بین النهرین

د ويکيپېډيا، وړیا پوهنغونډ له خوا
د دجلې سیند


بین النهرین (پخوانی یونان: Μεσοποταμία Mesopotamíā؛ په عربي: بِلَاد ٱلرَّافِدَيْن Bilād ar-Rāfidayn؛ کلاسیکې سریاني کې: ܐܪܡ ܢܗܪ̈ܝܢ، یا Ārām-Nahrīn ܒܝܬ ܢܗܪ̈ܝܢ Bēṯ Nahrīn) د لویدیځې اسیا یوه تاریخي سیمه ده چې د دجلې ـ فرات سیندونو په لاره کې د ښېرازه کرینسټ  په شمالي برخه کې موقعیت لري. بین النهرین عصري عراق اشغال کړ. په دې تاریخي سیمه کې د فارس خلیج او سویل ختیځه ترکیه، لویدیځ ایران، شمال ختیځه سوریه او شمالي کویټ هم شامل دي.[۱][۲][۳][۴][۵]

سومریانو او اکډیانو (د اشوریانو او بابلیانو په ګډون) د لیکل شوي تاریخ له پیل څخه (د ۳۱۰۰ کاله مخکې له میلاد په شاوخوا کې) تر۵۳۹ کې د بابل سقوط پورې چې د هخامنشیانو د سترواکۍ له خوا فتح شو، پر بین النهرین واک درلود. په ۳۳۲ مخکې له میلاد کال کې د لوی سکندر له خوا فتح شو او د هغه له مړینې وروسته، دا د یونان د سلوکیانو د سترواکۍ برخه شو. وروسته ارامیانو د بین النهرین په لویو برخو (۹۰۰ مخکې له میلاد  په شاوخوا کې – ۲۷۰ وروسته له میلاد پورې) واکمني وکړه. د ۱۵۰ مخکې له میلاد کال په شاوخوا کې، بین النهرین د اشکانیانو د سترواکۍ تر کنټرول لاندې و. بین النهرین د رومیانو او اشکانیانو ترمنځ د جګړې ډګر شو، د بین النهرین لوېدیځې برخې، د لنډ مهاله رومیانو تر کنټرول لاندې راغلې. په ۲۲۶ز کال کې د بین النهرین ختیځې سیمې د ساساني پارسیانو لاس ته ورغلې.[۶][۷][۸]

جغرافیه[سمول]

بین النهرین د فرات او دجلې سیندونو تر منځ ځمکه رانغاړي، چې د دواړو سرچینه  د توروس په غرونو کې ده. دواړه سیندونه د ډېری مرستیال سیندونوله خوا تغذیه کیږي او د سیند ټول سیسټم یوه پراخه غرنۍ سیمه اوبه کوي. د سیمې اقلیم نیمه وچ دی چې په شمال کې د یوې پراخې دښتې پراخوالی لري، چې په سویل کې د ۱۵۰۰۰ کیلومتره مربع (۵۸۰۰ مربع مایل) سیمې ته لاره ورکوي. په جنوب کې د فرات او دجلې سیندونه سره یو ځای کیږي او فارس خلیج ته بهېږي.[۹]

ژبه او لیک[سمول]

په بین النهرین کې لومړنۍ لیکل شوې ژبه سومري وه. د سومري ژبې ترڅنګ، په بین النهرین کې په سامي ژبوهم ویل کېدل. سوبارتايي ژبه د زاګروس ژبه چې ښايي د هورو – ارارتوان د ژبو کورنۍ پورې اړه ولري، په شخصي نومونو، سیندونو او غرونو او په بېلابېلو هنرونو کې دا ثابت شوي دي. د اکډي سترواکۍ او اشوري سترواکۍ په بهیر کې د اکډي د واکمنۍ ژبه وه، خو سومري د اداري، مذهبي، ادبي او ساینسي موخو لپاره کارول کېده. د اکډي بېلابېل ډولونه د نوې بابلي دورې تر پایه پورې کارول شوي. زړه ارامي، چې پخوا په بین النهرین کې عامه شوې وه، بیا د لومړۍ نوې-اشوري سترواکۍ رسمي ولایتي ادارې ژبه شوه.[۱۰][۱۱][۱۲][۱۳]

