د نازي المان او عرب نړۍ تر منځ اړيکې

د ويکيپېډيا، وړیا پوهنغونډ له خوا

د نازي المان (1933-1945) او د عرب نړۍ د مشرانو تر منځ اړيکې له بې تفاوتۍ، مقاومت، او همکارۍ څخه نيولې، په ځينو مواردو کې تر يو ډول تقلید پورې رسېدلې وې، او ډېر ځله د تبليغاتو او د نازي همکارانو د هڅو تر اغېز لاندې وې.[۱][۲][۳][۴][۵]

د دويمې نړيوالې جګړې په اوږدو کې، نازي حکومت په ټوله نړۍ کې همکاران پیدا کړل، چا چې د خپلو سياسي موخو وړاندې وړلو هڅه  کوله. د همکارۍ پر بنسټ جوړې شوې سیاسي او پوځي اړیکې د انګلستان او فرانسې د درېیم جمهوريت او تر څنګ يې د کمونزم او صهيونيزم په څېر شریکو دوښمنانو پر ضد د ګډې دوښمنۍ پر بنسټ ولاړې وې. د دا ډول هکاريو يو بل بنسټ د یهوديانو، او انګلستان او فرانسې پر ضد د نازيانو دوښمني وه، چې یو شمېر عرب او مسلمانانو مشرانو د هغې ستاينه وکړه، چې د يادولو وړ يې د اورشليم (قدس) تبعيد شوی مفتي امين الحسیني و ("په اسلام کې د يهوديت دوښمنۍ" فرعي برخه وګورئ).[۶][۷][۸]

په عام او خاص ډول، اډولف هټلر او «هينريک هملر» د اسلام په اړه د يو دين او يوې سیاسي ايډيالوژۍ په توګه ستايونکي ويناوې وکړې، او اسلام يې د مسيحيت په پرتله د ډېر منظم، نظامي، سیاسي، او عملي مذهب په توګه تشريح کړ، او د هغه څه ستاينه يې وکړه چې دوی په سياست او پوځي مشرتابه کې د محمد د مهارت په توګه درک کړي وو. له جګړې مخکې د سیمه ييزو الماني کډوالو له خوا په منځني ختيځ کې د نازي ګوند کوچنۍ څانګې جوړې شوې وې. د 1941ز کال د جون په مياشت کې، د «ورماخت» د عالي قوماندانۍ د 32 شمېره لارښونې او "د ځانګړې F عملې لپاره لارښودنو" د F ځانګړې عمله د ټولو هغو موضوعاتو لپاره د «ورماخت» د مرکزي ادارې په توګه وټاکله، چې عرب نړۍ يې اغېزمنه کړې وه. (Special Staff F د دويمې نړيوالې جګړې پر مهال د المان د پوځي ماموريت پټ نوم و)[۹][۱۰][۱۱]

په هر حال، رسمي نازي توکميزې نظريې عربان له توکميز اړخه د المانيانو څخه کم بلل، دا یو داسې احساس و چې د هټلر او نورو نازي مشرانو په ويناوو کې يې انګازې کولې. هټلر د عرب نړۍ په وړاندې د خپلې دې کرکې په اړه هېڅ شک پرې نه ښود، نوموړي په «Mein Kampf» (Mein Kampf د هټلر خپل ژوند ليک دی) کې وليکل: "د يو توکمپال سړي په توګه، چې پر توکميزو بنسټونو د خلکو د ارزښت ارزونه کوی، زه يوازې د هغې تش په نوم توکميزې کمترۍ پوهې له امله له دې منع شوی يم چې د خپلو خلکو تقدير د دې ځپل شويو ملتونو سره وتړم".[۱۲][۱۳]

سره له دې چې امين الحسین د عربو د ازادۍ لپاره د المان د ملاتړ تر لاسه کولو هڅې وکړې، هټلر رد کړې، او ويې ويل چې "هغه له عربانو څخه هېڅ نه غواړي". [۱۴]

د عرب نړۍ په اړه د نازيانو تصورات[سمول]

په خپلو ويناوو کې، هټلر په څرګند ډول د اسلام په اړه ګرمې څرګندونې وکړې، لکه: "د اسلام خلک به د تل لپاره، د بېلګې په توګه د فرانسې په پرتله، موږ ته نږدې وي". له هټلر څخه دا وینا هم روايت شوې ده چې هغه ويلي: "که چارلس مارټل په پويټيرز کې بريالی شوی نه وای...نو له هرې احتمالي لارې به موږ په محمدنيزم بدل شوي وو، هغه ډله چې د زړورتيا ستاينه کوي، او کوم چې اوم اسمان د يوازې زړور جنګيالي لپاره پرانيزي. نو بيا به الماني نسلونو دنيا فتح کړې وای".[۱۵][۱۶]

