Jump to content

جمهوري غوښتونکی ګوند (متحده ایالات)

د ويکيپېډيا، وړیا پوهنغونډ له خوا

جمهوري غوښتونکی ګوند، چې د GOP («ستر زوړ ګوند») په نوم هم یادېږي، له خپل اصلي تاریخي سیال، دیموکراتیک ګوند سره د متحده ایالاتو یو له دوو سترو معاصرو سیاسي ګوندونو څخه دی.

GOP په ۱۸۵۴ کې د کانساس - نیبراسکا قانون د مخالفینو له خوا تاسیس شو. په ورته وخت کې د ویګ ګوند له ړنګیدو وروسته چې د هېواد یو له دوو سترو ګوندونو څخه و، دا ګوند پیاوړی شو. د تاسیس سره سم، جمهوري غوښتونکي ګوند د اقتصادي اصلاحاتو او کلاسیک لیبرالیزم ملاتړ وکړ په داسې حال کې چې د غلامۍ د پراختیا مخالفت یې کاوه. [۱][۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸][۹]

تاریخچه

[سمول]

د جمهوري غوښتونکي ګوند تاریخ (متحده ایالات)

[سمول]

۱۹مه پېړۍ

[سمول]

د جمهوري غوښتونکو ګوند په شمالي ایالتونو کې په ۱۸۵۴ ز کې د غلامۍ د پراختیا ضد ځواکونو، پخواني ویګز او پخوانیو ازادو شویو غلامانو له خوا تاسیس شو. جمهوري غوښتونکی ګوند په چټکۍ سره د ډیموکراتیک ګوند پر اصلي مخالفې ډلې واکمن شو او په لنډ وخت کې ډېر مشهور شو. ګوند د کانساس – نیبراسکا قانون سره په مخالفت کې چې د میسوري تړون یې لغوه کړ وده وکړه او د کنساس او نیبراسکا سیمې یې د غلامۍ لپاره او د ډیکتاتورو ایالتونو په توګه ومنلې.[۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶][۱۷][۱۸][۱۹][۲۰][۲۱][۲۲][۲۳][۲۴]

۲۰مه پېړۍ

[سمول]

جمهوري غوښتونکي د ۱۹۲۰ لسیزې په اوږدو کې سپینې ماڼۍ ته راستانه شول او پر نورمال حالت، د سوداګرۍ پر بنسټ موثریت او د لوړو تعرفو تګلارو باندې یې کار وکړ. د ملي ګوند تګلارې د مخنیویو له ذکر کولو څخه یې ډډه وکړه، پر ځای یې د قانون او نظم لپاره ناڅرګند تعهد صادر کړ. [۲۵][۲۶]

وارن جي هارډینګ، کالوین کولج او هربرټ هوور په ترتیب سره په ۱۹۲۰، ۱۹۲۴ او ۱۹۲۸ کلونو کې و ټاکل شول. د ټیپټ ډوم سپکاوی ګوند ته د زیان رسولو لپاره یو ګواښ و، خو هارډینګ مړ شو او اپوزیسیون په ۱۹۲۴ کې سره وشیندل شو. [۲۷]

۲۱مه پېړۍ

[سمول]

د جورج ډبلیو بوش او ډیک چیني جمهوري غوښتونکي ټکټ د ۲۰۰۰ او ۲۰۰۴ ولسمشریزې ټاکنې وګټلې. بوش په ۲۰۰۰ کال کې د «زړه سواند محافظه کار» په توګه کمپاین وکړ، غوښتل یې چې د مهاجرینو او اقلیت رایه ورکوونکو رایه ترلاسه کړي. موخه دا وه چې د مخدره توکو  بیا خپل حالت ته د راوستلو پروګرامونو ته لومړیتوب ورکړي او ټولنې ته د بندیانو د بیا راوستلو لپاره مرسته وکړي.[۲۸][۲۹][۳۰][۳۱][۳۲][۳۳][۳۴]

د ټرمپ دوره

[سمول]

