Jump to content

روډولف سټاينر

د ويکيپېډيا، وړیا پوهنغونډ له خوا

روډولف جوزف لورينز سټاينر (27 يا 25 اکتوبر 1861- 30 مارچ 1925)، يو اتريشی جادوګر، ټولنيز سمونپال، معمار، باطن پېژندونکی، او ادعا يې درلوده چې د راتلونکي په اړه وړاندوينې کولای شي. سټاينر د نولسمې پېړۍ په وروستيو کې د يو ادبي نقاد په توګه لومړۍ پېژندګلو تر لاسه کړه او د ازادۍ فلسفه په ګډون يې خپله اثار خپاره کړل. د شلمې پېړۍ په پيل کې، نوموړي د يو باطن پېژندنې روحاني خوځښت بنسټ کېښود، «anthroposophy»، د کوم رېښې چې د المان په ايډياليسټه فلسفه او تيوسوفي کې وې. د هغه ښوونې مسيحي Gnosticism سره ورته دي (د ژوند د پوهانو لپاره په دې کې هېڅ شک نه شته چې دا neognosticism دی). د هغه ډېری نظريات نيمه علمي دي. نوموړی همدا راز د تاريخي افسانو د منلو ښکار هم و.[۱][۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶]

د دې خوځښت په لومړي پړاو کې، چې تر ډېره بریده يې فلسفي اړخ درلود، سټاينر هڅه وکړه چې د علم او معنويت تر منځ يو ترکيب پيدا کړي. په دې کلونو کې د هغه فلسفي کار، کوم ته چې نوموړي ته د روحاني علم نوم ورکړی، نوموړي هڅه وکړه هغه څه پلي کړي چې نوموړي د لوېديځې فلسفې د فکر د روښانتيا ځانګړتيا په توګه په روحاني پوښتنو کې ليدلي، دا ليدلوری يې له هغه ليدلوري څخه جلا کړ، چې نوموړي يو مبهم ليدلورباله. په دويم پړاو کې چې د 1907ز کال په شا اوخوا کې پيل شوی و، نوموړي د ډرامې، نڅا او معمارۍ په ګډون په ګڼو هنري رسنيو کې د همغږۍ سره يوځای کار پيل کړ، کوم چې د ټولو هنرونو د راټولېدو لپاره د « Goetheanum» په نوم د يو کلتوري مرکز په جوړولو سره پای ته ورسېد. د هغه د کار په درېيم پړاو کې، کوم چې له دويمې نړيوالې جګړې وروسته پيل شوی و، سټاينر په څرګند ډول په ګڼو تطبيقي پروژو کار وکړ، چې په هغې کې والډورف زده کړه، بايوډاينامک کرنه او د انسان پېژندنې درمل شامل وو.[۱۷][۱۸][۱۹][۲۰][۲۱]

سټاينر د يو ډول اخلاقي انفراديت پلوي وکړه، کوم ته چې نوموړي وروسته په ډېر څرګند ډول روحاني ليدلوری راوړ. نوموړي د خپلې علم پوهنې بنسټ د « Johann Wolfgang Goethe» په نړیوال ليد سره کېښود، په کوم کې چې "فکر کول...له غوږ او سترګې څخه ډېر د ادراک يو غړی نه دی. کټ مټ داسې چې سترګه رنګونه او غوږ اواز محسوس کوي، همدا ډول فکر نظريات محسوسوي". يو پرله پسې تار چې د هغه په کار کې غزېدلی دی، موخه يې دا روښانه کول دي چې انساني پوهه حدود نه لري.[۲۲][۲۳]

ژوند ليک

[سمول]

ماشومتوب او زده کړه

[سمول]

