جمهوري غوښتونکی ګوند (متحده ایالات)

د ويکيپېډيا، وړیا پوهنغونډ له خوا

جمهوري غوښتونکی ګوند، چې د GOP («ستر زوړ ګوند») په نوم هم یادېږي، له خپل اصلي تاریخي سیال، دیموکراتیک ګوند سره د متحده ایالاتو یو له دوو سترو معاصرو سیاسي ګوندونو څخه دی.

GOP په ۱۸۵۴ کې د کانساس - نیبراسکا قانون د مخالفینو له خوا تاسیس شو. په ورته وخت کې د ویګ ګوند له ړنګیدو وروسته چې د هېواد یو له دوو سترو ګوندونو څخه و، دا ګوند پیاوړی شو. د تاسیس سره سم، جمهوري غوښتونکي ګوند د اقتصادي اصلاحاتو او کلاسیک لیبرالیزم ملاتړ وکړ په داسې حال کې چې د غلامۍ د پراختیا مخالفت یې کاوه. [۱][۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸][۹]

تاریخچه[سمول]

د جمهوري غوښتونکي ګوند تاریخ (متحده ایالات)[سمول]

۱۹مه پېړۍ[سمول]

د جمهوري غوښتونکو ګوند په شمالي ایالتونو کې په ۱۸۵۴ ز کې د غلامۍ د پراختیا ضد ځواکونو، پخواني ویګز او پخوانیو ازادو شویو غلامانو له خوا تاسیس شو. جمهوري غوښتونکی ګوند په چټکۍ سره د ډیموکراتیک ګوند پر اصلي مخالفې ډلې واکمن شو او په لنډ وخت کې ډېر مشهور شو. ګوند د کانساس – نیبراسکا قانون سره په مخالفت کې چې د میسوري تړون یې لغوه کړ وده وکړه او د کنساس او نیبراسکا سیمې یې د غلامۍ لپاره او د ډیکتاتورو ایالتونو په توګه ومنلې.[۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶][۱۷][۱۸][۱۹][۲۰][۲۱][۲۲][۲۳][۲۴]

۲۰مه پېړۍ[سمول]

جمهوري غوښتونکي د ۱۹۲۰ لسیزې په اوږدو کې سپینې ماڼۍ ته راستانه شول او پر نورمال حالت، د سوداګرۍ پر بنسټ موثریت او د لوړو تعرفو تګلارو باندې یې کار وکړ. د ملي ګوند تګلارې د مخنیویو له ذکر کولو څخه یې ډډه وکړه، پر ځای یې د قانون او نظم لپاره ناڅرګند تعهد صادر کړ. [۲۵][۲۶]

وارن جي هارډینګ، کالوین کولج او هربرټ هوور په ترتیب سره په ۱۹۲۰، ۱۹۲۴ او ۱۹۲۸ کلونو کې و ټاکل شول. د ټیپټ ډوم سپکاوی ګوند ته د زیان رسولو لپاره یو ګواښ و، خو هارډینګ مړ شو او اپوزیسیون په ۱۹۲۴ کې سره وشیندل شو. [۲۷]

۲۱مه پېړۍ[سمول]

د جورج ډبلیو بوش او ډیک چیني جمهوري غوښتونکي ټکټ د ۲۰۰۰ او ۲۰۰۴ ولسمشریزې ټاکنې وګټلې. بوش په ۲۰۰۰ کال کې د «زړه سواند محافظه کار» په توګه کمپاین وکړ، غوښتل یې چې د مهاجرینو او اقلیت رایه ورکوونکو رایه ترلاسه کړي. موخه دا وه چې د مخدره توکو  بیا خپل حالت ته د راوستلو پروګرامونو ته لومړیتوب ورکړي او ټولنې ته د بندیانو د بیا راوستلو لپاره مرسته وکړي.[۲۸][۲۹][۳۰][۳۱][۳۲][۳۳][۳۴]

د ټرمپ دوره[سمول]

