نيابتي جګړه

What is a proxy war?

4 Answers

Jeffery Bailey

Jeffery Bailey, former Unit Historian (1991-2008)

Answered Dec 18 2017 · Author has 166 answers and 372k answer views

Ms. Maryam:

A proxy war is where one nation uses, and supports and often times supplies another nation, rebel force, guerilla movement, or terrorist organization, to directly or indirectly attack the interests of an enemy nation state. Clear as mud, right? Let me give you some examples, which may help you understand.

For instance, the United Kingdom of Great Britain wanted to build up their settlements in Canada. To do that, successfully, the British felt that they needed to slow America’s westward expansion. So the “gentlemen” in Whitehall supplied Indian tribes like the Shawnee, Mohawk, Chipewaw or Iriquois with iron tomahawks, rifles, ammunition and copious quantities of cheap, rock-gut liquor. Eventually the Americans prevailed, but at a great cost of life, not to mention bitterness, on both sides.

Things can get complicated with proxy wars. You can have a tit for tat situation, like in Central America in the 1980’s. There you had the Russians, Cubans and Nicaraguans backing rebellions in Honduras and El Salvador, and the US backing the Contra’s rebels against Nicaragua. Add to that the border skirmishes between Honduran and Nicaraguan armies, and you can see that things can get out of hand, real fast, in a proxy war.

You also have the anyone can play proxy wars, a la the Spanish Civil War of the 1930’s and the Lebanese Civil War of the 1980’s. In the latter case, you had the Israelis supporting Christian militias, main stream Suni governments backing the PLO, Iran sponsoring (as they do to this day) Hezbollah, and the Syrians backing some Druze and select Shia groups. For that little shindig, you don’t need an order of battle as much as you need a playbill, to keep all the participants straight.

The problem with proxy wars, particularly in your own back porch, is that the sponsors of the proxies can get drawn in to the conflict, as in the Lebanese civil war, which became a full conflict between the armies of Syria and Israel.

In the end, though, war, as Clausewitz defined it, is the achievement of international political goals by other than political (diplomatic) means. Given that, if you can get someone else to achieve your political aims for you, why send your own soldiers to die? Thus, proxy wars will probably continue well into the future.

757 Views · View Upvoters · Answer requested by

Maryam Khan

promoted by Scry

We’re building a community of people who can predict the future.

We are looking for people who can predict the future, possibly better than experts can. Join Us at Scry.

Learn More at scry.cloud

Related QuestionsMore Answers Below

What's an example of a proxy war?

How is proxy war faught?

What is syria proxy war?

What are the largest proxy wars?

What is the difference between proxy war and Cold War?

Ask New Question

Shalu Runthala

Answered Sep 24 2014

A proxy war is a conflict between third parties fighting on the behalf of more powerful parties. Proxy wars have also been fought alongside full-scale conflicts. It is almost impossible to have a pure proxy war, as the groups fighting for a certain nation usually have their own interests, which can diverge from those of their patron. Typically proxy wars function best during cold wars, as they become a necessity in conducting armed conflict between at least two belligerents while continuing cold warfare.

1.4k Views · View Upvoters

Pranav Kanakdande

Pranav Kanakdande, Bachelor's Degree in Electrical Engg at AISSMS Institute of Information Technology, Pune (2017-present)

Answered Dec 2 2017

Definition of Proxy War*

A proxy war or proxy warfare is a war that results when opposite sides use third parties as substitutes for fighting each other directly. While powers have sometimes used governments as proxies, violent non-state actors, mercenaries, or other third parties are more often employed. It is hoped that these groups can strike an opponent without leading to full-scale war. The United State and the Soviet Union fought proxies war during the Cold War. After the end of WW2, major super powers didn’t involve in any major confrontation but engaged in proxy war which is supporting non-state actors to confront each other than state getting directly involved.