په ۲۰۱۶ کې ولسمشرۍ ته د جمهوري غوښتونکي ډونالډ ټرمپ ټاکنه په جمهوري غوښتونکي ګوند کې یو ولسي بدلون رامنځته کړ. د ډیموکراټې کاندیدې هیلري کلینټن ماته د ټرمپ  پر وړاندې د منلو وړ نه وه، ځکه چې ټولپوښتنو ښودل چې کلنټن د سیالۍ مخکښه ده. د ټرمپ بریا په درېیو ایالتونو – میشیګان، پنسلوانیا او ویسکانسن – کې د محدودو بریاوو له امله رامنځته شوه چې په دودیز ډول له لسیزو راهیسې د ډیموکراتانو د شنه دیوال برخه وه. د NBC نیوز په وینا، «د ټرمپ ځواک په مشهوره توګه د هغه د «غلي اکثریت» څخه منځته راغلی - د کارګرې ډلې سپین پوستو رایه ورکوونکو داسې احساس کاوه چې د ځانګړو ګټو لپاره په واشنګټن کې، نیویارک کې د خبري رسنیو له خوا او په هالیوډ کې پر دوی ملنډې وهل شوي او له پامه غورځول شوي دي.[۳۵][۳۶][۳۷][۳۸][۳۹][۴۰][۴۱][۴۲][۴۳][۴۴][۴۵]

د جمهوري غوښتونکي ګوند سیاسي دریځونه

[سمول]

اقتصادي پالیسي

[سمول]

جمهوري غوښتونکي په دې باور دي چې ازاد بازارونه او انفرادي لاسته راوړنې د اقتصادي سوکالۍ تر شا لومړني عوامل دي. جمهوري غوښتونکي ډېری په ډیموکراټیکو دولتونو کې د مالي محافظه کارۍ ملاتړ کوي؛ په هرحال، کله چې دوی د حکومت مسئولیت په غاړه لري دوی خپله لېوالتیا د فدرالي پورونو زیاتولو پر وړاندې ښودلې (د بوش د مالیاتو کمولو پلي کول، د درملنې برخه د او د ۲۰۱۷ د مالیاتو او دندو د کمښت قانون د دې لیوالتیا مثالونه دي).[۴۶][۴۷][۴۸][۴۹][۵۰]

روغتیایی خدمات

[سمول]

په تاریخي توګه، د روغتیایي خدماتو په هکله د حکومت د ونډې په اړه د جمهوري غوښتونکي ګوند او ډیموکراټیک ګوند د دواړو ترمنځ بېلابېل او رانغاړلي نظرونه شته، خو دواړه ګوندونه د ۲۰۰۸-               ۲۰۰۹ کلونو په اوږدو کې او وروسته په دې موضوع کې خورا قطبي شوي وو. جمهوري غوښتونکو او ډیموکراټانو بېلابېل وړاندیزونه وړاندې کړل ترڅو د فدرال په بودیحې ډېرو عمر لرونکو کسانو ته د روغتیا د بیمې خدمتونه وړاندې کړي، په ۱۹۶۵ کال کې دواړو ګوندونو هڅې وکړې چې Medicare او Medicaid رامنځته کړي.[۵۱][۵۲][۵۳][۵۴][۵۵][۵۶][۵۷][۵۸]

کډوالي

[سمول]

د ۱۸۵۰-۱۸۷۰ په موده کې، جمهوري غوښتونکي ګوند د ډیموکراټانو په پرتله له کډوالي سره ډېر مخالف و، ځکه چې جمهوري غوښتونکي ګوند د کاتولیک ضد او د مهاجرت ضد ګوندونو په ملاتړ، لکه  Know-Nothingsباندې تکیه کوله. د کورنۍ جګړې په وروستیو لسیزو کې، جمهوري غوښتونکي ګوند له کډوالۍ څخه ډېر ملاتړ وکړ، ځکه چې دا په شمال ختیځ کې د تولید کوونکو استازیتوب کوي (چې اضافي کار غواړي) په داسې حال کې چې ډیموکراټیک ګوند د کارګر ګوند په توګه پېژندل کېده (کوم چې لږ کارګران غواړي سیالي وکړي).[۵۹][۶۰][۶۱]

ټولنیزې پالیسۍ

[سمول]

جمهوري غوښتونکی ګوند ډېری له ټولنیزو محافظه کارو پالیسیو سره تړاو لري، که څه هم د منځدریځۍ او آزادۍ مخالف ګوندونه لري. ټولنیز محافظه کاران د هغو قوانینو ملاتړ کوي چې خپل دودیز ارزښتونه ساتي، لکه د ورته جنسونو واده او د ماشوم زیانول. د ټولنیزو او کلتوري مسئلو په اړه د جمهوري غوښتونکي ګوند دریځونه په یوه برخه کې نفوذي رول منعکس کوي چې مسیحي حق د ۱۹۷۰ لسیزې راهیسې په ګوند کې شامل دی.[۶۲][۶۳][۶۴][۶۵][۶۶]