په ۲۰۱۶ کې ولسمشرۍ ته د جمهوري غوښتونکي ډونالډ ټرمپ ټاکنه په جمهوري غوښتونکي ګوند کې یو ولسي بدلون رامنځته کړ. د ډیموکراټې کاندیدې هیلري کلینټن ماته د ټرمپ  پر وړاندې د منلو وړ نه وه، ځکه چې ټولپوښتنو ښودل چې کلنټن د سیالۍ مخکښه ده. د ټرمپ بریا په درېیو ایالتونو – میشیګان، پنسلوانیا او ویسکانسن – کې د محدودو بریاوو له امله رامنځته شوه چې په دودیز ډول له لسیزو راهیسې د ډیموکراتانو د شنه دیوال برخه وه. د NBC نیوز په وینا، «د ټرمپ ځواک په مشهوره توګه د هغه د «غلي اکثریت» څخه منځته راغلی - د کارګرې ډلې سپین پوستو رایه ورکوونکو داسې احساس کاوه چې د ځانګړو ګټو لپاره په واشنګټن کې، نیویارک کې د خبري رسنیو له خوا او په هالیوډ کې پر دوی ملنډې وهل شوي او له پامه غورځول شوي دي.[۳۵][۳۶][۳۷][۳۸][۳۹][۴۰][۴۱][۴۲][۴۳][۴۴][۴۵]

د جمهوري غوښتونکي ګوند سیاسي دریځونه[سمول]

اقتصادي پالیسي[سمول]

جمهوري غوښتونکي په دې باور دي چې ازاد بازارونه او انفرادي لاسته راوړنې د اقتصادي سوکالۍ تر شا لومړني عوامل دي. جمهوري غوښتونکي ډېری په ډیموکراټیکو دولتونو کې د مالي محافظه کارۍ ملاتړ کوي؛ په هرحال، کله چې دوی د حکومت مسئولیت په غاړه لري دوی خپله لېوالتیا د فدرالي پورونو زیاتولو پر وړاندې ښودلې (د بوش د مالیاتو کمولو پلي کول، د درملنې برخه د او د ۲۰۱۷ د مالیاتو او دندو د کمښت قانون د دې لیوالتیا مثالونه دي).[۴۶][۴۷][۴۸][۴۹][۵۰]

روغتیایی خدمات[سمول]

په تاریخي توګه، د روغتیایي خدماتو په هکله د حکومت د ونډې په اړه د جمهوري غوښتونکي ګوند او ډیموکراټیک ګوند د دواړو ترمنځ بېلابېل او رانغاړلي نظرونه شته، خو دواړه ګوندونه د ۲۰۰۸-               ۲۰۰۹ کلونو په اوږدو کې او وروسته په دې موضوع کې خورا قطبي شوي وو. جمهوري غوښتونکو او ډیموکراټانو بېلابېل وړاندیزونه وړاندې کړل ترڅو د فدرال په بودیحې ډېرو عمر لرونکو کسانو ته د روغتیا د بیمې خدمتونه وړاندې کړي، په ۱۹۶۵ کال کې دواړو ګوندونو هڅې وکړې چې Medicare او Medicaid رامنځته کړي.[۵۱][۵۲][۵۳][۵۴][۵۵][۵۶][۵۷][۵۸]

کډوالي[سمول]

د ۱۸۵۰-۱۸۷۰ په موده کې، جمهوري غوښتونکي ګوند د ډیموکراټانو په پرتله له کډوالي سره ډېر مخالف و، ځکه چې جمهوري غوښتونکي ګوند د کاتولیک ضد او د مهاجرت ضد ګوندونو په ملاتړ، لکه  Know-Nothingsباندې تکیه کوله. د کورنۍ جګړې په وروستیو لسیزو کې، جمهوري غوښتونکي ګوند له کډوالۍ څخه ډېر ملاتړ وکړ، ځکه چې دا په شمال ختیځ کې د تولید کوونکو استازیتوب کوي (چې اضافي کار غواړي) په داسې حال کې چې ډیموکراټیک ګوند د کارګر ګوند په توګه پېژندل کېده (کوم چې لږ کارګران غواړي سیالي وکړي).[۵۹][۶۰][۶۱]

ټولنیزې پالیسۍ[سمول]

جمهوري غوښتونکی ګوند ډېری له ټولنیزو محافظه کارو پالیسیو سره تړاو لري، که څه هم د منځدریځۍ او آزادۍ مخالف ګوندونه لري. ټولنیز محافظه کاران د هغو قوانینو ملاتړ کوي چې خپل دودیز ارزښتونه ساتي، لکه د ورته جنسونو واده او د ماشوم زیانول. د ټولنیزو او کلتوري مسئلو په اړه د جمهوري غوښتونکي ګوند دریځونه په یوه برخه کې نفوذي رول منعکس کوي چې مسیحي حق د ۱۹۷۰ لسیزې راهیسې په ګوند کې شامل دی.[۶۲][۶۳][۶۴][۶۵][۶۶]