جنگ نیابتی (Proxy War) چیست؟

چهارشنبه ۱۱ دلو ۱۳۹۶ - ملک ستیز، پژوهشگر امور بینالملل

زمانی ‌که جنگ‌جویان بر بنیاد منافع دیگران با منافع دولت شما می‌جنگند، جنگ نیابتی نامیده می‌شود. در این جنگ، فکر جنگ را سیاست‌گذاران جنگ تعیین می‌کنند و با بازی‌گران جنگ قراردادِ نبرد می‌بندند. سیاست‌گذاران جنگ، منابع، استراتژی و تاکتیک جنگ را بر بازی‌گرانی که مزدوران جنگ هستند فراهم می‌کنند. بازی‌گران مجریان جنگ هستند. بازی‌گران ارزش‌ها، اراده‌ی مردمی و منافع کلی را در برابر منابعی ‌که به دست می‌آورند معامله می‌کنند. لایه‌ی سومی جنگنده‌گان جنگ هستند. جنگنده‌گان کسانی‌ هستند که از فقر، نادانی و بی‌سرنوشتی به دام مزدوران جنگ می‌افتند و در خدمت جنگ تحمیلی و نیابتی قرار می‌گیرند. این گروه سربازان جنگ نیابتی هستند. ما در جنگ افغانستان سه نوع جنگ نیابتی داریم:

۱. جنگ فکری:

این جنگ را تندروان اسلامی که سرچشمه‌ی آن پاکستان است راه‌اندازی می‌کنند. این جنگ را ایدیالوگ‌های خاورمیانه که در پی گسترش سلفیزم و وهابیزم هستند، حمایت می‌کنند. بازی‌گران این جنگ شیخ‌نشینان عرب هستند که حتا با لایه‌های مافیایی غرب و اسراییل هم‌پیمان هستند. بازی‌گران این جنگ دیوبندی‌های پاکستانی هستند که اسلام افراطی را پخش می‌کنند. طرف دیگر این جنگ را ولایت فقیه ایران رهبری می‌کند و سربازان خود را از شیعه‌های افغانستان برمی‌گزیند؛

۲. جنگ استخباراتی:

این جنگ را آی‌اس‌آی رهبری می‌کند. آی‌اس‌آی منافع و امنیت ملی پاکستان را در افغانستان تمثیل می‌کند. هر قدری‌که توجه غرب نسبت به پاکستان به حاشیه می‌رود به همان پیمانه جنگ پاکستان در افغانستان گسترش می‌یابد. بازی‌گران این جنگ را دو گروه می‌سازد. گروه نخست مزدوران آی‌آس‌آی در قدرت و حاکمیت سیاسی افغانستان و گروه دیگر مزدوران پاکستان در جبهه‌ی جنگ. به‌سان طالبان، داعش و سایر گروه‌های دیگر در میدان آزاد جنگ در پاکستان. جنگ استخباراتی با جنگ فکری پیوند نزدیکی دارد؛

۳. جنگ تمدن با عقب‌گرایی: این جنگ را راولپندی‌های افغانستانی حمایت می‌کنند که در لایه‌های مختلف سیاست و قدرت افغانستان جا گرفته‌اند. بازی‌گران این جنگ را ملاهای عقب‌گرای پاکستان و افغانستان می‌سازد. این ملاها، تربیون‌های مساجد را به گروگان گرفته‌اند و با ارایه تفسیر افراط‌گرایانه تلاش می‌کنند تحولات را برای ایجاد یک دولت ملی و معاصر در افغانستان که بر پایه‌ی دموکراسی، حقوق بشر و جامعه‌ی مدنی متکی است، مانع شوند. هر سه جنگ با هم در پیوند گسست‌ناپذیری قرار گرفته‌اند.

راه حل:

ما در شناخت این سه جنگ درمانده‌ایم. ما نیاز جدی به شناخت لایه‌های جنگ داریم. ما نیاز به نهاد حرفه‌ای و منابع وافر برای استخبارات داریم. با استخباراتی که مزدوران هر سه لایه جنگ در آن رخنه کرده‌اند، نمی‌شود در این جنگ برنده شد. باید عملیات‌های جبران‌کننده در برابر هر عملی که از سوی حامیان هر سه لایه جنگ راه اندازی می‌شود، طرح شود. بسیج فکری در برابر عقب‌گرایی می‌تواند راه‌های گسترش عوامل این جنگ‌ها را محدود سازد. روشن‌گری به معنای روشن‌ساختن ضمیر اجتماعی در برابر جنگ و توحش معنا می‌دهد. باید از تجارب کوریای جنوبی، مالیزیا، اندونیزیا و اروپا برای روشن‌گری آموخت و خود را از چنبره فکر تندروانه و تفسیرهای ارتجاعی نجات داد.