د ټوپک مالکیت

[سمول]

جمهوري غوښتونکي ډېری د ټوپک مالکیت حقونو څخه ملاتړ کوي او د ټوپک د تنظیمولو له  قوانینو سره مخالفت کوي. د ګوند غړي او خپلواک جمهوري غوښتونکي د ډیموکراټانو او ډیموکراټیک پلوه خپلواکو په پرتله دوه چنده د ټوپک خاوندان دي.[۶۷]

د ټوپک ملي ټولنه، د ټوپک د مالکیت په ملاتړ کې د ګټو ځانګړې ډله ده، چې په دوامداره توګه یې ځان د جمهوري غوښتونکي ګوند سره برابر کړی. د کلینټن تر ادارې  لاندې د ټوپک د کنټرول اقداماتو وروسته، لکه د ۱۹۹۴ د تاوتریخوالي جرمونو کنټرول او د قانون پلي کولو قانون، جمهوري غوښتونکو په ۱۹۹۴ کې د جمهوري غوښتونکي انقلاب په جریان کې له NRA سره یوځای شول.[۶۸][۶۹][۷۰]

ایډیالوژي او ډلې

[سمول]

سیاسي پوهان جمهوري غوښتونکی ګوند د ډیموکراټیک ګوند په پرتله ډېر ایډیالوژیکي همغږي بولي، چې د ایتلافونو له پراخو توپیرونو څخه جوړ شوی دی.[۷۱][۷۲][۷۳]

په ۲۰۱۸ کې، د ګالوپ ټولپوښتنې وموندله چې ۶۹٪ جمهوري غوښتونکو ځانونه د «محافظه کار» په توګه بیان کړل، په داسې حال کې چې ۲۵٪ د «اعتدال» اصطلاح غوره کړه، او ۵٪ نورو  د «لیبرال» په توګه ځانونه پېژندلي.[۷۴][۷۵]

د سوداګرۍ ټولنه                                                                                              

[سمول]

جمهوري غوښتونکی ګوند په دودیز ډول سوداګرۍ پلوه ګوند دی. د بېلابېلو صنایعو له مالي برخې نیولې تر کوچنۍ سوداګرۍ پورې لوی ملاتړ ترلاسه کوي. جمهوري غوښتونکي په سلو کې ۵۰ سلنه ډېر احتمال لري چې پخپله کار وکړي او ډېری په مدیریت کې کار کوي.[۷۶][۷۷]

جندر

[سمول]

له ۱۹۸۰ راهیسې، «جنسي تشه» د ښځو په پرتله د نارینه وو په منځ کې د جمهوري غوښتونکي ګوند لپاره د قوي ملاتړ شاهد دی. د ۲۰۰۴ کال په ولسمشریزو ټاکنو کې ناواده شویو او طلاق شویو مېرمنو د جمهوري غوښتونکي جورج ډبلیو بوش په پرتله په ډېر احتمال سره ډیموکراټ جان کري ته رایې ورکړې وې. د ۲۰۰۶ کال د ولسي جرګې په سیالیو کې، ۴۳٪ ښځو جمهوري غوښتونکو ته رایه ورکړه په داسې حال کې چې ۴۷٪ نارینه وو رایه ورکړې وه.  [۷۸][۷۹][۸۰][۸۱][۸۲][۸۳][۸۴]

توکم

[سمول]

جمهوري غوښتونکو په وروستیو ملي ټاکنو (۱۹۸۰ څخه تر ۲۰۱۶) کې د تورپوستو له ۱۵٪  څخه کمې رایې ګټلې وې. د غلامۍ ګوند د ابراهام لینکن په مشرۍ لغوه شو او د غلامانو ځواک ته یې ماتې ورکړه، او تور پوستو ته یې د ۱۸۶۰ لسیزې په وروستیو کې د بیا رغونې په جریان کې د رایې ورکولو قانوني حق ورکړ. د ۱۹۳۰ لسیزې تر نوې معاملې پورې، تور پوستو د جمهوري غوښتونکو ګوند په پراخه کچه ملاتړ کاوه.[۸۵][۸۶][۸۷][۸۸]

