بهرنۍ جګړه

نږدې ټول جنګونه د کورنۍ جګړو پرته بل بهرني دي. که یو هیواد د بل هیواد له خلکو سره جګړه وکړي، هغه هېواد چې د دوی ځواکونه په خپله خاوره کې نه وي د بهرنیو جنګونو سره جګړه کوي. دا په مفهوم ډول ستونزمن ندی. نو، ډیری جنګونه بهرني جنګونه دي.

د متحده ایاالتو په تاریخ کې، موږ د اصلي اوسیدونکو سره د امریکا اوږده ساحه درلوده، "هندی جنګ". دا بهرني جنګونه نه و، نه هم دا کورنۍ جګړې په معمولي احساس کې وې، له دې امله دوی تقریبا بې ساري وو. ښایي د زولس سره برتانوي شخړې ورته وي لکه یو بریتانوي سویلي افریقیان د دې جګړې لپاره د "اصلي" په توګه وپیژندل شي، ځکه چې په رسمي توګه دا په بریتانیا کې یوه برنامه شوه؛ مګر زه فکر کوم چې دا تعریف تعریفوي، په څرګنده توګه هغه سرتېرې چې د بریتانیا څخه وو او سویلي افریقا نه و.

د "بهرني جنګ" عبارت د متحده ایالتونو په تاریخ کې یو ځانګړي خوندیتوب لري، لکه ولسمشر او د ولسمشرۍ کاندیدانو او نورو سیاستوالانو، په ځینو وختونو کې، په دې اړه خنډونه یا ژمنه شوې چې نه غواړي په "بهرنیو جنګونو" کې شامل شي. FDR په مشخصه توګه رای ورکوونکو ته وویل چې هغه به د امریکا له دغو جګړو څخه وساتي، کله چې هغه په ​​1940 کې د دریمې دورې لپاره ووتل او اروپا د WW II په لومړیو پړاونو کې وه. هغه د دې ژمنې ساتلو کې پاتې راغلل، دومره نه وه چې د تکرار له امله ځکه چې حالتونه وده کوي.

د امریکې د کورنۍ جګړې پای ته رسیدلو او د "هند" سره جګړه، د متحده ایاالتو ټول جنګونه "بهرنۍ جګړې" دي.

Almost all wars are foreign, other than civil wars. If one country is fighting with the inhabitants of another, the country whose troops are not on their own territory are fighting a foreign war. This is not conceptually difficult. So, most wars have been foreign wars.

In US history, we had a long series of conflicts with the native inhabitants of what became US territory, the “Indian Wars”. These were not foreign wars, nor were these civil wars in the usual sense, so they were almost unique. Perhaps the British conflicts with the Zulus were similar if one were to regard the British South Africans as “native” to that area by the time of those wars, since officially this had become a British colony at the time; but I think that is stretching the definitions, clearly a lot of the troops there were from Great Britain and were not South African.

The phrase “foreign wars” has a peculiar resonance in US history, as presidents and presidential candidates and other politicians have, in certain times, railed against or promised not to involve the country in “foreign wars”. FDR famously told voters he would keep the US out of such wars, when he was running for a third term in 1940 and Europe was in the early phases of WW II. He failed to keep that promise, not so much because of duplicity as because circumstances kept evolving.

Since the end of the American Civil War, and of the conflicts with the “Indians”, all US wars have been “foreign wars”.

بهرنۍ جگړه (یوناني: Ξενικὸς Πόλεμος، زینیکوس پوولوس) د نفتو د ځواکونو تر منځ د فارسایانو مشر فوکوکو او د لیټوس ځواکونو تر منځ د اجیرانو په مرسته چې د اسپارتانو څخه یې مرسته ترلاسه کړه (د دوی ښارګوټی و. د دوی پاچا آرکیدامامس III. جګړه په 346 ق م کې ترسره شوه.

Knossos غوښتل د کریټ انډول پیاوړي کړي مګر د لیټینیا مخالفین یې ترلاسه کړي. په ځواب کې Knossos د پخوانیو فارسین مشر فوکوکو الندې بهرني اجیران استخدام کړل. په 346 کې، Knossos د لیټوس په وړاندې جګړه اعالن کړه. فليکوس چې د ناتو او اجیرانو د ځواکونو قومانده و، د لیټوس په نیولو سره کله چې لیټیان سپارتینانو د مرستې لپاره غوښتنه وکړه، ونیول. د پاچا آرکډاماموس لاندې سپارټاان د لیټیانو سره مرسته وکړه. سپارتاران د لیټوس ژغورلو او فایلیکوس د ماتولو لپاره په وخت کې راغلل. فایلکوس بیا د کیډونیا سره مخ شو. دا پریکړه د فوکوکو وژنه ثابته شوه چې په محاصره کې وژل شوی او د هغه پوځ ویجاړ شوی.

دا جګړه د کریمان په تاریخ کې د موجودو نقطو ثابتیدل و ځکه چې دا د لومړي ځل لپاره بهرني ځواکونه د کریټ سره راغلل او د کرټن په چارو کې لاسوهنه وه. The Foreign War (Greek: Ξενικὸς Πόλεμος, Xenikos Polemos) was fought between the forces of Knossos with the help of mercenaries under the ousted Phocian leader Phalaikos and the forces of Lyttos who received help from the Spartans (who were founders of their city) under their King Archidamus III. The war took place in 346 BC.

Knossos wanted to strengthen their hegemony of Crete but received opposition from the Lyttians. In response Knossos employed foreign mercenaries under the former Phocian leader Phalaikos. In 346, Knossos declared war against Lyttos. Phalaikos who was given command of the forces of Knossos and of the mercenaries was about to seize Lyttos when the Lyttians asked the Spartans for help. The Spartans under King Archidamus rushed to help the Lyttians. The Spartans came in time to save Lyttos and defeat Phalaikos. Phalaikos then turned against Kydonia. This decision proved fatal for Phalaikos who was slain in the siege and his army was destroyed.

This war proved to be a turning point in Cretan history since it was the first time foreign forces had come to Crete and interfered in Cretan affairs.