دښمانانو د مسلمانانو ترمینځ نیابتی جنګ شروع کړی

محمدی . محمدی .

دایران د اوقافو او د خیره چارو د ادارې مشر دمسلمانانو ترمینځ د مذهبی اختلافاتو او د تفرقې درامینځته کولو لپاره ددښمانانو د دسیسو په هکله خبرداری ورکړ .

دایران د اوقافو او دخیریه چارو دموسسې مشر علی محمدی دقران کریم د درویشتمو(۲۳) نړیوالو سیالیو په څنګ کښې زمونږ خبریال ته وویل داسلام دښمانانو په داسلامی دنیا کښې د تفرقې داچولو لپاره خپل ټول توان کارولی دی او داپه داسې حال کښې دی چې قران کریم تل مسلمانان وحدت ته وربللی دی .

محمدی په دې خبرې سره چې مسلمانان د قران کریم په باره کښې هیڅ دنظر اختلاف او شک نلری وویل اسلامی امت باید ددښمانانو ددسیسو په وړاندې هوښیار او خبر ووسی او دښمانانو ته د تفرقې د اچولو اجازه ورنکړی .

د قران کریم د درویشتمو (۲۳)نړیوالو سیالیو د سترې شورا مشر ټول مسلمانان سره وړونه وبلل او ویې وویل داعش تکفیری ترهګره ډله او هغه کسان چې له دغو ترهګرو ډلو سره ملګرتیا کوی انحرافی تفکر لری او د اسلام داصلی دښمانانو په توګه له امریکا او صهیونیسټ رژیم سره ملګری دی .

هغه د دښمن پیژنده دقران کریم د ټینګار وړ یوه(۱) موضوع وبلله او ویې و یل دښمانانو د مسلمانانو ترمینځ نیابتی جنګ شروع کړی او په خپله په اسلامی دنیا کښې دخلکو د وژلې او دجنګ تماشه کوی او دمسلمانانو له اختلافاتو ګټه پورته کوی .

Afghanistan's Proxy War

Author: Xenia Dormandy,

  |  Feb. 16, 2007

THE PAPERS ARE full of the slow demise of Afghanistan. The Pakistanis are to blame; no, the Afghans; no, the United States. America didn't do enough or did too much. NATO isn't stepping up to the plate, or is it the Germans, or the French people. Is it the Taliban, Al Qaeda , or Pakistan's Inter-Service Intelligence that is pulling the strings? Is President Karzai powerless, or is he boosting the warlords, or is he a puppet for Americans , or all three? The blame is widespread.

But a large part of the problem is being missed. There's talk about the U S -Pakistan-Afghanistan tripartite, but it's the wrong one. The focus should be on the Afghanistan-Pakistan-India triangle.

In the 1980 s and early 1990 s, Afghanistan was a proxy battleground for the Cold War between the United States and the Soviet Union. One could argue that America was the winner in that battle (the Soviet Union and Afghanistan certainly weren't), except that US actions then created the threat from the Taliban today. There were no winners.

America and the Soviet Union brought two other neighbors into that Cold War fight: Pakistan and India. India stood by the Soviet Union as it quietly did in many other areas. Pakistan and its intelligence service became the middleman between the United States and the mujahedeen (later to form the Taliban).

When Soviet forces pulled out in 1989, Pakistan continued to support the rebels; India supported the forces that years later became the North Alliance. Now, 15 years later, the battle over influence in Afghanistan has not stopped. India is working on hearts and minds, opening consulates and providing over $750 million in infrastructure and training support, while Pakistan is trying to bridge the hostility existing since the Afghan and Pakistan governments ended up on different sides. And so the proxy war continues with a different cast.

There is more to this unacknowledged war than merely emotion and history. As long as India and Pakistan remain hostile to each other , Afghanistan is strategically important to both. It is vital to Pakistan that it not have unfriendly powers on both its east (India) and west (Afghanistan) borders, just as from India's perspective, Afghanistan would provide a good strategic high-ground to squeeze Pakistan. Economically, too, Afghanistan holds great promise. The United States last year tied Afghanistan and Pakistan together through the creation of Reconstruction Opportunity Zones along their mutual border which would get American tax exemptions. Afghanistan also is the l inch pin of the trade routes and energy pipelines to Central Asia. So, if the United States is going to reverse this sad decline in Afghanistan, it will need the support of both India and Pakistan. These two great nations should learn from past mistakes -- fighting over Afghanistan is not the solution. The costs are too great for all parties. The United States and Afghanistan need to find ways to invest both nations in helping to make this country a success; they clearly need all the help they can get.