سرچینې

[سمول]
  1. Brownstein, Ronald (November 22, 2017). "Where the Republican Party Began". The American Prospect.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link)
  2. Joseph R. Fornieri; Sara Vaughn Gabbard (2008). Lincoln's America: 1809–1865. SIU Press. p. 19. ISBN 978-0-8093-8713-7. خوندي شوی له اصلي څخه په July 24, 2019. بياځلي په February 4, 2018.
  3. James G. Randall; Lincoln the Liberal Statesman (1947).
  4. Zingher, Joshua N. (2018). "Polarization, Demographic Change, and White Flight from the Democratic Party". The Journal of Politics. 80 (3): 860–72. doi:10.1086/696994. ISSN 0022-3816. S2CID 158351108.
  5. Layman, Geoffrey (2001). The Great Divide: Religious and Cultural Conflict in American Party Politics. Columbia University Press. pp. 115, 119–20. ISBN 978-0-231-12058-6. خوندي شوی له the original on June 25, 2015. بياځلي په July 15, 2018.
  6. Baker, Paula; Critchlow, Donald T. (2020). The Oxford Handbook of American Political History. Oxford University Press. p. 387. ISBN 978-0-19-062869-7 – via Google Books. Contemporary debate is fueled on one side by immigration restrictionists, led by President Donald Trump and other elected republicans, whose rhetorical and policy assaults on undocumented Latin American immigrants, Muslim refugees, and family-based immigration energized their conservative base.
  7. Hajnal, Zoltan (4 January 2021). "Immigration & the Origins of White Backlash". Daedalus. 150 (2): 23–39. doi:10.1162/daed_a_01844. ISSN 0011-5266.
  8. Reich, Gary M. (2021). The Politics of Immigration Across the United States: Every State a Border State?. Routledge. ISBN 978-1-000-33580-4 – via Google Books.
  9. Jacobson, Gary C.; Liu, Huchen (n.d.). "Dealing with Disruption: Congressional Republicans' Responses to Donald Trump's Behavior and Agenda". Presidential Studies Quarterly. 50 (1) (published 2019-12-15): 4–29. doi:10.1111/psq.12630. ISSN 1741-5705. S2CID 213255600.
  10. "U.S. Senate: The Kansas-Nebraska Act". www.senate.gov. خوندي شوی له اصلي څخه په March 29, 2019. بياځلي په March 28, 2019.
  11. "The Wealthy Activist Who Helped Turn "Bleeding Kansas" Free". Smithsonian. خوندي شوی له اصلي څخه په March 27, 2019. بياځلي په March 28, 2019.
  12. "The Origin of the Republican Party, A. F. Gilman, Ripon College, 1914". Content.wisconsinhistory.org. خوندي شوی له اصلي څخه په March 22, 2012. بياځلي په January 17, 2012.
  13. "History of the GOP". GOP. خوندي شوی له اصلي څخه په January 29, 2018. بياځلي په May 9, 2017.
  14. "Birth of Republicanism". NY Times. 1879.
  15. William Gienapp, The Origins of the Republican Party, 1852–1856 (Oxford UP, 1987)
  16. William Gienapp, "Nativism and the Creation of a Republican Majority in the North before the Civil War." Journal of American History 72.3 (1985): 529–59 online
  17. "Republican National Political Conventions 1856–2008 (Library of Congress)". www.loc.gov. خوندي شوی له اصلي څخه په February 20, 2019. بياځلي په March 12, 2019.
  18. "First Republican national convention ends". History. February 9, 2010. خوندي شوی له اصلي څخه په March 22, 2019. بياځلي په March 22, 2019.
  19. Cooper, William (October 4, 2016). "James Buchanan: Campaigns and Elections". Miller Center of Public Affairs. بياځلي په May 31, 2021.
  20. Burlingame, Michael (October 4, 2016). "Abraham Lincoln: Campaigns and Elections". Miller Center of Public Affairs. بياځلي په May 31, 2021.
  21. Guelzo, Allen C. (2008). Lincoln and Douglas: The Debates that Defined America. New York: Simon and Schuster. pp. 285. ISBN 9780743273206.
  22. Kim, Mallie Jane (December 2, 2010). "The Election That Led to the Civil War". U.S. News & World Report. بياځلي په May 31, 2021.
  23. "Lincoln reelected". History. November 13, 2009. خوندي شوی له اصلي څخه په March 22, 2019. بياځلي په March 22, 2019.
