Jump to content

د برازیل بهرنۍ اړیکې

د ويکيپېډيا، وړیا پوهنغونډ له خوا

د بهرنیو چارو وزارت د برازیل د بهرنیو چارو د مدیریت مسوولیت پر غاړه لري. برازیل په لاتینه امریکا کې یو مهم سیاسي او اقتصادي ځواک او په نړیواله کچه یو مهم لوبغاړی دی. د برازیل بهرنۍ پالیسي د یوه سیمه ییز ځواک او په بالوقه توګه د یوه نړیوال ځواک په توګه خپل رول منعکسوي او په پام کې لري تر څو د هېواد د ملي ګټو، ملي امنیت، ایډیالوژيکي موخو او اقتصادي هوساینې په ساتنه کې مرسته وکړي.[۱]

د دویمې نړیوالې جګړې او ۱۹۹۰ کال تر منځ، دواړو دیموکراتیکو او نظامي حکومتونو هڅه وکړه چې د دولتي مشرتابه صنعتي پالیسۍ او خپلواکه بهرنۍ پالیسۍ په تعقیب په نړۍ کې د برازیل نفوذ پراخ کړي. د برازیل بهرنۍ پالیسي په دې وروستیو کې د سویلي امریکا د نورو هیوادونو سره د اړیکو پیاوړتیا، د ملګرو ملتونو او د امریکا د متحده ایالاتو د سازمان له لارې په څو اړخیزه ډیپلوماسۍ کې ښکیلتیا او په لاتینې امریکا کې د متحده ایالاتو سیاسي او اقتصادي نفوذ سره د مقابلې ځواک په توګه عمل کول دي.

عمومي کتنه

[سمول]

ولسمشر پر بهرنۍ پالیسي باندې بشپړ واک لري، په داسې حال کې چې کانګریس دنده لري تر څو ټول ډیپلوماتیک نوماندان او نړیوال تړونونه او همداشان د برازیل د بهرنۍ پالیسۍ اړوند ټول قوانین تر نظر تېر او ورباندې غور وکړي.[۲]

د بهرنیو چارو وزارت، چې د ایتامراتي په نوم هم یادیږي، هغه حکومتي وزارت دی چې ولسمشر ته د مشورې ورکولو او له نورو هېوادونو او نړیوالو نهادونو سره د برازیل د بهرنۍ اړیکو د لرلو مسوولیت پر غاړه لري. د ایتامراتي په ساحه کې سیاسي، سوداګریز، اقتصادي، مالي، کلتوري او کونسولي اړیکې شاملیږي، هغه برخې چې په کې هغه د ډیپلوماسۍ کلاسیکې دندې پر مخ وړي: استازیتوب، خبرول او مدیریت کول. د بهرنۍ پالیسي لومړیتوبونه د ولسمشر له خوا جوړیږي.

بهرنۍ پالیسي

[سمول]

د برازیل بهرنۍ پالیسي په لاتینه امریکا کې د سیمه ییز ځواک په توګه د هیواد د ځانګړي موقف، د مخ پر ودې هیوادونو په منځ کې د مشر او د نړۍ یو مخ پر ودې ځواک یو محصول دی. د برازیل بهرنۍ پالیسي په عمومي ډول د څو اړخیزو اصولو، د سوله ییزو شخړو د حل او د نورو هیوادونو په چارو کې د نه مداخلې پر بنسټ ولاړه ده. برازیل د امریکا د متحده ایالاتو او ملګرو ملتونو سازمان له لارې په څو اړخیزه ډیپلوماسۍ کې ښکیل دی، او په افریقا او آسیا کې د پرمختللو هیوادونو سره یې اړیکې زیاتې کړي دي. برازیل اوس مهال په هایټي، MINUSTAH کې د ملګرو ملتونو د ثبات راوستونکي ګڼ ملتیز ځواک مشري کوي. د یو اړخیزه امتیازاتو تعقیبولو پر ځای، د برازیل بهرنۍ پالیسۍ، لومړی د جنوبي مخروط مشترکه بازار (میرکوسول) او اوس د سویلي امریکا د ملتونو اتحادیې له لارې پر سیمه ییز ادغام ټینګار کولو ته لیوالتیا لري. برازیل د نورو پرتګالي ژبو هیوادونو سره د ګډې همکارۍ له لارې په څو برخو کې همکارۍ ته ژمن دی، چې له هغې ډلې پوځي همکارۍ، مالي مرسته او کلتوري تبادله په کې شامله ده. دا د CPLP په چوکاټ کې ترسره کیږي، د بیلګې په توګه په ۲۰۰۳ کال کې افریقا ته د لولا ډي سلوا سفر د دریو پرتګالي ژبو افریقایي هیوادونو (انګولا، ساو توم او پرنسپې او موزمبیق) څخه دولتي لیدنې شاملې وې. په پای کې، برازیل هم په ختیځ تیمور کې د سولې د پراختیا او بیا رغولو په برخه کې په کلکه ژمن دی، چیرته چې دا هېواد هلته خورا پیاوړی نفوذ لري.[۳][۴][۵][۶][۷][۸][۹]

