مسعود دوم

مسعود II د کاکاوس II مشر زوی و. هغه د خپل ځوانۍ یوه برخه په کریمیا کې د جلاوطنۍ په توګه تیره کړه او په قسطنطنیه کې یې د یو وخت لپاره ژوند وکړ، چې بیا د بازنطین امپراتورۍ پلازمینه وه. هغه د لومړي ځل لپاره په 1280 کې په اناتولیا کې د تخت د نمایندګۍ په توګه راڅرګند شو. په 1284 کې نوي ایلخان سلطان احمد د سلجوق سلطان کیخسرو III له واکه ګوښه او اعدام کړ او مسعود یې په ځای مقرر کړ. د احمد ځای ناستی ارغون د سلجوق ځمکې وویشلي او د قونیې او لویدیځ نیمه برخه یې د ګوښه شوي سلطان دوو ځوانو زامنو ته ورکړه. مسعود په لږ ځواک سره یرغل وکړ، دوه هلکان یې ووژل او په ۱۲۸۶ کال یې په ښار کې ځان ټینګ کړ.

هغه تل د منګولیانو په استازیتوب او معمولا د منګولیانو د سرتیرو سره د مخ پر ودې ترکمن سلطنتونو، بیلیکانو په وړاندې د څو کمپاینونو مشري کوله. د دغو څخه د پام وړ هغه سفر دی چې په 1286 کې د ګرمیانو په وړاندې پیل شو. ګرمیان د ترکمن نسل یوه جګړه ماره ډله وه، چې د سلجوقیانو له خوا په جنوب لوېدیځ اناتولیا کې اوسېدل، څو د ترکمن کوچیانو ډېر بې واکه وساتي. مسعود دغه کمپاين د وزير او ستر سياستوال فخرالدين علي تر څارنې لاندې ترسره کړ. که څه هم د جګړې په ډګر کې یو څه بریالیتوبونه شتون درلود، خو په سیمه کې خورا ګرځنده ګرمیان یو مهم ځواک پاتې شوی. مسعود او د هغه منگول متحدینو د کرمانیانو، اشرافیانو او عثمانیانو پر ضد په ورته ډول بې ځایه عملیات ترسره کړل.[4]

په 1297 کې په یوه داسې فضا کې چې د لیرې پرتو ایلخان واکمنۍ په وړاندې د توطیې او نږدې دوامداره بغاوت لخوا مشخص شوی و، د منګولیانو افسرانو او محلي ترکمن واکمنانو دواړو له خوا، بې رحمه مسعود د الخانیت په وړاندې دسیسه کې ښکیل شو. هغه بخښل شوی و خو له تخت څخه بې برخې شو او په تبریز کې بند شو. هغه د دریم کیقباد سره بدل شو چې ډیر ژر په ورته سازش کې ښکیل شو او د محمود غزن لخوا اعدام شو. بې وزله مسعود په ۱۳۰۳ کال کې بېرته تخت ته ستون شو.

د 1306 په شاوخوا کې مسعود او د سلجوق سلطنت د هغه سره د تاریخي ریکارډ څخه ورک دی. که څه هم، په 2015 کې وروستۍ موندنې وړاندیز کوي چې د هغه قبر په سمسون کې پیژندل شوی دی.

د رستم شکوروف په وینا، مسعود II "دوه ګونی عیسوی او مسلمان هویت درلود، یو هویت چې د دوه ګونی ترک/فارسی او یونانی توکمیز هویت له امله پیچلی شوی و".[8]