  24. Klein, Christopher. "Congress Passes 13th Amendment, 150 Years Ago". History. خوندي شوی له اصلي څخه په March 30, 2019. بياځلي په March 12, 2019.
  25. "The Ol' Switcheroo. Theodore Roosevelt, 1912". Time. April 29, 2009. خوندي شوی له اصلي څخه په October 5, 2018. بياځلي په February 3, 2018.
  26. David E. Kyvig, Repealing National Prohibition (2000) pp. 63–65.
  27. James Ciment, ed. (2015). Encyclopedia of the Jazz Age: From the End of World War I to the Great Crash. Routledge. p. 446. ISBN 978-1-317-47165-3.
  28. Judis, John (December 20, 2004). "Movement Interruptus". The American Prospect.
  29. Vyse, Graham (March 30, 2018). "'Compassionate Conservatism' Won't Be Back Anytime Soon". New Republic. بياځلي په June 15, 2020.
  30. Alberta, Tim (June 8, 2020). "Is This the Last Stand of the 'Law and Order' Republicans?". Politico. بياځلي په June 13, 2020.
  31. Wooldridge, Adrian and John Micklethwait. The Right Nation (2004).
  32. Wilentz, Sean (September 4, 2008). "How Bush Destroyed the Republican Party". Rolling Stone. بياځلي په February 15, 2021.
  33. "How Huckabee Scares the GOP" Archived September 18, 2008, at the Wayback Machine.. By E. J. Dionne. Real Clear Politics. Published December 21, 2007. Retrieved August 22, 2008.
  34. "Righteous Anger: The Conservative Case Against George W. Bush". The American Conservative (Cato Institute Re-printing). December 11, 2003. خوندي شوی له اصلي څخه په July 5, 2015. بياځلي په May 2, 2015.
  35. Hook, Reid J. Epstein and Janet (November 10, 2016). "Donald Trump's Win Starts a New Era for Republicans". Wall Street Journal.
  36. "12 days that stunned a nation: How Hillary Clinton lost". NBC News.
  37. "How Trump won and proved everyone wrong with his populist message". NBC News Specials.
  38. Cohn, Nate (November 9, 2016). "Why Trump Won: Working-Class Whites". The New York Times. بياځلي په February 15, 2021.
  39. "Republicans Expand Control in a Deeply Divided Nation". The New York Times. خوندي شوی له اصلي څخه په November 19, 2016. بياځلي په February 18, 2017.
  40. "Republicans Governorships Rise to Highest Mark Since 1922". U.S. News & World Report. خوندي شوی له اصلي څخه په September 15, 2017. بياځلي په September 10, 2017.
  41. David A. Lieb (November 6, 2016). "Republican governorships rise to highest mark since 1922". U.S. News & World Report. Associated Press.
  42. Phillips, Amber (November 12, 2016). "These 3 maps show just how dominant Republicans are in America after Tuesday". The Washington Post. خوندي شوی له اصلي څخه په November 13, 2016. بياځلي په November 14, 2016.
  43. Lieb, David A. (December 29, 2016). "GOP-Controlled States Aim to Reshape Laws". Associated Press. خوندي شوی له اصلي څخه په December 31, 2016. بياځلي په December 30, 2016.
  44. Greenblatt, Alan (November 9, 2016). "Republicans Add to Their Dominance of State Legislatures". Governing. خوندي شوی له اصلي څخه په November 16, 2016. بياځلي په November 17, 2016.
  45. Graham, David A. (November 7, 2018). "The Democrats Are Back, and Ready to Take On Trump". The Atlantic. بياځلي په November 17, 2020.
  46. Appelbaum, Binyamin (December 1, 2017). "Debt Concerns, Once a Core Republican Tenet, Take a Back Seat to Tax Cuts". The New York Times. ISSN 0362-4331. خوندي شوی له اصلي څخه په December 2, 2017. بياځلي په December 2, 2017.
  47. "Why Republicans who once fought budget debt now embrace it". ABC News. خوندي شوی له the original on ډيسمبر 2, 2017. بياځلي په ډيسمبر 2, 2017.
  48. Johnson, Simon. "Is There a Fiscal Crisis in the United States?". Economix Blog. خوندي شوی له اصلي څخه په June 21, 2018. بياځلي په December 2, 2017.