This is going to require a fundamental change in attitudes in both the Indian and Pakistani governments. But there are some concrete efforts that could start the process.

First and foremost, a quadrilateral group composed of India, Pakistan, the United States, and Afghanistan should be created (in addition to the ongoing tripartite group that excludes India). This would put both India and Pakistan in a position where they would need to engage together on solutions to Afghanistan's problems.

Second, Pakistan should start to allow Indian goods to travel over land through Pakistan to Afghanistan, significantly reducing the costs of much of the assistance that India currently provides. Third, the four countries should put more effort into renewing the long-discussed pipeline through the three nations, providing much needed energy to the region and an alternative to the Iranian pipeline. Eventually, India, Pakistan, and the United States shouldconsider a joint Provisional Reconstruction Team in the northwest of Afghanistan, away from the Pakistan border. All these efforts are going to be hard and long in coming. But, unless a way to mitigate the underlying Pakistan-India tension in Afghanistan is found, this country will continue to be a battleground for this largely unspoken war. What's more, the benefits of building cooperation and trust in Afghanistan will help address the wider India-Pakistan conflict and enhance security across the region.

XeniaDormandy is executive director for research at the Belfer Center at Harvard's Kennedy School of Government. She was previously director for South Asia at the National Security Council.

جنګ نیابتی دوم Print E-mail

Saturday, 05 March 2016 15:26

باری عارض

در دو دهه ګذشته به استفاده از غیابت روسیه در امور بین المللی و تصمیم ګیری های جهانی، امریکا شکستها و پیروزیهای را در کُره زمین به ازمایش ګرفت که عمده ترین ان حمله مسلحانه بر عراق، افغانستان، لیبیا و سوریه است این حملات نسبت تلفات انسانی

،مهاجرتهای میلیونی،ویرانیهای منطقوی و ضایعات منابع در برابر امنیت جهانی عمل موفقانه تلقی شده نتوانست در حقیقت حقوق بشری کتله های وسیعی از ملیتهای مختلف به سطح جهان چلنج شد اما در یکی ازین کشورها مودلی از امنیت، دموکراسی و بهترګرایی ارایه نګردید هنګام حمله بر کشورهای فوق الذکر تمامی قوایی هوایی امریکا و اروپا کاملا اماده ریختاندن باروت بودند اما در انکشافات بعدی و اعاده حقوق انسانی جوامع متصرفه ناتوان ماندند و یا فروګذاشت کردند. هیچ دفتری در ملل متحد پیدا نه شد که ارقام روزمره ،هفته وار ،ماهانه و بالاخره سالانه ای از کشتار انسانهای در کره زمین اطلاع رسانی نمایند و محاسبه ویرانیهای ناشی از ان را به بررسی ګرفته علت انرا دریابند. محافل سیاسی حاکم بر جهان فقط توانسته اند کلمات تروریزم و حقوق بشر را در موارد خاص جهت تصرفات و دستیابی به اهداف بکار برند.

عادلانه نخواهد بود اګر کشورهای کوچک قربانی اختلافات دو یا چند قدرت بزرګ شوند منافع نامشروع یا تسلط بر منابع دیګران از راه توسل به قوه و اشغال نقاط ستراتیژک در جهان، امنیت جهانی را صدمه میزند ملل متحد نتوانسته در قدم نخست اهداف کشورهای بزرګ را در تامین امنیت جهانی باهم نزدیک ساخته و هماهنګ نماید همین بی مسولیتی جهانی در برابر کشتارها و ویرانیها، روسیه را جبرا واداشت تا پنهانی به مسابقه تسلیحاتی پرداخته و اکنون منحیث خطر بلفعل در برابر کارکردهای غرب به حساب اید ایا این ناهمواریها و خطرات نتیجه سیاستهای نامناسب رهبری جهانی تلقی نمیګردد؟ ایا دیګه روسیه مجالی را برای ازمایشات لابراتواری در کشورهای کوچک خواهند داد؟ با انکه تبارز مجدد روسیه منحیث یک قدرت معادل و تهدید واقعی ارزیابی ګردیده است اما در حقیقت جهان مجددا بسوی توازن نظامی و سیاسی در حرکت است که نظر به تجارب ګذشته متضمین امنیت نسبی کشورهای کوچک خواهد بود.