د سټاينر پلار جوهان سټاينر (1829-1910)، د هويوس کورنۍ د يوې خادمې فرانزيکا بلي (1834-1918) سره د واده کولو لپاره د لوير اتريش په شمال ختيځ د ګيراس په سيمه کې د کاونټ هويوس په خدمت کې د ښکاري ژويو د پالونکي په توګه دنده خوشې کړه، دا يو داسې واده و چې کاونټ يې د اجازې ورکولو څخه انکار کړی و. جوهان په سويلي اتريش کې د اورګاډي په اداره کې د ټيلي ګراف کار کونکی وګرځېد، او د روډولف د زېږېدو پر مهال د اتريشي سترواکۍ د هنګري پاچايۍ د Muraköz د Murakirály (Kraljevec) په سیمه کې (چې اوسمهال د ډونجي کرالجيوک د شمالي کرواسيا د Međimurje په سیمه کې موقعيت لري) په دنده بوخت و. د روډولف د ژوند په لومړيو دوه کلونو کې، دا کورنۍ دوه ځلې وکوچېده، لومړی د ويانا سره نږدې موډلنګ او بيا د مرکز د مشر په توګه د هغه د پلار د ترفيع له امله لوير اتريش کې د ختيځ اتريش د الپس په لمنو کې واقع Pottschach ته.[۲۴][۲۵]

سټاينر د کلي په ښوونځي کې داخل شو، خو د ښونځي د سرښونکي او د هغه د پلار تر منځ د اختلاف له امله، نوموړي ته د لنډې مودې لپاره په کور کې زده کړه ورکړل شوه. په 1869ز کال کې، کله چې سټاينر اته کلن و، دا کورنۍ Neudörfl کلي ته ولاړه، او د 1872ز کال د اکتوبر په مياشت کې، سټاينر د هغه ځای د کلي له ښوونځي څخه په Wiener Neustadt کې  realschule ته ولاړ.[۲۶]

په 1879ز کال کې، دا کورنۍ Inzersdorf ته ولاړه، تر څو سټاينر وکولای شي د ويانا د ټيکنالوژۍ په انستيتيوت کې داخله واخيستلای شي، چېرته چې نوموړي له 1879 څخه تر 1883ز کال پورې په تعليمي بورس، په رياضي، فيزيک، کيميا، بوټپېژندنه، ژوپېژندنه او د کانونو په تعلمي دورو کې داخله واخيسته، او د ادب او فلسفې تعلیمي دورې يې وکتلې، چېرته جې نوموړي خپلې زده کړې او د Ghega تعلیمي بورس شرايط په قناعت ډول بشپړ کړل. په 1882ز کال کې، د « Karl Julius Schröer» په نوم د سټاينر يو ښوونکي، د ګويته د اثارو د يوې نسخې سمونکي « Joseph Kürschner» ته د سټاينر نوم وړانديز کړ، چا چې له سټاينر وغوښتل چې د دې نسخې د طيعي علومو سمونکی شي، د کوم ډول تعلیمي اسنادو يا پخوانيو خپرونو څخه پرته د يو ځوان محصل لپاره دا يوه واقعي هېښکونکې موکه وه. [۲۷][۲۸][۲۹][۳۰][۳۱][۳۲]

د ويانا د ټيکنالوژي انستيتيوت ته له تګ مخکې، سټاينر د Kant, Fichte او Schelling مطالعه کړي وو.[۳۳]

ابتدايي روحاني تجربې

[سمول]

کله چې هغه نهه کلن و، سټاينر باور درلود چې هغه د يوې ترور روح ليدلی دی، څوک چې په يو ليرې ښار کې مړه شوې وه، او له ده يې په داسې وخت کې غوښتنه کړې وه چې مرسته ورسره وکړي، چې نه هغه خپله او نه يې کورنۍ د نوموړې مېرمنې به مړينه خبره وه. سټاينر وروسته وويل چې د یو ماشوم په توګه، هغه احساس کړې وه، چې د هندسې له اسلوب وروسته، يو څوک بايد په خپل ځان کې د روحاني نړۍ علم ولري... [له همدې ځايه] يو چاته په يو داسې څه د پوهېدو اجازه شته، کوم څه چې يوازې ذهن په خپل ځواک سره، تجربه کولای شي. په دې احساس کې، ما د روحاني نړۍ جواز پیدا کړ، کوم چې ما تجربه کړ... ما د هندسې په مټ د خپل ځان لپاره دا احساس تاييد کړ، چې زه بايد د يوې داسې نړۍ په اړه خبرې وکړم، چې ليدل شوې نه ده".[۳۴][۳۵]