ساینس او ​​ټیکنالوژي[سمول]

دارو(درمل)[سمول]

د طب په اړه د بابلیانو تر ټولو زاړه متنونه د دویمې مخکې له میلاد زریزې په لومړۍ نیمایي کې د زاړه بابل  په دورې پورې اړه لري. په هرحال، د بابل ترټولو پراخ طبي متن، د تشخیص لارښود کتاب دی چې د اُمَنُو له خوا لیکل شوی. د معاصر مصر له طب سره، بابلیانو د تشخیص، وړاندوینه، فزیکي معاینې، تنقیه او نسخې معرفي کړې. سربېره پردې، د تشخیص لارښود کتاب د درملنې او ایټیولوژي مېتودونه ، د تشخیص او درملنې په برخه کې د تجربې، منطق او عقلیت کارول معرفي کړل. په متن کې د طبي نښو لیست او ډیری وختونه هراړخیزې تجربې مشاهدې او منطقي قواعد شامل دي چې د ناروغ په بدن کې د تشخیص او وړاندوینې سره د لیدل شویو نښو په ترکیب کې کارول کیږي.[۱۴]

ټکنالوژي[سمول]

د بین النهرین خلکو ډیرې ټیکنالوژۍ اختراع کړي چې په کې د فلزکارۍ او مس، د شیشې او څراغ جوړول، د ټوکر اوبدل، د سیلاب کنټرول، د اوبو ذخیره کول او اوبه لګول شامل دي. دوی په نړۍ کې د برونزو د دورې لومړنۍ ټولنې هم وې. دوی د مسو، برونزو او سرو زرو څخه اوسپنې ته وده ورکړه. ماڼۍ په سلګونه کیلوګرامه قیمتي اوسپنو سینګار شوې وې. همدارنګه له مسو، برونزو او اوسپنې د زغرې او هم د بېلابېلو وسلو، لکه: تورو، خنجر، نیزو او میخونو لپاره کارول کېده[۱۵][۱۶]

دین او فلسفه[سمول]

د لرغوني بین النهرین دین لومړنی ثبت شوی دین دی. دوی دا باور درلود، چې اوبه په هر ځای کې دي، پورته، ښکته او اړخونه او دا نړۍ له دې لوی سمندر څخه زیږیدلی. برسېره پر دې، د بین النهرین دین شرک و. که څه هم پورته بیان شوې عقیدې د بین النهرین په منځ کې په عام ډول شتون درلود، خو سیمه ییزو توپیرونو هم شتون درلود. د نړۍ لپاره سومري کلیمه an-ki ده، چې د خدای لپاره An او Ki رب النوع ته اشاره کوي. دوی باور درلود ،چې اینیل ترټولو پیاوړی خدای و. [۱۷]

فلسفه[سمول]

د سیمې ډیرېو تمدنونو په ابراهیمي مذهبونو په ځانګړې توګه پر عبراني انجیل اغیزه وکړه؛ د هغه کلتوري ارزښتونه او ادبي اغیزې په ځانګړې توګه د پیدایښت په کتاب کې څرګندې دي. جیورجیو بوکیلاتی په دې باور دی، چې د فلسفې منشا د بین النهرین په لومړیو حکمتونو کې موندل کیدای شي، کوم چې د ژوند ځینې فلسفې، په ځانګړې توګه اخلاقي، د ډیلیکټیک، ډیالوګونو، افسانوي شعرونو، فولکلورونو، حمدونو، غزلونو، نثرونو او متلونو په بڼو کې ځای پرځای شوي. د بابلي استدلال او عقلیت له تجربوي مشاهدې هاخوا یې وده وکړه. د منطق لومړنی شکل د بابلیانو له خوا رامنځته شوی و.[۱۸][۱۹][۲۰][۲۱]