تولد داعیش جز دوام همینګونه سیاستبازیهای نامناسب بزرګان، چیزی دیګر پنداشته شده نمیتواند چګونه در وسط اتش افروخته شده ګروهی بنام داعیش بدون انکه والدش معلوم باشد تولد شد و به یک باره ګی به اژدهای جهانی مبدل شده ضرورت ایتلاف جهانی را به میان کشید اکنون در برابر تمامی قدرتهای بزرګ جهان که خود را ژاندارم جهانی میخوانند و فضا را تسخیر نموده قد برافراشته است . ولی منابع مالی این قدرت یکه تاز معلوم نیست تمویل کننده ګان و تجهیز کنندګان آن معلوم نیست اما قدرت شان که به نمایش ګذاشته نه تنها کشتار عمومی را در قبال داشته بل ویرانیها، از بین بردن تاریخ بشریت یعنی اسناد ،اثار و بناهای تاریخی را به میزاث گذاشت و میگذارد. متاسفانه بازهم تکنولوژستهای غربی و امریکا در برابر این هجوم داعیش ناتوان و ناکام جلوه میدهند امریکا که در ظرف ساعتها دولتهای مستقل را درهم شکستاندند ګویا به تنهایی نمیتواند با داعیش نبرد را به پیش برند بل قدرتهای بزرګ دیګری را برای مبارزه با ان فرا میخوانند . این همه معما نیست؟ و این همه بوی توطیه های جهانی در برابر کشورهای غریب و مظلومان ساکن در کره خاکی زمین نیست؟ این همه برای تصرفات ،تسلط برمنابع و اشغال نقاط ستراتیژیک جهانی نیست؟

داعیش نه تنها مهار نشد بل به کشورها و قاره ها نفوذ کرد از انجمله سر به افغانستان که میدان نبرد بین طالب ، ناټو وحکومت است ،کشید.امریکا با تمامی امکانات و سرویسهای استخباراتی طوری جلوه میدهد که نمیداند داعش در افغانستان در حضور بلفعل نیروهای مسلح امریکا و متحدینش چګونه ظهور کرد نمیداند که از کجا و چګونه وارد افغانستان شدند نمیداند که از کجا تمویل میشوند نمیداند که اسلحه و تجهیزات از کجا بدست می اورند تا جایکه امریکا رسما در افغانستان علیه داعیش جنګش را اعلان کرد. و این در حالیست که روند صلح با طالبان تحت نظر امریکا و چین در جریان و امید وار کننده مینماید یقینا سوالاتی بمیان می اید که اګر واقعا در راستای صلح به صداقت در حرکت باشند پس ظهور داعیش به چه منظور و از طرف کیها به میدانهای نبرد فرستاده شده اند؟ صلح با طالب و ظهور داعیش یک سناریو جدید برای تداوم جنګ پنداشته نمی شود؟ ایا بار دیګر در نظر نیست که افغانستان جنګ نیا بتی پاکستان و هند ختم و جنګ نیابتی امریکا و روسیه تحت نام داعیش اغاز ګردد؟.؟ و اکنون روسیه به تنهایی در جهت دفاع از خود و اسیای میانه از شر داعیش به چه اقداماتی متوصل خواهد شد ؟ در پاسخ این سوال باید ګفت که روسها خواهند کوشید دیواد دفاعی خویش را در افغانستان بلند کندان وقت است که کشور جنګ کوفته ای ما مجددا میدان جنګ ابر قدرتها خواهد شد و این بار روسیه در رول پاکستان که در دوران جنګ با روسها مرکز مجاهدین بود ، مرکز مخالفین ایډه لوژیک امریکا خواهد شد

جنگ نیابتی، جنگ واسطه‌ای یا جنگ وکالتی وضعیتی است که در آن قدرت‌های درگیر به جای اینکه مستقیماً وارد جنگ با یکدیگر شوند با حمایت‌های مالی، تسلیحاتی و تبلیغاتی از کشورها یا گروه‌های مسلح دیگری که با قدرت مقابل یا متحدین آن در جنگند، سعی در تضعیف آن قدرت یا فشار بر آن می‌نمایند.