سټاينر باور درلود چې په پنځلس کلنۍ کې، نوموړي د وخت د تصور بشپړه پوهه تر لاسه کړې وه، کوم څه چې نوموړي د روحاني بصيرت لپاره د يو مخکيني شرط په توګه بللو. په دولس کلنۍ کې، د هغه د خپل کلي او ويانا تر منځ په اورګاډي کې، سټاينر د « Felix Kogutzki» په نوم د وښو له يو راټولونکي سره وکتل، چا چې "د يو داسې چا په توګه چې خپله يې په دې برخه کې تجربه درلوده"، د روحاني نړۍ په اړه خبرې وکړې.[۳۶][۳۷][۳۸]

ليکوال او فيلسوف

[سمول]

په 1888ز کال کې، د ګويته د اثارو د Kürschner د سمون لپاره د خپل کار په پايله کې، سټاينر په «ويمار» کې د ګویته په ارشيف کې د سمونکي په توګه د کار لپاره وغوښتل شو. سټاينر له دې ارشيف سره تر 1896ز کال پورې پاتې شو. دا د یو کم معاش ستړې کونکې دنده وه. د ګويته د علمي ليکنو د څلورو جلدونو د پېژندنې او تبصرو تر څنګ، سټاينر د ګويته د فلسفې په اړه  دوه کتابونه وليکل: The Theory of Knowledge Implicit in Goethe's World-Conception (1886)، کوم چې سټاينر د خپل راتلوکي کار لپاره د معرفتي اساس او جواز په توګه وباله، او دويم کتاب د Goethe's Conception of the World (1897) په نوم و. په همدې وخت کې هغه د « Arthur Schopenhauer» او ليکوال « Jean Paul» د اثارو په بشپړو نسخو کې هم مرسته وکړه، او بېلا بېلو ژورنالونو ته يې ګڼې لیکنې وکړې.[۳۹][۴۰][۴۱][۴۲]

په 1891ز کال کې، د « Fichte» د ځان غوښتنې د تصور په اړه د خپلې رسالې پر بنسټ، سټاينر د «Rostock» په پوهنتون څخه په فلسفه کې دوکتورا تر لاسه کړه، کومه رساله چې نوموړي « Heinrich von Stein» ته سپارلې وه، د چا د افلاتون پالنې په اړه د اوو کتابونو ستاينه چې سټاينر کړې وه. د سټاينر رساله وروسته د « Truth and Knowledge: Prelude to a Philosophy of Freedom» په عنوان په پراخه شوې بڼه کې خپره شوه، او « Eduard von Hartmann» ته ډالۍ شوې وه. دوه کاله وروسته، په 1894ز کال کې، نوموړي د « Die Philosophie der Freiheit » (د ازادۍ فلسفه يا د روحاني فعالیت فلسفه، چې وروستی يې د سټاينر د خوښې وړ عنوان و) په عنوان رساله خپره کړه، دا د علم پوهنې او اخلاقو په اړه يوه څېړنه وه، په کومه کې چې انسانانو ته له روحاني اړخه د ازادۍ يوه طريقه وړانديز شوې وه. سټاينر هيله درلوده چې دا کتاب به هغه ته د پروفيسرۍ ورکولو لامل شي، خو د کتاب ښه منښت ونه شو. وروسته سټاينر د دې کتاب په اړه وويل چې په دې کتاب کې په روښانه ډول، په فلسفي بڼه، د هغه څه پوره موداد شامل کړای شوي دي، کوم چې هغه وروسته په څرګند ډول د «anthroposophy» په توګه رامنځ ته کړل.[۴۳][۴۴][۴۵][۴۶][۴۷][۴۸]