  49. Milkis, Sidney M.; King, Desmond; Jacobs, Nicholas F. (2019). "Building a Conservative State: Partisan Polarization and the Redeployment of Administrative Power". Perspectives on Politics. 17 (2): 453–69. doi:10.1017/S1537592718003511. ISSN 1537-5927.
  50. "The Rise in Per Capita Federal Spending". Mercatus Center. 2014-11-12. بياځلي په 2020-08-30.
  51. Grossmann, Matt; Mahmood, Zuhaib; Isaac, William (2021). "Political Parties, Interest Groups, and Unequal Class Influence in American Policy". The Journal of Politics. 83 (4): 1706–1720. doi:10.1086/711900. ISSN 0022-3816. S2CID 224851520.
  52. Bartels, Larry M. (2016). Unequal Democracy: The Political Economy of the New Gilded Age - Second Edition. Princeton University Press. ISBN 978-1-4008-8336-3.
  53. Rhodes, Jesse H.; Schaffner, Brian F. (2017). "Testing Models of Unequal Representation: Democratic Populists and Republican Oligarchs?". Quarterly Journal of Political Science. 12 (2): 185–204. doi:10.1561/100.00016077.
  54. Lax, Jeffrey R.; Phillips, Justin H.; Zelizer, Adam (2019). "The Party or the Purse? Unequal Representation in the US Senate". American Political Science Review (in انګليسي). 113 (4): 917–940. doi:10.1017/S0003055419000315. ISSN 0003-0554. S2CID 21669533.
  55. Hacker, Jacob S.; Pierson, Paul (2020). Let them Eat Tweets: How the Right Rules in an Age of Extreme Inequality (in انګليسي). Liveright Publishing. ISBN 978-1-63149-685-1.
  56. "Diving into the rich pool". The Economist. September 24, 2011. خوندي شوی له اصلي څخه په January 12, 2012. بياځلي په January 13, 2012.
  57. Paul Kiel, Jesse Eisinger (2018-12-11). "How the IRS Was Gutted". ProPublica. خوندي شوی له اصلي څخه په December 11, 2018. بياځلي په 2018-12-11.
  58. Grumbach, Jacob M.; Hacker, Jacob S.; Pierson, Paul (2021), Hertel-Fernandez, Alexander; Hacker, Jacob S.; Thelen, Kathleen; Pierson, Paul (eds.), "The Political Economies of Red States", The American Political Economy: Politics, Markets, and Power, Cambridge University Press, pp. 209–244, ISBN 978-1-316-51636-2
  59. Peters, Margaret (2017). Trading Barriers. pp. 154–55. ISBN 9780691174471. خوندي شوی له اصلي څخه په March 3, 2018. {{cite book}}: |website= ignored (help)
  60. Blanton, Dana (November 8, 2006). "National Exit Poll: Midterms Come Down to Iraq, Bush". Fox News. خوندي شوی له the original on March 6, 2007. بياځلي په January 6, 2007.
  61. Frumin, Aliyah (November 25, 2013). "Obama: 'Long past time' for immigration reform". MSNBC. خوندي شوی له اصلي څخه په January 21, 2014. بياځلي په January 26, 2014.
  62. Zelizer, Julian E. (2004). The American Congress: The Building of Democracy. Houghton Mifflin Harcourt. pp. 704–05. ISBN 978-0-547-34550-5. بياځلي په June 17, 2015.
  63. Williams, Daniel K. (2012). God's Own Party: The Making of the Christian Right (in انګليسي). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-992906-1.
  64. Schnabel, Landon Paul (2013). "When Fringe Goes Mainstream: A Sociohistorical Content Analysis of the Christian Coalition's Contract With The American Family and the Republican Party Platform". Politics, Religion & Ideology. 14 (1): 94–113. doi:10.1080/21567689.2012.752361. ISSN 2156-7689. S2CID 144532011.
  65. Lewis, Andrew R. (2019). "The Inclusion-Moderation Thesis: The U.S. Republican Party and the Christian Right". Oxford Research Encyclopedia of Politics (in انګليسي). doi:10.1093/acrefore/9780190228637.013.665. ISBN 978-0-19-022863-7.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link)
  66. Chapman, Roger (2010). Culture Wars: An Encyclopedia of Issues, Viewpoints, and Voices. M.E. Sharpe. p. passim. ISBN 978-0-7656-2250-1. خوندي شوی له اصلي څخه په April 7, 2015. بياځلي په June 17, 2015.
  67. "America's Complex Relationship With Guns". Pew Research Center. June 22, 2017.