دا تبادله هغه مهال منځ ته راغله، کله چې هټلر د سعودي عربستان د واکمن ابن سعود له ځانګړي اسازي خالد الهود سره وکتل. له دې ناستې مخکې هټلر ويلي و، چې په عربانو کې د نازي المان د لېوالتياوو په درې لاملونو کې یو دا و چې:[۱۷]

ځکه چې موږ د يهوديانو پر وړاندې جګړه کې سره شريک وو. له همدې امله هغه د فلسطين او هلته د موجوده حالاتو په اړه بحث وکړ، او له دې وروسته هغه وويل تر هغه وخته به ارام نه شي، تر څو وروستی يهودي له المانه وتلی نه وي. خالد الهود وليدل چې حضرت محمد هم همدا ډول کړي وو. هغه له عربو يهوديان ايستلي وو.[۱۸]

لبناني عالم جلبير الاشقر ليکلي چې رهبر په دې ناسته کې خپلو عرب ميلمنو ته دا ويل "ګټور ونه بلل" چې هغه تر اوسه الماني يهوديان هڅولي وو، تر څو فلسطين ته کډوال شي، او درېيم ريخ د صهيوني سازمانونو سره په دې برخه کې فعاله مرسته کړې وه، چې د برتانويانو له خوا د يهوديانو د کډوالۍ په اړوند د تپل شويو محدودينو څخه ځان خلاص کړي.[۱۹]

د دویمې نړيوالې جګړې له پيل لږ مخکې، هټلر په 1939ز کال کې خپلو پوځي قوماندانانو ته ويلي و: "موږ بايد په لرې ختيځ او عربو کې تشويشونو پیدا کولو ته دوام ورکړو. راځئ د سړيو په توګه فکر وکړو او راځئ چې په دې خلکو کې غوره رنګ شوي نيمه شاديانو ته وګورو، چې په قمچينه وهلو تجربې ته لېواله دي".[۲۰][۲۱]

د لومړۍ نړيوالې جګړې پر مهال د عثماني سترواکۍ (هغه قدرت چې د پېړيو لپاره يې د منځني ختيځې په ډېره برخه واکمني کړې وه) له ويجاړۍ وروسته، د دويمې نړيوالې جګړې څخه مخکې موده کې، ټوله شمالي افريقا او منځنی ختيځ يا د اروپايي استعماري قدرتونو تر نېغ په نېغه واک لاندې و، او يا يې د اغېز په داېره کې شامل وو. سره له دې چې نازيانو توکميزه نظريه درلوده، په کومه نظريه کې چې عربان له توکميز اړخه کم بلل کېدل، له هغو عرب افرادو سره په درناوي او وقار سره چلند کېدو، چې د اتحادي قدرتونو پر ضد جګړه کې يې له درېیم ريخ سره همکاري کړې وه. د بېلګې په ډول، د القدس لوی مفتي، امين الحسیني ته د نازيانو له خوا له دې امله د "اعزازي اريايي" حيثيت ورکړل شوی و، چې د هټلر او درېیم ريخ سره يې نږدې هکاري درلوده.[۲۲]

نازي حکومت د ملګرتيا يوه ټولنه جوړه کړه او د یهوديانو او صهيونستانو پر ضد د خپلو شریکو دوښمناناو او شريکې کرکې پر اساس يې له يو شمېر عرب ملتپالو سره همکارۍ وکړئ. د پام وړ بېلګو کې يې په فلسطين کې د 1936-1939 بغاوت او نور اقدامات دي چې مشري يې امين الحسيني کوله، همدا راز د انګلستان او عراق جګړه، کله چې زرين چوکاټ (د راشد الګيلاني په مشرۍ د څلورو جنرالانو يوه سياسي ډله وه) په عراق کې د انګلستان پلوه عبدالاله حکومت نسکور کړ، او د متحدينو پلوی حکومت يې واک ته ورساوه، کوم چې په چټکۍ سره د سيمه ييزو مسیحي اشوري ځواکونو په مرسته نسکور کړای شو.[۲۳][۲۴][۲۵]