د ټوپک مالکیت[سمول]

جمهوري غوښتونکي ډېری د ټوپک مالکیت حقونو څخه ملاتړ کوي او د ټوپک د تنظیمولو له  قوانینو سره مخالفت کوي. د ګوند غړي او خپلواک جمهوري غوښتونکي د ډیموکراټانو او ډیموکراټیک پلوه خپلواکو په پرتله دوه چنده د ټوپک خاوندان دي.[۶۷]

د ټوپک ملي ټولنه، د ټوپک د مالکیت په ملاتړ کې د ګټو ځانګړې ډله ده، چې په دوامداره توګه یې ځان د جمهوري غوښتونکي ګوند سره برابر کړی. د کلینټن تر ادارې  لاندې د ټوپک د کنټرول اقداماتو وروسته، لکه د ۱۹۹۴ د تاوتریخوالي جرمونو کنټرول او د قانون پلي کولو قانون، جمهوري غوښتونکو په ۱۹۹۴ کې د جمهوري غوښتونکي انقلاب په جریان کې له NRA سره یوځای شول.[۶۸][۶۹][۷۰]

ایډیالوژي او ډلې[سمول]

سیاسي پوهان جمهوري غوښتونکی ګوند د ډیموکراټیک ګوند په پرتله ډېر ایډیالوژیکي همغږي بولي، چې د ایتلافونو له پراخو توپیرونو څخه جوړ شوی دی.[۷۱][۷۲][۷۳]

په ۲۰۱۸ کې، د ګالوپ ټولپوښتنې وموندله چې ۶۹٪ جمهوري غوښتونکو ځانونه د «محافظه کار» په توګه بیان کړل، په داسې حال کې چې ۲۵٪ د «اعتدال» اصطلاح غوره کړه، او ۵٪ نورو  د «لیبرال» په توګه ځانونه پېژندلي.[۷۴][۷۵]

د سوداګرۍ ټولنه                                                                                              [سمول]

جمهوري غوښتونکی ګوند په دودیز ډول سوداګرۍ پلوه ګوند دی. د بېلابېلو صنایعو له مالي برخې نیولې تر کوچنۍ سوداګرۍ پورې لوی ملاتړ ترلاسه کوي. جمهوري غوښتونکي په سلو کې ۵۰ سلنه ډېر احتمال لري چې پخپله کار وکړي او ډېری په مدیریت کې کار کوي.[۷۶][۷۷]

جندر[سمول]

له ۱۹۸۰ راهیسې، «جنسي تشه» د ښځو په پرتله د نارینه وو په منځ کې د جمهوري غوښتونکي ګوند لپاره د قوي ملاتړ شاهد دی. د ۲۰۰۴ کال په ولسمشریزو ټاکنو کې ناواده شویو او طلاق شویو مېرمنو د جمهوري غوښتونکي جورج ډبلیو بوش په پرتله په ډېر احتمال سره ډیموکراټ جان کري ته رایې ورکړې وې. د ۲۰۰۶ کال د ولسي جرګې په سیالیو کې، ۴۳٪ ښځو جمهوري غوښتونکو ته رایه ورکړه په داسې حال کې چې ۴۷٪ نارینه وو رایه ورکړې وه.  [۷۸][۷۹][۸۰][۸۱][۸۲][۸۳][۸۴]

توکم[سمول]

جمهوري غوښتونکو په وروستیو ملي ټاکنو (۱۹۸۰ څخه تر ۲۰۱۶) کې د تورپوستو له ۱۵٪  څخه کمې رایې ګټلې وې. د غلامۍ ګوند د ابراهام لینکن په مشرۍ لغوه شو او د غلامانو ځواک ته یې ماتې ورکړه، او تور پوستو ته یې د ۱۸۶۰ لسیزې په وروستیو کې د بیا رغونې په جریان کې د رایې ورکولو قانوني حق ورکړ. د ۱۹۳۰ لسیزې تر نوې معاملې پورې، تور پوستو د جمهوري غوښتونکو ګوند په پراخه کچه ملاتړ کاوه.[۸۵][۸۶][۸۷][۸۸]