سرچينې

[سمول]
  1. ↑ Staudenmaier, Peter (2008-02-01). "Race and Redemption: Racial and Ethnic Evolution in Rudolf Steiner's Anthroposophy". Nova Religio (in انګليسي). 11 (3): 4–36. doi:10.1525/nr.2008.11.3.4. ISSN 1092-6690.
  2. ↑ Some of the literature regarding Steiner's work in these various fields: Goulet, P: "Les Temps Modernes?", L'Architecture D'Aujourd'hui, December 1982, pp. 8–17; Architect Rudolf Steiner Archived 24 September 2015 at the Wayback Machine. at GreatBuildings.com; Rudolf Steiner International Architecture Database; Brennan, M.: Rudolf Steiner ArtNet Magazine, 18 March 1998; Blunt, R.: Waldorf Education: Theory and Practice – A Background to the Educational Thought of Rudolf Steiner. Master Thesis, Rhodes University, Grahamstown, 1995; Ogletree, E.J.: Rudolf Steiner: Unknown Educator, Elementary School Journal, 74(6): 344–352, March 1974; Nilsen, A.:A Comparison of Waldorf & Montessori Education Archived 10 October 2013 at the Wayback Machine., University of Michigan; Rinder, L: Rudolf Steiner's Blackboard Drawings: An Aesthetic Perspective Archived 29 November 2005 at the Wayback Machine. and exhibition of Rudolf Steiner's Blackboard Drawings Archived 2 February 2007 at the Wayback Machine., at Berkeley Art Museum, 11 October 1997 – 4 January 1998; Aurélie Choné, "Rudolf Steiner's Mystery Plays: Literary Transcripts of an Esoteric Gnosis and/or Esoteric Attempt at Reconciliation between Art and Science?", Aries, Volume 6, Number 1, 2006, pp. 27–58(32), Brill publishing; Christopher Schaefer, "Rudolf Steiner as a Social Thinker", Re-vision Vol 15, 1992; and Antoine Faivre, Jacob Needleman, Karen Voss; Modern Esoteric Spirituality, Crossroad Publishing, 1992.
  3. ↑ "Who was Rudolf Steiner and what were his revolutionary teaching ideas?" Richard Garner, Education Editor, The Independent
  4. ↑ Steiner, Correspondence and Documents 1901–1925, 1988, p. 9. ISBN 0880102071
  5. ↑ Ruse, Michael (12 November 2018). The Problem of War: Darwinism, Christianity, and Their Battle to Understand Human Conflict. Oxford University Press. p. 97. ISBN 978-0-19-086757-7.
  6. ↑ Leijenhorst, Cees (2006). "Steiner, Rudolf, * 25.2.1861 Kraljevec (Croatia), † 30.3.1925 Dornach (Switzerland)". In Hanegraaff, Wouter J. (ed.). Dictionary of Gnosis and Western Esotericism. Leiden / Boston: Brill. p. 1086. Steiner moved to Weimar in 1890 and stayed there until 1897. He complained bitterly about the bad salary and the boring philological work, but found the time to write his main philosophical works during his Weimar period. ... Steiner's high hopes that his philosophical work would gain him a professorship at one of the universities in the German-speaking world were never fulfilled. Especially his main philosophical work, the Philosophie der Freiheit, did not receive the attention and appreciation he had hoped for.
  7. ↑ Gilmer, Jane (2021). The Alchemical Actor. Consciousness, Literature and the Arts. Brill. p. 41. ISBN 978-90-04-44942-8. بياځلي په 3 January 2023. Jung and Steiner were both versed in ancient gnosis and both envisioned a paradigmatic shift in the way it was delivered.
  8. ↑ Quispel, Gilles (1980). Layton, Bentley (ed.). The Rediscovery of Gnosticism: The school of Valentinus. Studies in the history of religions : Supplements to Numen. E.J. Brill. p. 123. ISBN 978-90-04-06176-7. بياځلي په 3 January 2023. After all, Theosophy is a pagan, Anthroposophy a Christian form of modern Gnosis.
  9. ↑ Quispel, Gilles; van Oort, Johannes (2008). Gnostica, Judaica, Catholica. Collected Essays of Gilles Quispel. Nag Hammadi and Manichaean Studies. Brill. p. 370. ISBN 978-90-474-4182-3. بياځلي په 3 January 2023.
  10. ↑ Carlson, Maria (2018). "Petersburg and Modern Occultism". In Livak, Leonid (ed.). A Reader's Guide to Andrei Bely's "petersburg. University of Wisconsin Press. p. 58. ISBN 978-0-299-31930-4. بياځلي په 3 January 2023. Theosophy and Anthroposophy are fundamentally Gnostic systems in that they posit the dualism of Spirit and Matter.