د برازیل سیاسي، سوداګریز، او نظامي پانګونې د هیواد د سوداګرۍ پالیسي بشپړوي. په برازیل کې، د بهرنیو چارو وزارت د سوداګرۍ پالیسي باندې حاکمیت ته دوام ورکوي، چې دا کار د دې لامل کیږي تر څو د دې هیواد سوداګریزې ګټې (کله ناکله) له لویې بهرنۍ پالیسي له موخې سره ضمیمه شي، یعنې په لاتینې امریکا او نړۍ کې د برازیل نفوذ لوړول. د بېلګې په توګه، په داسې حال کې چې له پرمختللو هیوادونو (لکه متحده ایالات او اروپایی اتحادیې) سره د معنی لرونکو سوداګریز تړونونو تړل ښايي د برازیل د اوږدمهاله اقتصادي ګټو لپاره ګټور وي، خو د برازیل حکومت د دې پرځای په مرکوسول کې د مشرتابه رول ته لومړیتوب ورکړی او د افریقا، اسیا او منځني ختیځ له هېوادونو سره یې سوداګریزې اړیکې پراخې کړي دي.[۱۰][۱۱]

د برازیل د نرم ځواک ډیپلوماسۍ کې بنسټیزې ستراتیژیانې شاملې دي لکه د ډیپلوماتیکو ایتلافونو رامنځته کول ترڅو د لویو قدرتونو ځواک محدود کړي. په دې وروستیو کلونو کې یې، د BASIC، IBSA او BRICS په څیر په نړیوالو ګروپونو کې د ګډون له لارې د نورو ستراتیژیکو لوبغاړو لکه هند، روسیې، چین او سویلي افریقا سره د سیاسي ډیالوګ جوړولو ته لوړ لومړیتوب ورکړی دی. د بریکس هیوادونه د نړۍ په ډیپلوماسۍ کې د مخ په زیاتیدونکي بدلون ترټولو پیاوړي چلونکي دي او دوی د نړیوال ځواک له بدلونونو څخه ډیره ګټه پورته کوي.[۱۲]

د کارګرانو د ګوند اداره: ۲۰۰۳-۲۰۱۶

[سمول]

د لولا ډي سلوا تر ادارې (۲۰۰۳-۲۰۱۰) لاندې د برازیل بهرنۍ پالیسي په لاندې لارښوونو متمرکزه وه: د زیات انډول په لټه کې مرسته کول او د یو اړخیزوالې را کمول؛ د دوه اړخیزو او څو اړخیزو اړیکو پیاوړي کول ترڅو په نړیواله کچه په سیاسي او اقتصادي خبرو اترو کې د هیواد وزن زیات کړي؛ د اړیکو ژورول ترڅو د ډیرو اقتصادي، مالي، تخنیکي او کلتوري تبادلو څخه ګټه پورته کړي؛ د هغو تړونونو څخه ډډه کول چې کولی شي په اوږد مهال کې پراختیا له خطر سره مخامخ کړي.[۱۳]

