Jump to content

عربي خليج

د ويکيپېډيا، وړیا پوهنغونډ له خوا
(له د فارس خليج نه مخ گرځېدلی)
د عرب خليج

د عرب خلیج چې ايرانيان يې د پارس خليج په نوم يادوي، په منځني ختیځ کې د عرب سمندرګی دی. د اوبو بدن یې د هند له سمندر نه دی چې د ایران او عرب ټاپووزمې ترمنځ موقعیت لري. له ختیځ لوري نه د هرمز تنګي له لارې د عمان له خلیج سره نښتی دی. د شط العرب سیند دلتا یې شمال لویدیځه ساحلي کرښه جوړوي.[۱]

د عرب خلیج له ۱۹۸۰ ز کال نه تر ۱۹۸۸ ز کال پورې د ایران – عراق د جګړې ډګر و، چې دواړو لورو په کې د یو بل د نفتو په بېړیو برید وکړ. دا په ۱۹۹۱ ز کال کې د خلیج د جګړې هم نومی دی، هغه پراخه هوايي او ځمکنۍ جګړه چې په کویټ باندې د عراق له برید وروسته رامنځته شوه.

د عرب خلیج د کب نیونې پراخې سیمې، پراخې سمندري غونډۍ (تر ډېره ډبرینې او مرجاني) او په زیاته کچه مروارید جووړونکي صدفونه لري، خو چاپېریال یا ایکولوژي یې د صنعتي کېدو او د تېلو د بهېدو له امله زیانمن شوی دی.

د عرب خلیج د اوبو کولو په حوضې کې موقعیت لري چې رېښه یې سینوزوئیک دورې او تر زاګروس غرونو لاندې د عربستان د لیتوسفري صفحې لاندې کېدو ته اړوندېږي. د دغه خلیج د اوبو کولو حوضې ته د اوبو راتګ ۱۵۰۰۰ کاله وړاندې هغه مهال پیل شو، چې هولوسن یخچالونو د سمندر د سطحې د لوړېدو له امله شاتګ وکړ.[۲][۳]

جغرافیه

د هایدروګرافي نړیوال سازمان د فارس خلیج سویلي محدوده د «عمان خلیج د شمال لویدیځې محدودې» په توګه تعریف کړې. داخلي سمندرګی یې چې نږدې ۲۵۱۰۰۰ کیلومتر مربع (۹۶۹۱۲ مایل مربع) مساحت لري، په ختیځ کې د هرمز تنګي له لارې له عمان خلیج سره نښتی دی، له لویدیځ لوري نه یې پای د شط العرب سیند د اصلي دلتا په واسطه په نښه کېږي، چې د فرات او دجلې اوبه لېږدوي. په ایران کې (شط العرب) ته «اروند رود» ویل کېږي، چې «رود» د «سیند» په معنا دی. اوږدوالی یې ۹۸۹ کیلومتره (۶۱۵ مایله) دی، چې د ایران ډیری شمالي سواحل او د سعودي عربستان سوېلي سواحل پوښي. د فارس خلیج د هرمز تنګي په خپله تر ټولو لږ پلنوالي لرونکي برخه کې ۵۶ کیلومتره (۳۵ مایله) سور (پلن والی) لري. په ټولیز ډول اوبه یې ډېرې لږې ژورې دي چې د ژوروالي تر ټوله زیاته کچه یې ۹۰ متره (۲۹۵ پوټه) او په منځنۍ کچه ۵۰ متره (۱۶۴ فوټه) ده.[۴]

له فارس خلیج سره د ساحلي کرښو لرونکي هېوادونه (د ساعت د عقربې په لور، له شمال لوري نه): ایران، د عمان مسندم ټاپووزمه، عربي متحده امارات، سعودي عربستان، د سعودي په سواحلو کې د قطر ټاپو وزمه، د بحرین ټاپوییز هېواد، کویټ او په شمال لویدیځ کې عراق دي.[۵][۶]

ټاپوګان

د فارس خلیج د بحرین عربي هېواد په څېر د ګڼ شمېر ټاپوګانو کور دی. له جغرافیايي پلوه د فارس خلیج تر ټولو لوی ټاپو د قشم ټاپو دی چې په هرمز تنګي کې موقعیت لري او ایران ته اړوندېږي. په فارس خلیج کې نورو مهمو ټاپوګانو کې د ایران تر مدیریت لاندې لوی طنب، کوچنی طنب او کیش، د کویټ تر مدیریت لاندې بوبیان، د سعودي عربستان تر مدیریت لاندې تاروت او د متحده عربي اماراتو تر مدیریت لاندې دلما؛ ټاپوګان شاملېږي. په وروستیو کلونو کې یو شمېر مصنوعي ټاپوګان لکه په دوبی کې د العالم ټاپو او په دوحه کې د اللؤلؤة قطر ټاپو د سیاحتي جاذبې په موخه هم اضافه شوي. د فارس خلیج ټاپوګان همدارنګه تاریخي اهمیت هم لري، ځکه په پخوا کې د پرتګال او بریتانویانو د استعماري ځواکونو له خوا د سوداګرۍ او یا هم د دوی د سترواکیو د برخې په توګه کارول کېدل.[۷]

