارام سمندرګي تر ټاپوګانو پورې یې پراختیا ومونده او بالاخره وروستی تمځای یې نیوزیلنډ، ایسټر ټاپو او ماداګاسکار و. په خپله سترونزیايانو د نوي ډبرین عصر د د سترونزیانو له مخکنیو تمدنونو څخه سرچینه اخیستې ده، چې په خپله د چین د هان قبیلې له خوا د همدې سیمو تر نیول کېدو وړاندې دا کار شوی و.

په دې کې د لیانګیژو کلتور، هموډو کلتور او ماجیابانګ کلتور په څېر تمدنونه شاملیږي. دا کار د استرونیزین ژبو ویونکي په یوه ګډ ژبني او جنیتیکي بڼه سره نښلوي چې له هغې ډلې کولای شو د ټایوان اصلي خلکو، د اسیا سویل ختیځ ټاپوګان، چامیان، د ټاپوګانو ملانیشین، میکرونیشین، پولنیشین او مالاګازي خلک یاد کړو. پرته له ژبې او جنیتیک، هغوی همداشان ګډې کلتوري نښې لري لکه خالونه، د وریجو کرل، په لندو ځمکو کې کرهڼه، د غاښونو تورول، د یشم کېندل، د پان ژوول، د نیکونو عبادت او د روته ګلانو او څارویو درلودل (له هغې ډلې سپی، خوک، چرګ، پټاټې، کیله، ګنی او کوپرۍ).