دغو لارښوونو په دقیقه توګه پر لاندې مواردو باندې ټینګار درلود: د نویو رامنځته کېدونکو او مخ پر ودې هیوادونو لکه هند، سویلي افریقا، روسیې او چین سره د سیاسي همغږۍ لټون؛ د جنوبي امریکا د ملتونو د اتحادیې جوړول او د هغې مشتق ارګانونه، لکه د جنوبي امریکا د امنیت شورا؛ د مرکوسول پیاوړتیا؛ د دوحې په پړاو او WTO کې اټکل کول؛ د متحده ایالاتو په ګډون د پرمختللو هیوادونو سره د اړیکو ساتل؛ د افریقایي هیوادونو سره د اړیکو ټینګول او محدودول؛ د ملګرو ملتونو د امنیت شورا د سمون او د برازیل لپاره د دایمي څوکۍ لپاره کمپاین؛ او د ټولنیزو اهدافو دفاع چې د دولتونو او نفوسو ترمنځ د زیات انډول لپاره زمینه برابروي.[۱۴]

له ۲۰۰۳ کال څخه تر ۲۰۱۰ کال پورې، لولا ډي سلوا چین د هغه محور په توګه ومانه کوم چې هغه د ناعادلانه نړیوال نظم اصلاح ګڼلی و. لولا د يو چين د اصولو په اړه د برازيل ژمنه اعلان کړه کوم چې د چین د ولسي جمهوریت او د چین  کمونیست ګوند موضع هم ده او ویې ویل چې د چین ولسي جمهوریت د ټول چین او ټایوان یوازینی قانوني دولت او ټایوان د چین یوه برخه ده.[۱۵][۱۶]

د لولا د واکمنۍ پر مهال، برازیل کیوبا ته پیسې او کارپوریټ ملاتړ ورکړ. د برازیل د تیلو دولتي شرکت پیټروبراس له کیوبا څخه د تیلو د کیندلو امکان مطالعه کړ، په داسې حال کې چې د Odebrecht ودانیز شرکت د کیوبا د ماریل بندر د جزیرې اصلي سوداګریز بندر ته د بیارغونې مشري پر غاړه واخیسته. د برازیل دولتي پرمختيايي بانک Odebrecht ته ۳۰۰ میلیون ډالر ورکړي ترڅو په ماریل کې نوي سړکونه، د اورګاډي پټلۍ، واټونه او ګودامونه جوړ کړي. برازیل هم کیوبا ته د برازیل د توکو او خدماتو د تادیه کولو لپاره د کریډیټ لاینونو کې تر ۱ میلیارد ډالرو پورې وړاندیز وکړ.[۱۷][۱۸][۱۹]

د ۲۰۰۷ کال په نومبر کې، لولا ډی سلوا د وینزویلا له ولسمشر هوګو چاویز څخه د دې هېواد د خلکو له خوا په دیموکراتیکه توګه ټاکل شوي  ولسمشر په توګه دفاع وکړه. هغه وویل: «له چاویز سره هېڅ خطر نشته.» د چاویز په دفاع کې هغه زیاته کړه: «غواړم یوازې د چاویز له مشرۍ نه مننه وکړم، د وینزویلا خلکو فوق العاده کارونه تر سره کړي دي. او دا چې دې هېواد په تېرو ۱۰۰ کلونو کې د دې هېواد لپاره چاویز تر ټولو غوره ولسمشر دی.»[۲۰][۲۱]