  11. ↑ McL. Wilson, Robert (1993). "Gnosticism". In Metzger, Burce M.; Coogan, Michael D. (eds.). The Oxford Companion to the Bible. Oxford Companions. Oxford University Press. p. 256. ISBN 978-0-19-974391-9. بياځلي په 3 January 2023.
  12. ↑ Robertson, David G. (2021). Gnosticism and the History of Religions. Scientific Studies of Religion: Inquiry and Explanation. Bloomsbury Publishing. p. 57. ISBN 978-1-350-13770-7. بياځلي په 3 January 2023. Theosophy, together with its continental sister, Anthroposophy... are pure Gnosticism in Hindu dress...
  13. ↑ Diener, Astrid; Hipolito, Jane (2013) [2002]. The Role of Imagination in Culture and Society: Owen Barfield's Early Work. Wipf and Stock Publishers. p. 77. ISBN 978-1-7252-3320-1. بياځلي په 6 March 2023. a neognostic heresy
  14. ↑ Ellwood, Robert; Partin, Harry (2016) [1988, 1973]. Religious and Spiritual Groups in Modern America (2nd ed.). Taylor & Francis. p. unpaginated. ISBN 978-1-315-50723-1. بياځلي په 6 March 2023. its recovery of the Gnostic and Hermetic heritage. [...] several Neo-Gnostic and Neo-Rosicrucian groups
  15. ↑ Sources for 'pseudoscientific':
    • Gardner, Martin (1957). Fads and Fallacies in the Name of Science. Dover Books on the Occult. Dover Publications. pp. 169, 224f. ISBN 978-0-486-20394-2. بياځلي په 31 January 2022. The late Rudolf Steiner, founder of the Anthroposophical Society, the fastest growing cult in post-war Germany... Closely related to the organic farming movement is the German anthroposophical cult founded by Rudolf Steiner, whom we met earlier in connection with his writings on Atlantis and Lemuria. ... In essence, the anthroposophists' approach to the soil is like their approach to the human body—a variation of homeopathy. (See Steiner's An Outline of Anthroposophical Medical Research, English translation, 1939, for an explanation of how mistletoe, when properly prepared, will cure cancer by absorbing "etheric forces" and strengthening the "astral body.") They believe the soil can be made more "dynamic" by adding to it certain mysterious preparations which, like the medicines of homeopathic "purists," are so diluted that nothing material of the compound remains.
    • Dugan 2007, pp. 74–75
    • Ruse, Michael (2013-09-25). The Gaia Hypothesis: Science on a Pagan Planet. University of Chicago Press. p. 128. ISBN 9780226060392. بياځلي په 21 June 2015. We have rather a mishmash of religion on the one hand and pseudoscience on the other, as critics have pointed out (e.g., Shermer 2002, 32). It is hard to tell where one ends and the other begins, but for our purposes it is not really important.
    • Regal, Brian (2009). "Astral Projection". Pseudoscience: A Critical Encyclopedia: A Critical Encyclopedia. ABC-CLIO. p. 29. ISBN 978-0-313-35508-0. بياځلي په 31 January 2022. The Austrian philosopher and occultist Rudolf Steiner (1861 - 1925) claimed that, by astral projection, he could read the Akashic Record. ... Other than anecdotal eyewitness accounts, there is no evidence of the ability to astral project, the existence of other planes, or of the Akashic Record.
    • Gorski, David H. (2019). Kaufman, Allison B.; Kaufman, James C. (eds.). Pseudoscience: The Conspiracy Against Science. MIT Press. p. 313. ISBN 978-0-262-53704-9. بياځلي په 31 January 2022. To get an idea of what mystical nonsense anthroposophic medicine is, I like to quote straight from the horse's mouth, namely Physician's Association for Anthroposophic Medicine, in its pamphlet for patients:
    • Oppenheimer, Todd (2007). The Flickering Mind: Saving Education from the False Promise of Technology. Random House Publishing Group. p. 384. ISBN 978-0-307-43221-6. بياځلي په 31 January 2022. In Dugan's view, Steiner's theories are simply "cult pseudoscience".
    • Ruse, Michael (2013). Pigliucci, Massimo; Boudry, Maarten (eds.). Philosophy of Pseudoscience: Reconsidering the Demarcation Problem. University of Chicago Press. p. 227. ISBN 978-0-226-05182-6. بياځلي په 31 January 2022. It is not so much that they have a persecution or martyr complex, but that they do revel in having esoteric knowledge unknown to or rejected by others, and they have the sorts of personalities that rather enjoy being on the fringe or outside. Followers of Rudolf Steiner's biodynamic agriculture are particularly prone to this syndrome. They just know they are right and get a big kick out of their opposition to genetically modified foods and so forth.