د راشد علي د کودتا په ځواب کې، هټلر د 1941ز کال د مۍ په درويشتمه نېټه، د رهبر 30 شمېره فرمان صادر کړ، تر څو د دوی د قضيې ملاتړ وکړي. دا فرمان په دې ډول پیل شوی و: "په منځني ختيځ کې د عربانو د ازادۍ خوځښت د انګلستان پر ضد زموږ طبيعي متحد دی".[۲۶]

د 1941ز کال د جون د مياشتې په يوولسمه نېټه، هټلر او د وسله والو ځواکونو مشر قوماندان 32 شمېره فرمان صادر کړ:

د عربو د خپلواکۍ له خوځښت څخه ګټه اخيستل. د المانيانو د پراخه عملياتو په صورت کې، که چېرې د مدني ګډوډۍ يا بغاوت په مټ ډېر برتانوي سرتېري وتړل شي، نو په منځني ختيځ کې به د انګريزانو حالت نور هم خطرناک شي. د دې موخې لپاره بايد ټول پوځي، سياسي او تبليغاتي اقدامات د چمتوالي په موده کې له نږدې څخه همغږي کړای شي. زه ځانګړې عمله F له هېواده بهر د مرکزي ادارې په توګه ټاکم، کومه به چې په عرب سيمو کې په ټولو پلانونو او فعاليتونو کې برخه اخلي، او مرکزي دفتر به يې د وسله والو ځواکونو سويل ختيځ قوماندانۍ په سيمه کې وي. دې مرکز ته بايد تر ټولو زیات وړتيا لرونکي شته ماهرين او استازي په واک کې ورکړل شي. د وسله والو ځواکونو لوړ مشرتابه به د ځانګړې F عملې دندې ټاکي، او چېرته چې سياسي مسائل وي، نو دا چاره به د بهرنيو چارو له وزير سره په توافق تر سره کوي.[۲۷]

سرچينې[سمول]