نوم

له میلاد نه ۵۵۰ کاله وړاندې هخامنشي سترواکۍ خپله لومړۍ لرغونې سترواکي د ایراني فلات په سویل لویدیځه سیمه فارس کې رامنځته کړه. په پایله کې په یوناني منابعو کې، د دغې سیمې په شاوخوا کې اوبه د «فارس خلیج» په نوم مشهورې شوې. د نئارخوس په اندیکه کتاب کې (له میلاد ۳۰۰ کاله وړاندې) د "Persikon kaitas" کلیمه څو ځله د فارس خلیج په معناکارول شوې.[۸][۹][۱۰]

له میلاد نه د ۵۵۰ او ۳۳۰ کلونو وړاندې ترمنځ، چې په منځني ختیځ په ځانګړي ډول په فارس خلیج او عرب ټاپووزمې په ځینو برخو باندې د هاخامنشي فارسي سترواکۍ له مهال سره برابر دی، د «فارس سمندرګي» نوم په پراخ ډول په کتبي متنونو کې کارول شوی.[۱۱][۱۲]

د نومولو پر سر ستونزې

د دغو اوبو وجود چې له تاریخي او نړیوال پلوه د «فارس خلیج» په نامه پېژندل کېږي. عربي دولتونه هغه د «عربي خلیج» (عربي کې: اَلْخَلِيْجُ ٱلْعَرَبِيُّ، په لاتیني ډول: Al-Khalīj al-ˁArabī) یا «خلیج» په نوم یادوي. د «ایران د خلیج (فارس خلیج)» نوم د هایدروګرافي د نړیوال سازمان له خوا کارول شوی.[۱۳][۱۴][۱۵][۱۶][۱۷]

د نومونې پر سر اختلاف په ځانګړې توګه له ۱۹۶۰ مې ز  لسیزې وروسته رامنځته شو، چې د ایران او یو شمېر عربو هېوادونو له سیالۍ یې سرچینه اخیسته او د عربو د یووالي او عربي ملت پالنې را څرګندېدل د دې لامل شول، چې هغه په عربي هېوادونو کې د عربي خلیج په نوم مشهور شي. له دغو دوو نومونو سربېره، یو شمېر نور نومونه هم د دغو اوبو لپاره کارول شوي او یا هم وړاندیز شوي.[۱۸][۱۹][۲۰]

معاصر تاریخ

په فارس خلیج کې د متحده ایالاتو رول د شلمې پېړۍ په دویمه نیمايي کې وده وکړه. د ۱۹۸۸ ز کال د جولای په درېیمه نېټه د متحده ایالاتو پوځي ځواکونو د ایران ایر ۶۵۵ پرواز (چې د ایربس اې ۳۰۰ ملکي الوتکې پرواز یې د F-14 Tomcat له پرواز سره غلط کړی و) هغه مهال چې د فارس خلیج پر سر یې الوتنه کوله، په نښه شو، چې له امله یې د دغې الوتنې ۲۹۰ مسافر ووژل شول. بریتانیا هم په سیمه کې خپل ځایګی ساتلی؛ یوازې په ۲۰۰۶ ز کال کې له یو میلیون نه زیاتو بریتانوي وګړو دوبۍ ته سفر کړی. په ۲۰۱۸ ز کال کې بریتانیا د HMS Jufair په نوم دایمي پوځي اډه په فارس خلیج کې پرانیسته، چې د سوئز کانال له ختیځ نه په ۱۹۷۱ ز کال کې د هغوی له وتو وروسته لومړۍ پوځي ګام او په عمان کې د ملاتړیز مرکز وده ده.[۲۱][۲۲][۲۳][۲۴][۲۵][۲۶][۲۷]

ښارونه او نفوس

اته هېوادونه په فارس خلیج کې سواحل لري: بحرین، ایران، عراق، کویټ، عمان، قطر، سعودي عربستان او عربي متحده امارات. د وخت په اوږدو کې د فارس خلیج ستراتیژیک موقعیت هغه د انساني ودې لپاره په آیډیال ځای اړولی. اوس مهال، د منځني ختیځ ډېری لوی ښارونه په دغه سیمه کې موقعیت لري.