سرچینې[سمول]

  1. Brownstein, Ronald (November 22, 2017). "Where the Republican Party Began". The American Prospect. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  2. Joseph R. Fornieri; Sara Vaughn Gabbard (2008). Lincoln's America: 1809–1865. SIU Press. د کتاب پاڼې 19. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-0-8093-8713-7. مؤرشف من الأصل في July 24, 2019. د لاسرسي‌نېټه February 4, 2018. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  3. James G. Randall; Lincoln the Liberal Statesman (1947).
  4. Zingher, Joshua N. (2018). [اصطلاحي تېروتنه: د ناپېژندلې ليکنښې لوښه "۱". "Polarization, Demographic Change, and White Flight from the Democratic Party"]. The Journal of Politics 80 (3): 860–72. doi:10.1086/696994. ISSN 0022-3816. 
  5. Layman, Geoffrey (2001). The Great Divide: Religious and Cultural Conflict in American Party Politics. Columbia University Press. د کتاب پاڼي 115, 119–20. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-0-231-12058-6. د اصلي آرشيف څخه پر June 25, 2015 باندې. د لاسرسي‌نېټه July 15, 2018. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  6. Baker, Paula; Critchlow, Donald T. (2020). The Oxford Handbook of American Political History. Oxford University Press. د کتاب پاڼې 387. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-0-19-062869-7 – عبر Google Books. Contemporary debate is fueled on one side by immigration restrictionists, led by President Donald Trump and other elected republicans, whose rhetorical and policy assaults on undocumented Latin American immigrants, Muslim refugees, and family-based immigration energized their conservative base. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  7. Hajnal, Zoltan (4 January 2021). [اصطلاحي تېروتنه: د ناپېژندلې ليکنښې لوښه "۱". "Immigration & the Origins of White Backlash"]. Daedalus 150 (2): 23–39. doi:10.1162/daed_a_01844. ISSN 0011-5266. 
  8. Reich, Gary M. (2021). The Politics of Immigration Across the United States: Every State a Border State?. Routledge. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-1-000-33580-4 – عبر Google Books. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  9. Jacobson, Gary C.; Liu, Huchen (n.d.). "Dealing with Disruption: Congressional Republicans' Responses to Donald Trump's Behavior and Agenda". Presidential Studies Quarterly 50 (1): 4–29. 2019-12-15. doi:10.1111/psq.12630. ISSN 1741-5705. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/psq.12630. 
  10. "U.S. Senate: The Kansas-Nebraska Act". www.senate.gov. مؤرشف من الأصل في March 29, 2019. د لاسرسي‌نېټه March 28, 2019. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  11. "The Wealthy Activist Who Helped Turn "Bleeding Kansas" Free". Smithsonian. مؤرشف من الأصل في March 27, 2019. د لاسرسي‌نېټه March 28, 2019. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  12. "The Origin of the Republican Party, A. F. Gilman, Ripon College, 1914". Content.wisconsinhistory.org. مؤرشف من الأصل في March 22, 2012. د لاسرسي‌نېټه January 17, 2012. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  13. "History of the GOP". GOP. مؤرشف من الأصل في January 29, 2018. د لاسرسي‌نېټه May 9, 2017. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  14. . Birth of Republicanism.
  15. William Gienapp, The Origins of the Republican Party, 1852–1856 (Oxford UP, 1987)
  16. William Gienapp, "Nativism and the Creation of a Republican Majority in the North before the Civil War." Journal of American History 72.3 (1985): 529–59 online
  17. "Republican National Political Conventions 1856–2008 (Library of Congress)". www.loc.gov. مؤرشف من الأصل في February 20, 2019. د لاسرسي‌نېټه March 12, 2019. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  18. "First Republican national convention ends". History. February 9, 2010. مؤرشف من الأصل في March 22, 2019. د لاسرسي‌نېټه March 22, 2019. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  19. Cooper, William (October 4, 2016). "James Buchanan: Campaigns and Elections". Miller Center of Public Affairs. د لاسرسي‌نېټه May 31, 2021. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  20. Burlingame, Michael (October 4, 2016). "Abraham Lincoln: Campaigns and Elections". Miller Center of Public Affairs. د لاسرسي‌نېټه May 31, 2021. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  21. Guelzo, Allen C. (2008). Lincoln and Douglas: The Debates that Defined America. New York: Simon and Schuster. د کتاب پاڼي 285. د کتاب نړيواله کره شمېره 9780743273206. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  22. Kim, Mallie Jane (December 2, 2010). "The Election That Led to the Civil War". U.S. News & World Report. د لاسرسي‌نېټه May 31, 2021. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  23. "Lincoln reelected". History. November 13, 2009. مؤرشف من الأصل في March 22, 2019. د لاسرسي‌نېټه March 22, 2019. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  24. Klein, Christopher. "Congress Passes 13th Amendment, 150 Years Ago". History. مؤرشف من الأصل في March 30, 2019. د لاسرسي‌نېټه March 12, 2019. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  25. "The Ol' Switcheroo. Theodore Roosevelt, 1912". Time. April 29, 2009. مؤرشف من الأصل في October 5, 2018. د لاسرسي‌نېټه February 3, 2018. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  26. David E. Kyvig, Repealing National Prohibition (2000) pp. 63–65.
  27. James Ciment, المحرر (2015). Encyclopedia of the Jazz Age: From the End of World War I to the Great Crash. Routledge. د کتاب پاڼې 446. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-1-317-47165-3. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  28. Judis, John (December 20, 2004). "Movement Interruptus". The American Prospect. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  29. (په March 30, 2018 باندې). 'Compassionate Conservatism' Won't Be Back Anytime Soon.
  30. (په June 8, 2020 باندې). Is This the Last Stand of the 'Law and Order' Republicans?.
  31. Wooldridge, Adrian and John Micklethwait. The Right Nation (2004).
  32. Wilentz, Sean (September 4, 2008). "How Bush Destroyed the Republican Party". Rolling Stone. د لاسرسي‌نېټه February 15, 2021. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  33. "How Huckabee Scares the GOP" Archived September 18, 2008, at the Wayback Machine.. By E. J. Dionne. Real Clear Politics. Published December 21, 2007. Retrieved August 22, 2008.
  34. (په December 11, 2003 باندې). Righteous Anger: The Conservative Case Against George W. Bush. The American Conservative (Cato Institute Re-printing)
  35. (په November 10, 2016 باندې). Donald Trump's Win Starts a New Era for Republicans.
  36. "12 days that stunned a nation: How Hillary Clinton lost". NBC News. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  37. "How Trump won and proved everyone wrong with his populist message". NBC News Specials. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  38. Cohn, Nate (November 9, 2016). "Why Trump Won: Working-Class Whites". The New York Times. د لاسرسي‌نېټه February 15, 2021. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  39. . Republicans Expand Control in a Deeply Divided Nation. The New York Times.
  40. "Republicans Governorships Rise to Highest Mark Since 1922". U.S. News & World Report. مؤرشف من الأصل في September 15, 2017. د لاسرسي‌نېټه September 10, 2017. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  41. David A. Lieb (په November 6, 2016 باندې). Republican governorships rise to highest mark since 1922. U.S. News & World Report.
  42. (په November 12, 2016 باندې). These 3 maps show just how dominant Republicans are in America after Tuesday.
  43. (په December 29, 2016 باندې). GOP-Controlled States Aim to Reshape Laws.
  44. Greenblatt, Alan (November 9, 2016). "Republicans Add to Their Dominance of State Legislatures". Governing. مؤرشف من الأصل في November 16, 2016. د لاسرسي‌نېټه November 17, 2016. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  45. (په November 7, 2018 باندې). The Democrats Are Back, and Ready to Take On Trump. The Atlantic.
  46. (په December 1, 2017 باندې). Debt Concerns, Once a Core Republican Tenet, Take a Back Seat to Tax Cuts. The New York Times.
  47. . Why Republicans who once fought budget debt now embrace it. ABC News
  48. . Is There a Fiscal Crisis in the United States?. Economix Blog.
  49. Milkis, Sidney M.; King, Desmond; Jacobs, Nicholas F. (2019). [اصطلاحي تېروتنه: د ناپېژندلې ليکنښې لوښه "۱". "Building a Conservative State: Partisan Polarization and the Redeployment of Administrative Power"]. Perspectives on Politics 17 (2): 453–69. doi:10.1017/S1537592718003511. ISSN 1537-5927. 