  1. ↑ Copeland, Miles. The Game Player: Confessions of the CIA's original operative. 1989. Page 181. "Most of them (the Nazis) were anti-Arab, although they had the wit to conceal that fact."
  2. ↑ Herf, Jeffrey (December 2009). "Nazi Germany's Propaganda Aimed at Arabs and Muslims During World War II and the Holocaust: Old Themes, New Archival Findings". Central European History. Cambridge: Cambridge University Press. 42 (4): 709–736. doi:10.1017/S000893890999104X. JSTOR 40600977. S2CID 145568807. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  3. ↑ Bougarel, Xavier; Korb, Alexander; Petke, Stefan; Zaugg, Franziska (2016) [2016]. "Muslim SS units in the Balkans and the Soviet Union". In Böhler, Jochen; Gerwarth, Robert (المحررون). The Waffen-SS: A European History. Oxford: Oxford University Press. د کتاب پاڼي 252–283. doi:10.1093/acprof:oso/9780198790556.003.0008. OCLC 970401339. S2CID 133436194. د کتاب نړيواله کره شمېره 9780198790556. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  4. ↑  • "Hajj Amin al-Husayni: Wartime Propagandist". Holocaust Encyclopedia. (2020). Washington, D.C.: United States Holocaust Memorial Museum.   • "Hajj Amin al-Husayni: Arab Nationalist and Muslim Leader". Holocaust Encyclopedia. (2020). Washington, D.C.: United States Holocaust Memorial Museum. 
  5. ↑ Spoerl, Joseph S. (January 2020). "Parallels between Nazi and Islamist Anti-Semitism". Jewish Political Studies Review. Jerusalem Center for Public Affairs. 31 (1/2): 210–244. ISSN 0792-335X. JSTOR 26870795. مؤرشف من الأصل في ۰۹ جون ۲۰۲۰. د لاسرسي‌نېټه ۰۹ اکتوبر ۲۰۲۰. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  6. ↑  • "Hajj Amin al-Husayni: Wartime Propagandist". Holocaust Encyclopedia. (2020). Washington, D.C.: United States Holocaust Memorial Museum.   • "Hajj Amin al-Husayni: Arab Nationalist and Muslim Leader". Holocaust Encyclopedia. (2020). Washington, D.C.: United States Holocaust Memorial Museum. 
  7. ↑ Spoerl, Joseph S. (January 2020). "Parallels between Nazi and Islamist Anti-Semitism". Jewish Political Studies Review. Jerusalem Center for Public Affairs. 31 (1/2): 210–244. ISSN 0792-335X. JSTOR 26870795. مؤرشف من الأصل في ۰۹ جون ۲۰۲۰. د لاسرسي‌نېټه ۰۹ اکتوبر ۲۰۲۰. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  8. ↑  • "Hajj Amin al-Husayni: Wartime Propagandist". Holocaust Encyclopedia. (2020). Washington, D.C.: United States Holocaust Memorial Museum.   • "Hajj Amin al-Husayni: Arab Nationalist and Muslim Leader". Holocaust Encyclopedia. (2020). Washington, D.C.: United States Holocaust Memorial Museum. 
  9. ↑ Hitler's apocalypse: Jews and the Nazi legacy, Robert S. Wistrich, Weidenfeld & Nicolson, 17 Oct 1985, page 59
  10. ↑ Schmidt, H. D. (1952). "The Nazi Party in Palestine and the Levant 1932-9". International Affairs. 28 (4): 460–469. doi:10.2307/2604176. ISSN 0020-5850. JSTOR 2604176. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  11. ↑ "German Exploitation of Arab Nationalist Movements in World War II" by Gen. Hellmuth Felmy and Gen, Walter Warlimont, Historical Division, Headquarters, United States Army, Europe, Foreign Military Studies Branch, 1952, p. 11, by Gen. Haider
  12. ↑ Herf, Jeffrey (December 2009). "Nazi Germany's Propaganda Aimed at Arabs and Muslims During World War II and the Holocaust: Old Themes, New Archival Findings". Central European History. Cambridge: Cambridge University Press. 42 (4): 709–736. doi:10.1017/S000893890999104X. JSTOR 40600977. S2CID 145568807. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  13. ↑ Herf 2009، صص. 15-16.
  14. ↑ "Hajj Amin al-Husayni: Wartime Propagandist". Holocaust Encyclopedia. United States Holocaust Memorial Museum. 
  15. ↑ Hitler's apocalypse: Jews and the Nazi legacy, Robert S. Wistrich, Weidenfeld & Nicolson, 17 Oct 1985, page 59
  16. ↑ Cameron, Norman; Stevens, R. H.; Weinberg, Gerhard L.; Trevor-Roper, H. R. (2007). Hitler's Table Talk 1941–1944: Secret Conversations. New York: Enigma Books. د کتاب پاڼې 667. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-1936274932. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  17. ↑ Achcar 2010، صص. 125-126.
  18. ↑ Achcar 2010، ص. 125—126.
  19. ↑ Achcar 2010، ص. 125.
  20. ↑ Wild 1985، ص. 140Wir werden weiterhin die Unruhe in Fernost und in Arabien schiiren. Denken wir als Herren und sehen in diesen V6lkern bestenfalls lackierte Halbaffen, die die Knute spiir wollen.
  21. ↑ Wolfgang Schwanitz (2008). "The Bellicose Birth of Euro-Islam in Berlin". In Ala Al-Hamarneh and Jörn Thielmann (المحرر). Islam and Muslims in Germany. Leiden: Koninklijke Brill NV. د کتاب پاڼې 203. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-9004158665. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  22. ↑ David G, Dalin John F. Rothmann (2009). Icon of Evil: Hitler's Mufti and the Rise of Radical Islam. Transaction Publishers. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-1-4128-1077-7. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  23. ↑ Nafi, Basheer M. "The Arabs and the Axis: 1933-1940". Arab Studies Quarterly, Vol. 19, Issue 2, Spring 1997
  24. ↑ Mallmann او Cüppers 2010.
  25. ↑ Churchill, Winston (1950). The Second World War, Volume III, The Grand Alliance. Boston: Houghton Mifflin Company, p.234; Kurowski, Franz (2005). The Brandenburger Commandos: Germany's Elite Warrior Spies in World War II. Mechanicsburg, Pennsylvania: Stackpole Book. کينډۍ:ISBN, 10: 0-8117-3250-9. p. 141
  26. ↑ Churchill, Winston (1950). The Second World War, Volume III, The Grand Alliance. Boston: Houghton Mifflin Company, p.234; Kurowski, Franz (2005). The Brandenburger Commandos: Germany's Elite Warrior Spies in World War II. Mechanicsburg, Pennsylvania: Stackpole Book. کينډۍ:ISBN, 10: 0-8117-3250-9. p. 141
  27. ↑ "Blitzkrieg to Defeat: Hitler's War Directives, 1939–1945" edited with an Introduction and Commentary by H. R. Trevor-Roper (New York: Holt, Rinehart and Winston; 1964), pp. 80–81.
"https://ps.wikipedia.org/w/index.php?title=د_نازي_المان_او_عرب_نړۍ_تر_منځ_اړيکې&oldid=308698" نه اخيستل شوی