سرچينې

[سمول]
  1. ↑ Country Profile: Brazil Archived 2011-05-24 at the Wayback Machine. UK Foreign and Commonwealth Office. Retrieved on 2009-01-05.
  2. ↑ Article 84 of the Federal Constitution of Brazil Archived 2019-09-19 at the Wayback Machine. V-Brazil. Retrieved on 2011-09-20.
  3. ↑ U.S. Congressional Report on Brazil Archived 2009-07-10 at the Wayback Machine. United States Congress. Retrieved on 2009-06-23.
  4. ↑ Georges D. Landau, "The Decision-making Process in Foreign Policy: The Case of Brazil," Center for Strategic and International Studies: Washington DC: March 2003
  5. ↑ "Brasilemb.org". www.brasilemb.org. منځګړی |CitationClass= له پامه غورځول شوی (لارښود)
  6. ↑ "CPLP - Comunidades dos Países de Língua Portuguesa". د اصلي آرشيف څخه پر ۰۶ اکتوبر ۲۰۰۸ باندې. منځګړی |CitationClass= له پامه غورځول شوی (لارښود)
  7. ↑ (په 2003-11-03 باندې). Brazil's president visits Angola. BBC News.
  8. ↑ Pepe, Leandro Leone (2005). "O envolvimento do Brasil na questão timorense" (PDF). Revue Lusotopie XIII. لاسرسي‌نېټه ۱۱ سپټمبر ۲۰۱۲. منځګړی |CitationClass= له پامه غورځول شوی (لارښود)
  9. ↑ "Brazil sends observers to East Timor elections". Embassy of Brazil in London. جون 2007. د اصلي آرشيف څخه پر 5 مارچ 2012 باندې. لاسرسي‌نېټه 11 سېپټمبر 2012. منځګړی |CitationClass= له پامه غورځول شوی (لارښود)
  10. ↑ Rodrigues, Pietro; Urdinez, Francisco; de Oliveira, Amâncio (2019-07-01). "Measuring International Engagement: Systemic and Domestic Factors in Brazilian Foreign Policy from 1998 to 2014". Foreign Policy Analysis. 15 (3): 370–391. doi:10.1093/fpa/orz010. ISSN 1743-8586. منځګړی |CitationClass= له پامه غورځول شوی (لارښود)
  11. ↑ CRS Report RL33258, Brazilian Trade Policy and the United States, by J. F. Hornbeck
  12. ↑ Brazil in the BRIC initiative: soft balancing in the shifting world order? Revista Brasileira de Política Internacional. Retrieved on 2011-09-30.
  13. ↑ Lula da Silva’s Foreign Policy: The Autonomy through Diversification Strategy Archived 2009-08-30 at the Wayback Machine. Vigevani, Tullo; Cepaluni, Gabriel. Retrieved on 2009-07-11.
  14. ↑ Lula da Silva’s Foreign Policy: The Autonomy through Diversification Strategy Archived 2009-08-30 at the Wayback Machine. Vigevani, Tullo; Cepaluni, Gabriel. Retrieved on 2009-07-11.
  15. ↑ "Joint Communiqué Between the People's Republic of China and The Federative Republic of Brazil on Further Strengthening China-Brazil Strategic Partnership". mfa.gov.cn. منځګړی |CitationClass= له پامه غورځول شوی (لارښود)
  16. ↑ "Lula Should Be Clear-Eyed About Beijing". Human Rights Watch. 13 April 2023. منځګړی |CitationClass= له پامه غورځول شوی (لارښود)
  17. ↑ "Brazil, Cuba Sign $200M in Business Deals". MercoPress. منځګړی |CitationClass= له پامه غورځول شوی (لارښود)
  18. ↑ Siddique, Haroon (25 February 2010). "Fidel Castro holds 'emotional' meeting with Brazilian president". The Guardian. منځګړی |CitationClass= له پامه غورځول شوی (لارښود)
  19. ↑ "Brazil's Lula offers Cuba oil knowhow, credit". Reuters. منځګړی |CitationClass= له پامه غورځول شوی (لارښود)
  20. ↑ "Brazil's Lula defends Chavez as referendum nears". Reuters. November 25, 2007. منځګړی |CitationClass= له پامه غورځول شوی (لارښود)
  21. ↑ "x". The Financial Times. منځګړی |CitationClass= له پامه غورځول شوی (لارښود)
"https://ps.wikipedia.org/w/index.php?title=د_برازیل_بهرنۍ_اړیکې&oldid=331160" نه اخيستل شوی