در بسیاری از موارد به علت توان بالای نظامی قدرت‌های اصلی، درگیری نظامی مستقیم آن‌ها با یکدیگر می‌تواند هزینه‌های سیاسی، اقتصادی و انسانی بالایی را برای هر دو طرف در پی داشته باشد و از این رو طرفین تلاش می‌کنند که بدون وارد شدن به جنگ تمام عیار از طریق حمایت از گروه‌ها و دولت‌های ثالث به طرف مقابل ضربه بزنند. در موارد دیگری ممکن است دو قدرت اصلی به جنگ مستقیم با یکدیگر مشغول شده باشند، اما همزمان در مناطق دیگری با حمایت از گروه‌ها و کشورهای ثالث به جنگ نیابتی با قدرت مقابل نیز بپردازند. جنگ نیابتی خالص تقریباً وجود ندارد، زیرا گروه‌هایی که با یک کشور خاص در جنگ هستند معمولاً به دنبال منافع و هدفهای خاص خود هستند که ممکن است با منافع و هدف‌های کشور حامی آن‌ها یکی نباشد.

معمولاً بیشترین کاربرد جنگ‌های واسطه‌ای در دوران‌های جنگ سرد است، زیرا به این وسیله می‌توان بدون درگیری مستقیم با قدرت مقابل و ورود در یک جنگ بزرگ و بسیار پرهزینه، به فشار بر قدرت مقابل ادامه داد.

مثال‌ها

جنگ داخلی اسپانیا

نوشتار اصلی: جنگ داخلی اسپانیا

جنگ داخلی اسپانیا از نمونه‌های مشهوری است که می‌توان در آن الگوهای جنگ نیابتی را به خوبی مشاهده کرد. این جنگ که بین سوسیالیست‌ها و آنارشیست‌های هوادار جمهوری دوم اسپانیا از یک سو و ناسیونالیست‌ها و سلطنت‌طلبان به رهبری فرانسیسکو فرانکو از سوی دیگر آغاز شد به زودی منجر به حمایت آلمان نازی و ایتالیای فاشیست از ملی‌گرایان و اتحاد جماهیر شوروی از جمهوری‌خواهان شد.[۱]

جنگ سرد

جنگ‌های نیابتی در طول جنگ سرد امری معمول بود، زیرا دو ابرقدرت (یعنی ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی) به علت ترس از بروز جنگ هسته‌ای تمایلی به درگیری مستقیم با یکدیگر نداشتند و به جای آن به منظور افزایش دامنه نفوذ خود به حمایت از واسطه‌های خود در جنگ‌هایی نظیر افغانستان، آنگولا، کره، ویتنام و نیز در خاورمیانه و آمریکای لاتین می‌پرداختند.

جنگ کره

نوشتار اصلی: جنگ کره

در جنگ کره که از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳ طول کشید جمهوری خلق چین و اتحاد جماهیر شوروی از کمونیست‌ها در شمال در مقابل نیروهای سازمان ملل به رهبری آمریکا حمایت می‌کردند. شوروی به طور مستقیم وارد این درگیری نشد، اما چین هزاران سرباز را در حمایت از کره شمالی به جبهه‌های جنگ فرستاد.[۲]

نیروهای آمریکایی در حال نبرد در شهر هوئه در ویتنام. در جریان جنگ ویتنام آمریکا علاوه بر حمایت از دولت ویتنام جنوبی خود نیز به طور مستقیم وارد کارزار شد. جنگ ویتنام

نوشتار اصلی: جنگ ویتنام

در جنگ ویتنام شوروی و کشورهای کمونیستی از چریک‌های ویت کنگ و دولت ویتنام شمالی در مقابل ویتنام جنوبی و متحدان آن از جمله آمریکا حمایت می‌کردند. آمریکا با اعزام صدها هزار سرباز خود نیز به طور مستقیم وارد این منازعه شد.[۳]

جنگ داخلی سوریه

جنگ داخلی سوریه را می‌توان یک جنگ نیابتی دانست که در آن قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای نظیر روسیه و ایران با حمایت از دولت سوریه و عربستان، قطر، ترکیه، آمریکا،‌ انگلستان و فرانسه با حمایت از گروه‌های مختلف شورشی سعی در تضعیف غیر مستقیم دولت‌های رقیب یا حفظ و افزایش دامنه نفوذ خود در این کشور دارند