  68. Siegel, Reva B. "Dead or Alive: Originalism as Popular Constitutionalism in Heller." The Second Amendment on Trial: Critical Essays on District of Columbia v. Heller, edited by Saul Cornell and Nathan Kozuskanich, University of Massachusetts Press, 2013, p. 104.
  69. Siddiqui, Sabrina (September 10, 2013). "Colorado Recall Results: Democratic State Senators Defeated In Major Victory For NRA". HuffPost.
  70. "Letter of Resignation Sent By Bush to Rifle Association". The New York Times. May 11, 1995.
  71. Gidron, Noam; Ziblatt, Daniel (2019-05-11). "Center-Right Political Parties in Advanced Democracies". Annual Review of Political Science (in انګليسي). 22 (1): 17–35. doi:10.1146/annurev-polisci-090717-092750. ISSN 1094-2939. S2CID 182421002.
  72. Grossman, Matt; Hopkins, David A. (2016). Asymmetric Politics: Ideological Republicans and Group Interest Democrats. Oxford University Press. doi:10.1093/acprof:oso/9780190626594.001.0001. ISBN 978-0-19-062659-4.
  73. Lelkes, Yphtach; Sniderman, Paul M. (2016). "The Ideological Asymmetry of the American Party System". British Journal of Political Science (in انګليسي). 46 (4): 825–844. doi:10.1017/S0007123414000404. ISSN 0007-1234.
  74. "Conservative Lead in U.S. Ideology Is Down to Single Digits". Gallup.com. خوندي شوی له اصلي څخه په August 6, 2018. بياځلي په 2018-08-06.
  75. "Americans Remain More Liberal Socially than Economically". Gallup.com. خوندي شوی له اصلي څخه په 2020-06-26. بياځلي په 2020-08-12.
  76. Fried, pp. 104–05, 125.
  77. Harrison, J. D. (اگسټ 30, 2012). "Small business a common theme at Republican Convention". The Washington Post. خوندي شوی له the original on مارچ 28, 2013. بياځلي په اپرېل 17, 2013.
  78. "Exit Polls". CNN. November 7, 2006. خوندي شوی له اصلي څخه په June 29, 2007. بياځلي په November 18, 2006.
  79. "Exit Poll Analysis: Vote 2010 Elections Results". ABC News. November 2, 2010. خوندي شوی له اصلي څخه په January 25, 2011. بياځلي په January 30, 2011.
  80. Weeks, Linton (November 3, 2010). "10 Takeaways From The 2010 Midterms". NPR. خوندي شوی له اصلي څخه په February 3, 2011. بياځلي په January 30, 2011.
  81. "Unmarried Women in the 2004 Presidential Election" Archived January 1, 2016, at the Wayback Machine. (PDF). Report by Greenberg Quinlan Rosner Research, January 2005. p. 3: "The marriage gap is one of the most important cleavages in electoral politics. Unmarried women voted for Kerry by a 25-point margin (62 to 37 percent), while married women voted for President Bush by an 11-point margin (55 percent to 44 percent). Indeed, the 25-point margin Kerry posted among unmarried women represented one of the high water marks for the Senator among all demographic groups."
  82. "Republicans should worry that unmarried women shun them". The Economist. December 14, 2013. خوندي شوی له اصلي څخه په January 15, 2018. بياځلي په September 18, 2019.
  83. Suzanne Goldenberg (November 9, 2012). "Single women voted overwhelmingly in favour of Obama, researchers find". The Guardian. خوندي شوی له اصلي څخه په December 31, 2014. بياځلي په December 11, 2014.
  84. Junn, Jane; Masuoka, Natalie (2020). "The Gender Gap Is a Race Gap: Women Voters in US Presidential Elections". Perspectives on Politics. 18 (4): 1135–1145. doi:10.1017/S1537592719003876. ISSN 1537-5927.
  85. In the South, they were often not allowed to vote, but still received some Federal patronage appointments from the Republicans
  86. Harvard Sitkoff, A New Deal for Blacks (1978).
  87. "Party Realignment – US House of Representatives: History, Art & Archives". history.house.gov. بياځلي په 2020-06-24.
  88. Heersink, Boris; Jenkins, Jeffery A. (2020). "Whiteness and the Emergence of the Republican Party in the Early Twentieth-Century South". Studies in American Political Development. 34: 71–90. doi:10.1017/S0898588X19000208. ISSN 0898-588X. S2CID 213551748.