کلتور[سمول]

موسیقي[سمول]

ځینې سندرې، د الهو او ارباب النواعو لپاره لیکل شوې، خو ډیری یې د مهمو پیښو بیانولو لپاره لیکل شوې. که څه هم موسیقي او سندرې د پاچایانو د خوښې وړ وې، خو هغو عامو خلکو چې غوښتل یې په خپلو کورونو یا بازارونو کې سندرې ووایي او نڅا وکړي، هغوی هم ترې خوند اخیست. ماشومانو ته سندرې ویل کېدې، چې هغوی به بېرته خپلو ماشومانو ته انتقالولې. په دې توګه سندرې د ډېریو نسلونو له خوا په شفاهي ډول انتقال شوې، تر هغه چې لیکل نړیوال شوو. دا سندرې د پېړیو په اوږدو کې د تاریخي پېښو په اړه د معلوماتو غوره وسیلې وې. عود (عربي: العود) د موسیقۍ یوه کوچنۍ وسیله ده چې د بین النهرینیانو لهخوا کارول کیږي. د عود ترټولو زوړ انځوریز ریکارډ د ۵۰۰۰ کاله دمخه په سویلي بین النهرین کې په اوروک دورې پورې اړه لري، چې په استوانې مهر کې دی، چې دا مهال د بریتانیا په موزیم کې ځای پرځای شوی او د ډاکټر ډومینیک کولون له خوا اخیستل شوی.

حکومت[سمول]

د بین النهرین جغرافیې، د سیمې په سیاسي پرمختګ ژوره اغیزه درلوده. د سیندونو په منځ کې، سومري خلکو د اوبو لګولو کانالونو سره لومړني ښارونه جوړ کړل چې د خلاصې دښتې یا جبې په واسطه جلا شوي وو، چیرې چې کوچیان قومونه ګرځیدل. د جلا شویو ښارونو ترمنځ اړیکه ستونزمنه وه او کله ناکله خطرناکه وه. په دې توګه، هر سومري ښار یو ښاري دولت شو، د نورو څخه خپلواک او د خپلواکۍ ساتونکي یې شوو. کله نا کله به یو ښار د یوې سیمې د فتح کولو او یوځای کولو هڅه کوله، خو دې ډول هڅو د پیړیو لپاره مقاومت وکړ او ناکامې شوې. د پایلې په توګه، د سومر سیاسي تاریخ نژدې د پر له پسې جګړو تاریخ دی. په نهایت کې سومر د ایناتوم له خوا یوځای شو، خو یووالی کمزوری و او پای ته ونه رسېد، ځکه چې اکادیانو یوازې یو نسل وروسته په ۲۳۳۱ مخکې له میلاد کې سومر فتح کړ.

تړلې لیکنې[سمول]

سرچینې[سمول]