    • Dugan 2002, pp. 31–33
    • Kienle, Kiene & Albonico 2006b, pp. 7–18
    • Treue 2002
    • Storr 1997, pp. 69–70
    • Mahner, Martin (2007). Gabbay, Dov M.; Thagard, Paul; Woods, John; Kuipers, Theo A.F. (eds.). General Philosophy of Science: Focal Issues. Handbook of the Philosophy of Science. Elsevier Science. p. 548. ISBN 978-0-08-054854-8. بياځلي په 3 February 2022. Examples of such fields are various forms of "alternative healing" such as shamanism, or esoteric world views like anthroposophy ... For this reason, we must suspect that the "alternative knowledge" produced in such fields is just as illusory as that of the standard pseudosciences.
  16. ↑ Staudenmaier, Peter (2014). Between Occultism and Nazism: Anthroposophy and the Politics of Race in the Fascist Era. Aries Book Series. Brill. p. 8. ISBN 978-90-04-27015-2. بياځلي په 3 February 2022. In Steiner's view, "ordinary history" was "limited to external evidence" and hence no match for "direct spiritual perception."22 Indeed for anthroposophists, "conventional history" constitutes "a positive hindrance to occult research."23
  17. ↑ R. Bruce Elder, Harmony and dissent: film and avant-garde art movements in the early twentieth century, ISBN 978-1-55458-028-6, p. 32
  18. ↑ Robert A. McDermott, "Rudolf Steiner and Anthroposophy", in Faivre and Needleman, Modern Esoteric Spirituality, ISBN 0-8245-1444-0, p. 288ff
  19. ↑ Sokolina, Anna, ed. Architecture and Anthroposophy. [Arkhitektura i Antroposofiia.] 2 editions. Moscow: KMK, 2001, 2010. 268p. 348 ills. 2001 ISBN 587317-0746, 2010 ISBN 587317-6604.
  20. ↑ Christoph Lindenberg, Rudolf Steiner, Rowohlt 1992, ISBN 3-499-50500-2, pp. 123–6
  21. ↑ Paull, John (2011). "Attending the First Organic Agriculture Course: Rudolf Steiner's Agriculture Course at Koberwitz, 1924" (PDF). European Journal of Social Sciences. 21 (1): 64–70.
  22. ↑ Steiner, Rudolf (1883), Goethean Science, GA1.
  23. ↑ Zander, Helmut; Fernsehen, Schweizer (15 February 2009), Sternstunden Philosophie: Die Anthroposophie Rudolf Steiners (program) (in الماني).
  24. ↑ Gary Lachman, Rudolf Steiner Publ. Penguin 2007
  25. ↑ Christoph Lindenberg, Rudolf Steiner, Rowohlt 1992, ISBN 3-499-50500-2, pp. 123–6
  26. ↑ Rudolf Steiner Autobiography: Chapters in the Course of My Life: 1861–1907, Lantern Books, 2006
  27. ↑ In Austria passing the matura examination at a Gymnasium (school) was required for entry to the University.[۱] Archived 2020-08-06 at the Wayback Machine.
  28. ↑ Sam, Martina Maria (2020). "Warum machte Rudolf Steiner keine Abschlussprüfung an der Technischen Hochschule?". Das Goetheanum. Marginalien zu Rudolf Steiner's Leben und Werk. بياځلي په 2020-11-14.
  29. ↑ There was some controversy over this matter as researchers failed to note that at the time no "degrees" in the modern manner were awarded in Germany and Austria except doctorates. The research by Dr Sam confirms the details. Rudolf Steiner studied for eight semesters at the Technical University in Vienna - as a student in the General Department, which was there in addition to the engineering, construction, mechanical engineering and chemical schools. The general department comprised all subjects that could not be clearly assigned to one of these four existing technical schools. Around 1880 this included mathematics, descriptive geometry, physics, as well as general and supplementary subjects such as German language and literature, history, art history, economics, legal subjects, languages, The students in the General Department - unlike their fellow students in the specialist departments - neither had to complete a fixed curriculum nor take a final or state examination. They did not have to and could not - because that was not intended for this department, nor was the "Absolutorium". Final state examinations at the Vienna University of Technology only began in the academic year 1878/79. The paper reports how at that time, the so-called ‘individual examinations’ in the subjects studied seemed to be of greater importance and were reported first in the 'Annual Report of the Technical University 1879/80' - sorted according to the faculties of the Technical University. Steiner was in fact amongst the best student on these grounds and was cited by the University as one of its distinguished alumni. The records for the examinations he sat are on record as is the scholarship record.