  50. "The Rise in Per Capita Federal Spending". Mercatus Center. 2014-11-12. د لاسرسي‌نېټه ۳۰ اگسټ ۲۰۲۰. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  51. Grossmann, Matt; Mahmood, Zuhaib; Isaac, William (2021). "Political Parties, Interest Groups, and Unequal Class Influence in American Policy". The Journal of Politics 83 (4): 1706–1720. doi:10.1086/711900. ISSN 0022-3816. https://www.journals.uchicago.edu/doi/10.1086/711900. 
  52. Bartels, Larry M. (2016). Unequal Democracy: The Political Economy of the New Gilded Age - Second Edition. Princeton University Press. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-1-4008-8336-3. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  53. Rhodes, Jesse H.; Schaffner, Brian F. (2017). "Testing Models of Unequal Representation: Democratic Populists and Republican Oligarchs?". Quarterly Journal of Political Science 12 (2): 185–204. doi:10.1561/100.00016077. http://www.nowpublishers.com/article/Details/QJPS-16077. 
  54. Lax, Jeffrey R.; Phillips, Justin H.; Zelizer, Adam (2019). "The Party or the Purse? Unequal Representation in the US Senate" (in en). American Political Science Review 113 (4): 917–940. doi:10.1017/S0003055419000315. ISSN 0003-0554. https://www.cambridge.org/core/journals/american-political-science-review/article/abs/party-or-the-purse-unequal-representation-in-the-us-senate/286BFEAA039374759DE14D782A0BB8DD. 
  55. Hacker, Jacob S.; Pierson, Paul (2020). Let them Eat Tweets: How the Right Rules in an Age of Extreme Inequality (په انګلیسي ژبه کي). Liveright Publishing. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-1-63149-685-1. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  56. (په September 24, 2011 باندې). Diving into the rich pool.
  57. Paul Kiel, Jesse Eisinger (2018-12-11). "How the IRS Was Gutted". ProPublica. مؤرشف من الأصل في December 11, 2018. د لاسرسي‌نېټه ۱۱ ډيسمبر ۲۰۱۸. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  58. Grumbach, Jacob M.; Hacker, Jacob S.; Pierson, Paul (2021), Hertel-Fernandez, Alexander; Hacker, Jacob S.; Thelen, Kathleen; Pierson, Paul (المحررون), "The Political Economies of Red States", The American Political Economy: Politics, Markets, and Power, Cambridge University Press, د کتاب پاڼي 209–244, د کتاب نړيواله کره شمېره 978-1-316-51636-2 الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  59. Peters, Margaret (2017). Trading Barriers. Princeton University Press. د کتاب پاڼي 154–55. د کتاب نړيواله کره شمېره 9780691174471. مؤرشف من الأصل في March 3, 2018. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  60. (په November 8, 2006 باندې). National Exit Poll: Midterms Come Down to Iraq, Bush. Fox News
  61. (په November 25, 2013 باندې). Obama: 'Long past time' for immigration reform. MSNBC
  62. Zelizer, Julian E. (2004). The American Congress: The Building of Democracy. Houghton Mifflin Harcourt. د کتاب پاڼي 704–05. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-0-547-34550-5. د لاسرسي‌نېټه June 17, 2015. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  63. Williams, Daniel K. (2012). God's Own Party: The Making of the Christian Right (په انګلیسي ژبه کي). Oxford University Press. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-0-19-992906-1. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  64. Schnabel, Landon Paul (2013). "When Fringe Goes Mainstream: A Sociohistorical Content Analysis of the Christian Coalition's Contract With The American Family and the Republican Party Platform". Politics, Religion & Ideology 14 (1): 94–113. doi:10.1080/21567689.2012.752361. ISSN 2156-7689. https://doi.org/10.1080/21567689.2012.752361. 
