کوډ جوړوونکې نجونې

کوډ جوړوونکې نجونې
د شخص معلومات
عملي ژوند

کوډ جوړوونکې نجونې (Code Girls) یا د دویمې نړیوالې جګړې کوډ جوړوونکې نجونې له ۱۰۰۰۰ نه زیاتو ښځو نه جوړه ډله وه چې د دویمې نړیوالې جګړې پر مهال یې د کوډ لیکونکو (کوډ جوړوونکو) او کوډ ارزوونکو (کوډ ماتوونکو) په توګه د متحده ایالاتو پوځ ته خدمت کاوه.

ګومارنه (استخدام)

په پرل هاربر باندې د جاپان له برید میاشتې وړاندې، د متحده ایالاتو سمندریزو ځواکونو د کوډ جوړوونکو او کوډ ماتوونکو په توګه د ښځینه محصلینو په ګومارنه پیل وکړ. له برید وروسته، د دویمې نړیوالې جګړې پر مهال له محوري ځواکونو سره د مبارزې په موخه د متفقینو ځواکونو سره د متحده ایالاتو په یوځای کېدو، د ګومارنو چارو زیاتوالی وموند.

د ګومارنې د بهیر په وخت کې، له ښځو پوښتل کېدل چې، ایا د هغوی د متقاطع کلیماتو جدول خوښېږي او یا هم د واده لپاره کوزده شوې دي که نه. هغه چې په ترتیب سره یې د «هو» او «نه» ځواب ورکاوه، د ګومارنې په بهیر کې مخکې تللې. نوماندانې محرمو جلساتو ته غوښتل کېدلې او هلته دوی ته دا موکه ورکول کېده چې، د کوډ ماتولو روزنیزه دوره تېره کړي او لوړه وکړي، چې د دغې موضوع محرمیت به ساتي. هغو چې روزنیزه دوره به یې بشپړه کړه، له پوهنتون نه له فراغت وروسته به واشنګټن ډي.سي ته غوښتل کېدلې، چې د ملکي کارکوونکو په توګه له سمندریزو ځواکونو سره یوځای شي.

پوځ په هم مهاله ډول د کوډ ماتوونکو ښځو په ګومارنه پیل وکړ. پوځي چارواکو د ښځینه کالجونو له استازو سره په می فلاور هوټل کې د مخکښه محصلینو د جذبولو په هیله وړاندې له دې چې په سمندریز ځواک کې کار وکړي، ناستې لرلې.

کوډ ماتونه

لومړیو ګمارل شوو کسانو په واشنګټن ډي.سي کې د سمندریزو ځواکونو عمومي قوماندانۍ ته راپور وکړ، چې په چټکۍ سره یې شمېر زیات شوی دی. تر ۱۹۴۳ ز کال پورې سمندریزو ځواکونو خپلو عملیاتو ته د مونت ورنن ښځینه کالج د اصلي قوماندانۍ د ځای نه په استفادې سره د سمندریزو اړیکو د ضمیمې په توګه پراختیا ورکړه.

پوځ په چټکۍ سره په واشنګټن ډي. سي کې له خپل دفتر مخکې شو او دویم ځای یې په ارلینګتون هال ښځینه جونیر کالج کې زیات کړ. تر ۱۹۴۵ ز کال پورې، د پوځ د کوډ ماتونکې ډلې ۷۰ سلنه ښځې وې.

د هغوی د دندو په توګه، دغو ښځو په کوډ ماتوونکو ماشینونو کې په کارکولو سره، د دښمن د کوډونو ماتولو په تجزیه او تحلیل، د دښمن په عملیاتو کې د سرچینو د کتابتون په جوړولو، راډیويي سګنالونو د موندلو او امریکايي کوډونو د خوندیتوب په ارزونه لاس پورې کاوه.

له ۱۹۴۴ ز کال وروسته، په هره میاشت کې کوډ ماتوونکو د جاپان د سمندریزو ځواکونو د لېږد را لېږد د نږدې ۳۰۰۰۰ پیغامونو مخه ونیوله، چې د فلیپین یا ارام سمندرګي پر لور د جاپان د نږدې ټولو تدارکاتي بېړیو د ډوبېدو لامل وګرځېدل. د ډي ورځې (D-Day) نه وړاندې، هغوی ناسم رادیويي پیغامونه او اطلاعات شریک کول، څو په قصدي ډول المانیان د متفقینو د ځواکونو د راکوزېدو په ځای کې ګمراه کړي.

کله به چې په عمومي ډول له هغوی نه د دوی د کار په اړه پوښتنه کېدله، مېرمنو به تر ډېره دا ځواب ورکاوه چې «پنسلونه تراشي».