  30. ↑ Geoffrey Ahern, Sun at Midnight, Publ. Cambridge, Clarke 2010 Rev Ed. p.30.
  31. ↑ Alfred Heidenreich, Rudolf Steiner – A Biographical Sketch
  32. ↑ Zander, Helmut (2011). Rudolf Steiner: Die Biografie. Munich: Piper.
  33. ↑ Steiner, Correspondence and Documents 1901–1925, 1988, p. 9. ISBN 0880102071
  34. ↑ The Collected Works of Rudolf Steiner. Esoteric Lessons 1904–1909. SteinerBooks, 2007.
  35. ↑ Rudolf Steiner Autobiography: Chapters in the Course of My Life: 1861–1907, Lantern Books, 2006
  36. ↑ Steiner, Correspondence and Documents 1901–1925, 1988, p. 9. ISBN 0880102071
  37. ↑ Rudolf Steiner Autobiography: Chapters in the Course of My Life: 1861–1907, Lantern Books, 2006
  38. ↑ Steiner, GA 262, pp. 7–21.
  39. ↑ Leijenhorst, Cees (2006). "Steiner, Rudolf, * 25.2.1861 Kraljevec (Croatia), † 30.3.1925 Dornach (Switzerland)". In Hanegraaff, Wouter J. (ed.). Dictionary of Gnosis and Western Esotericism. Leiden / Boston: Brill. p. 1086. Steiner moved to Weimar in 1890 and stayed there until 1897. He complained bitterly about the bad salary and the boring philological work, but found the time to write his main philosophical works during his Weimar period. ... Steiner's high hopes that his philosophical work would gain him a professorship at one of the universities in the German-speaking world were never fulfilled. Especially his main philosophical work, the Philosophie der Freiheit, did not receive the attention and appreciation he had hoped for.
  40. ↑ "Theory of Knowledge Implicit in Goethe's World Conception", also translated as Goethe's Theory of Knowledge, An Outline of the Epistemology of His Worldview
  41. ↑ Preface to 1924 edition of The Theory of Knowledge Implicit in Goethe's World-Conception, with Specific Reference to Schiller, in which Steiner also wrote that the way of knowing he presented in this work opened the way from the sensory world to the spiritual one.
  42. ↑ Rudolf Steiner, Goethean Science, Mercury Press, 1988 ISBN 0-936132-92-2, ISBN 978-0-936132-92-1, link
  43. ↑ Robert A. McDermott, "Rudolf Steiner and Anthroposophy", in Faivre and Needleman, Modern Esoteric Spirituality, ISBN 0-8245-1444-0, p. 288ff
  44. ↑ His thesis title was Die Grundfrage der Erkenntnistheorie mit besonderer Rücksicht auf Fichte's Wissenschaftslehre – Prolegomena zur Verständigung des philosophierenden Bewusstseins mit sich selbst.
  45. ↑ Rudolf Steiner Autobiography: Chapters in the Course of My Life: 1861–1907, Lantern Books, 2006
  46. ↑ Truth and Knowledge (full text). جرمني ژبه: Wahrheit und Wissenschaft – Vorspiel einer Philosophie der Freiheit‎
  47. ↑ Leijenhorst, Cees (2006). "Steiner, Rudolf, * 25.2.1861 Kraljevec (Croatia), † 30.3.1925 Dornach (Switzerland)". In Hanegraaff, Wouter J. (ed.). Dictionary of Gnosis and Western Esotericism. Leiden / Boston: Brill. p. 1086. Steiner moved to Weimar in 1890 and stayed there until 1897. He complained bitterly about the bad salary and the boring philological work, but found the time to write his main philosophical works during his Weimar period. ... Steiner's high hopes that his philosophical work would gain him a professorship at one of the universities in the German-speaking world were never fulfilled. Especially his main philosophical work, the Philosophie der Freiheit, did not receive the attention and appreciation he had hoped for.
  48. ↑ Sergei Prokofieff, May Human Beings Hear It!, Temple Lodge, 2004. p. 460
"https://ps.wikipedia.org/w/index.php?title=روډولف_سټاينر&oldid=301758" نه اخيستل شوی