  65. Lewis, Andrew R. (2019). "The Inclusion-Moderation Thesis: The U.S. Republican Party and the Christian Right". Oxford Research Encyclopedia of Politics (په انګلیسي ژبه کي). doi:10.1093/acrefore/9780190228637.013.665. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-0-19-022863-7. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  66. Chapman, Roger (2010). Culture Wars: An Encyclopedia of Issues, Viewpoints, and Voices. M.E. Sharpe. د کتاب پاڼې passim. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-0-7656-2250-1. مؤرشف من الأصل في April 7, 2015. د لاسرسي‌نېټه June 17, 2015. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  67. "America's Complex Relationship With Guns". Pew Research Center. June 22, 2017. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  68. Siegel, Reva B. "Dead or Alive: Originalism as Popular Constitutionalism in Heller." The Second Amendment on Trial: Critical Essays on District of Columbia v. Heller, edited by Saul Cornell and Nathan Kozuskanich, University of Massachusetts Press, 2013, p. 104.
  69. (په September 10, 2013 باندې). Colorado Recall Results: Democratic State Senators Defeated In Major Victory For NRA.
  70. "Letter of Resignation Sent By Bush to Rifle Association". The New York Times. May 11, 1995. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  71. Gidron, Noam; Ziblatt, Daniel (2019-05-11). "Center-Right Political Parties in Advanced Democracies" (in en). Annual Review of Political Science 22 (1): 17–35. doi:10.1146/annurev-polisci-090717-092750. ISSN 1094-2939. https://www.annualreviews.org/doi/10.1146/annurev-polisci-090717-092750. 
  72. Grossman, Matt; Hopkins, David A. (2016). Asymmetric Politics: Ideological Republicans and Group Interest Democrats. Oxford University Press. doi:10.1093/acprof:oso/9780190626594.001.0001. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-0-19-062659-4. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  73. Lelkes, Yphtach; Sniderman, Paul M. (2016). "The Ideological Asymmetry of the American Party System" (in en). British Journal of Political Science 46 (4): 825–844. doi:10.1017/S0007123414000404. ISSN 0007-1234. https://www.cambridge.org/core/journals/british-journal-of-political-science/article/ideological-asymmetry-of-the-american-party-system/52D59CAD35259CA306598353E93272AC. 
  74. . Conservative Lead in U.S. Ideology Is Down to Single Digits. Gallup.com.
  75. . Americans Remain More Liberal Socially than Economically. Gallup.com.
  76. Fried, pp. 104–05, 125.
  77. (په August 30, 2012 باندې). Small business a common theme at Republican Convention.
  78. (په November 7, 2006 باندې). Exit Polls. CNN.
  79. (په November 2, 2010 باندې). Exit Poll Analysis: Vote 2010 Elections Results. ABC News
  80. (په November 3, 2010 باندې). 10 Takeaways From The 2010 Midterms. NPR
  81. "Unmarried Women in the 2004 Presidential Election" Archived January 1, 2016, at the Wayback Machine. (PDF). Report by Greenberg Quinlan Rosner Research, January 2005. p. 3: "The marriage gap is one of the most important cleavages in electoral politics. Unmarried women voted for Kerry by a 25-point margin (62 to 37 percent), while married women voted for President Bush by an 11-point margin (55 percent to 44 percent). Indeed, the 25-point margin Kerry posted among unmarried women represented one of the high water marks for the Senator among all demographic groups."
  82. (په December 14, 2013 باندې). Republicans should worry that unmarried women shun them.
  83. Suzanne Goldenberg (په November 9, 2012 باندې). Single women voted overwhelmingly in favour of Obama, researchers find.
  84. Junn, Jane; Masuoka, Natalie (2020). [اصطلاحي تېروتنه: د ناپېژندلې ليکنښې لوښه "۱". "The Gender Gap Is a Race Gap: Women Voters in US Presidential Elections"]. Perspectives on Politics 18 (4): 1135–1145. doi:10.1017/S1537592719003876. ISSN 1537-5927. 
  85. In the South, they were often not allowed to vote, but still received some Federal patronage appointments from the Republicans
  86. Harvard Sitkoff, A New Deal for Blacks (1978).
  87. "Party Realignment – US House of Representatives: History, Art & Archives". history.house.gov. د لاسرسي‌نېټه ۲۴ جون ۲۰۲۰. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  88. Heersink, Boris; Jenkins, Jeffery A. (2020). "Whiteness and the Emergence of the Republican Party in the Early Twentieth-Century South". Studies in American Political Development 34: 71–90. doi:10.1017/S0898588X19000208. ISSN 0898-588X. https://www.cambridge.org/core/journals/studies-in-american-political-development/article/whiteness-and-the-emergence-of-the-republican-party-in-the-early-twentiethcentury-south/899B4B98A78353683C3C6050DFA5771B/core-reader.