سرچینې

  1. United Nations Group of Experts on Geographical Names Working Paper No. 61 Archived 2012-10-03 at the Wayback Machine., 23rd Session, Vienna, 28 March – 4 April 2006. accessed October 9, 2010
  2. A Brief Tectonic History of the Arabian basin. Retrieved from the website: http://www.sepmstrata.org/page.aspx?pageid=133 Archived 2018-09-17 at the Wayback Machine.
  3. "A hot survivor". The Economist. ISSN 0013-0613. خوندي شوی له اصلي څخه په 2016-04-13. بياځلي په 2016-04-14.
  4. "Limits of Oceans and Seas, 3rd edition" (PDF). International Hydrographic Organization. 1953. خوندي شوی له the original (PDF) on 8 October 2011. بياځلي په 28 December 2020.
  5. "EEZ". www.seaaroundus.org. بياځلي په 2021-02-25.
  6. "Catches by Taxon in the waters of Oman (Musandam)". www.seaaroundus.org. بياځلي په 2021-02-25.
  7. Ramerini, Marco. "Portuguese in the Arabia and the Persian Gulf". خوندي شوی له the original on 2015-09-11. بياځلي په 2010-11-27.
  8. Touraj Daryaee (2003). "The Persian Gulf Trade in Late Antiquity". Journal of World History. 14 (1). خوندي شوی له the original on August 5, 2013.
  9. "Documents on the Persian Gulf's name the eternal heritage ancient time by Dr.Mohammad Ajam".
  10. Nearchus (2013). "The Voyage of Nearchus from the Indus to the Euphrates". The Voyage of Nearchus. 1 (1).
  11. "DZ – Livius". www.livius.org. بياځلي په 2019-03-28.
  12. United Nations Group of Experts on Geographical Names Working Paper No. 61 Archived 2012-10-03 at the Wayback Machine., 23rd Session, Vienna, 28 March – 4 April 2006. accessed October 9, 2010
  13. Central Intelligence Agency (CIA). "The World Fact Book". بياځلي په 2010-12-04.
  14. nationsonline.org. "Political Map of Iran". خوندي شوی له the original on 2010-11-27. بياځلي په 2010-12-04.
  15. United Nations. "United Nations Cartographic Section (Middle East Map)". خوندي شوی له اصلي څخه په 2017-06-30. بياځلي په 2017-06-29.
  16. Niusha Boghrati, Omission of 'Persian Gulf' Name Angers Iran Archived 2007-01-09 at the Wayback Machine., World Press.com, December 28, 2006
  17. "Limits of Oceans and Seas, 3rd edition" (PDF). International Hydrographic Organization. 1953. خوندي شوی له the original (PDF) on 8 October 2011. بياځلي په 28 December 2020.
  18. Eilts, Hermann (Fall 1980). "Security Considerations in the Persian Gulf". International Security. 5 (2): 79–113. doi:10.2307/2538446. JSTOR 2538446. S2CID 154527123.
  19. Abedin, Mahan (December 4, 2004). "All at Sea over 'the Gulf'". Asia Times Online. له اصلي څخه خوندي شوی په 2016-05-21.{{cite news}}: CS1 maint: unfit URL (link)
  20. Bosworth, C. Edmund (1980). "The Nomenclature of the Persian Gulf". In Cottrell, Alvin J. (ed.). The Persian Gulf States: A General Survey. Baltimore, Maryland: Johns Hopkins University Press. pp. xvii–xxxvi. Not until the early 1960s does a major new development occur with the adoption by the Arab states bordering on the Persian Gulf of the expression al-Khalij al-Arabi as weapon in the psychological war with Iran for political influence in the Persian Gulf; but the story of these events belongs to a subsequent chapter on modern political and diplomatic history of the Persian Gulf.
    [۱] (p. xxxiii.)
    {{cite book}}: External link in |quote= (help)
  21. Potter, L. (2009-01-05). The Persian Gulf in History (in انګليسي). Springer. ISBN 9780230618459.
  22. "UK to establish £15m permanent Mid East military base". BBC. December 6, 2014. خوندي شوی له اصلي څخه په 2017-11-24. بياځلي په 2018-06-21.
  23. "East of Suez, West from Helmand: British Expeditionary Force and the next SDSR" (PDF). Oxford Research Group. ډيسمبر 2014. خوندي شوی له the original (PDF) on 2 جولای 2015. بياځلي په 22 مې 2015.
  24. Tossini, J. Vitor (2018-02-20). "The UK in Oman – A new support facility for the British Armed Forces". UK Defence Journal (in بريتانوی انګلیسي). بياځلي په 2019-04-10.
  25. Beaumont, Peter (December 23, 2006). "Blair was dangerously off target in his condemnation of Iran". The Guardian. London. خوندي شوی له اصلي څخه په 2016-07-30.
  26. "Classified document on Bahrain rankles Britain decades later". Reuters. 22 May 2015. خوندي شوی له اصلي څخه په 2015-05-22. بياځلي په 22 May 2015. The case shows how alive the history of British colonial rule still is in the Gulf today
  27. Ranter, Harro. "ASN Aircraft accident Airbus A300B2-203 EP-IBU Qeshm Island". www.aviation-safety.net. بياځلي په 2020-01-11.{{cite web}}: CS1 errors: archive-url (link) CS1 errors: unsupported parameter (link)