  1. Smith, Robert Payne. Thesaurus Syriacus. د کتاب پاڼې 388. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  2. Pollock, Susan (1999), Ancient Mesopotamia. The Eden that never was, Cambridge: Cambridge University Press, د کتاب پاڼې 1, د کتاب نړيواله کره شمېره 978-0-521-57568-3 الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  3. Louise Pryke (په 23 April 2018 باندې). In ancient Mesopotamia, sex among the gods shook heaven and earth. The Conversation.
  4. Sissakian, Varoujan K.; Adamo, Nasrat; Al-Ansari, Nadhir; Mukhalad, Talal; Laue, Jan (January 2020). "Sea Level Changes in the Mesopotamian Plain and Limits of the Arabian Gulf: A Critical Review". Journal of Earth Sciences and Geotechnical Engineering. 10 (4): 88–110. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  5. Miquel, A.; Brice, W.C.; Sourdel, D.; Aubin, J.; Holt, P.M.; Kelidar, A.; Blanc, H.; MacKenzie, D.N.; Pellat, Ch. (2011), "ʿIrāḳ", in Bearman, P.; Bianquis, Th.; Bosworth, C.E.; van Donzel, E.; Heinrichs, W.P. (المحررون), Encyclopaedia of Islam, Second Edition, Leiden: Brill Online, OCLC 624382576 الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  6. Liverani, Mario (December 4, 2013). The Ancient Near East. د کتاب پاڼې 549. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  7. Saggs, Henry William Frederick (1984). The Might That Was Assyria. د کتاب پاڼې 128. د کتاب نړيواله کره شمېره 0-283-98961-0. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  8. Milton-Edwards, Beverley (May 2003). "Iraq, past, present and future: a thoroughly-modern mandate?". History & Policy. United Kingdom: History & Policy. د اصلي آرشيف څخه پر ۰۸ ډيسمبر ۲۰۱۰ باندې. د لاسرسي‌نېټه ۰۹ ډيسمبر ۲۰۱۰. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  9. Thompson, William R. (2004) "Complexity, Diminishing Marginal Returns, and Serial Mesopotamian Fragmentation" (Vol 3, Journal of World-Systems Research)
  10. "Ancient History in depth: Mesopotamia". BBC History. د لاسرسي‌نېټه ۲۱ جولای ۲۰۱۷. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  11. Finkelstein, J.J. (1955), "Subartu and Subarian in Old Babylonian Sources", (Journal of Cuneiform Studies Vol 9, No. 1)
  12. Guo, Rongxing (2017). An Economic Inquiry into the Nonlinear Behaviors of Nations: Dynamic Developments and the Origins of Civilizations. Palgrave Macmillan. د کتاب پاڼې 23. د کتاب نړيواله کره شمېره 9783319487724. د لاسرسي‌نېټه ۰۸ جولای ۲۰۱۹. It was not until the widespread use of a syllabic script was adopted under Sargon's rule that significant portions of Sumerian population became literate. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  13. Woods C. 2006 "Bilingualism, Scribal Learning, and the Death of Sumerian". In S.L. Sanders (ed) Margins of Writing, Origins of Culture: 91–120 Chicago [۱] Archived 2013-04-29 at the Wayback Machine.
  14. Eves, Howard (1969). An Introduction to the History of Mathematics. Holt, Rinehart and Winston. د کتاب پاڼې 31. د کتاب نړيواله کره شمېره 9780030745508. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  15. Stephanie Dalley and John Peter Oleson (January 2003). "Sennacherib, Archimedes, and the Water Screw: The Context of Invention in the Ancient World", Technology and Culture 44 (1).
  16. Twist, Jo (20 November 2005), "Open media to connect communities", BBC News, د لاسرسي‌نېټه ۰۶ اگسټ ۲۰۰۷ الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  17. Lambert, W.G. (2016). Ancient Mesopotamian Religion and Mythology: Selected Essays. The Cosmology of Sumer & Babylon. Mohr Siebeck. د کتاب پاڼې 111. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-3161536748. د لاسرسي‌نېټه ۰۸ جولای ۲۰۱۹. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  18. Bertman, Stephen (2005). Handbook to life in ancient Mesopotamia (الطبعة Paperback). Oxford [u.a.]: Oxford Univ. Press. د کتاب پاڼې 312. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-0-19-518364-1. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  19. Giorgio Buccellati (1981), "Wisdom and Not: The Case of Mesopotamia", Journal of the American Oriental Society 101 (1), pp. 35–47.
  20. "Axioms and Babylonian thought: A reply". Journal of Post Keynesian Economics. 27 (3): 385–391. April 2005. doi:10.1080/01603477.2005.11051453 (غير نشط 28 February 2022). الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  21. Giorgio Buccellati (1981), "Wisdom and Not: The Case of Mesopotamia", Journal of the American Oriental Society 101 (1), pp. 35–47 43.