عراقي پاڅون (۲۰۱۱ – ۲۰۱۳ زکال)

د ويکيپېډيا، وړیا پوهنغونډ له خوا

عراقي پاڅون د سرکښیو هغې ټولګې ته ویل کېږي چې د ۲۰۱۱ زکال په وروستیو کې په عراق کې د بهرنیو ځواکونو د جګړې له پای او له عراق څخه د امریکايي ځواکونو په وتلو سره رامنځته شوه؛ له امله یې له مرکزي دولت سره له تاوتریخوالي ډکې نښتې ترسره او همدارنګه په ټیټه کچه کې د عراق د مذهبي ډلو ترمنځ پریمانه ستونزې را پیدا شوې.

دغه کړکېچ په ۲۰۰۳ زکال کې په عراق باندې د متحده ایالاتو په مشرۍ د ائتلافي ځواکونو د برید مستقیم دوام و. سني ملیشه وسله والو خپلو بریدونو ته زور ورکړ او تر ډېره یې د دغه هېواد شیعه مذهبي په نښه کول څو د خلکو باور د دغه هېواد په شیعه حکومت راکم کړي چې ګویا نشي کولای له ائتلافي ځواکونو پرته خلک خوندي وساتي. په عراق کې دننه وسله والې ډلې د سوریې د کورنۍ جګړې له امله لا پیاوړې شوې ځکه چې د هغه هېواد وسله والو ډلو هم ورسره په ۲۰۱۴ زکال کې لاس یو کړ. د دغه هېواد ګڼ شمېر وسله والي سني ډلې د سوریې د دولت پر وړاندې ودرېدې، خو شیعه ډلو بیا د هغو په ملاتړ حرکت وکړ چې له امله یې دواړو خواوو ته اړوند ګڼ شمېر کسان په سوریه کې د جګړې په موخه د یاد هېواد له پولو څخه تېر شول. [۱][۲]

په ۲۰۱۴ زکال کې دغه کړکېچ د سلفي جهادي ملیشه ډلې یا داعش له خوا د موصل ښار او همدارنګه د شمالي عراق د یو شمېر برخو له نیولو وروسته لا زور واخیست؛ دغه په رسمیت نه پېژندل شوی دولت د سني مسلمانانو له قطبي وهابي دوکتورینو پیروي کوي. د داعش ډلې د ۲۰۱۴ زکال په لومړیو کې د عراق په لویدیځو برخو باندې د برید او ورپسې د موصل د نیولو او سنجار د عام وژنې وروسته نړیوال شهرت وموند ځکه چې ویې کولای شول له دغو برخو څخه عراقي دولتي ځواکونه په ډېر بریالیتوب سره وشړي؛ دوی د عراق کړکېچ د سوریې په کورنۍ جګړه کې ادغام کړ او هغه یې په یوه خونړۍ جګړه واړوه.[۳][۴][۵][۶][۷]

مخینه[سمول]

د عراق جګړه یوه اوږد مهاله وسله واله جګړه وه چې په ۲۰۰۳ زکال کې په عراق باندې د امریکا په برید سره پیل او له امله یې د صدام حسین حکومت راوپرځول شو. ورته مهال جګړه راتلونکو لسیزو ته وغځېده، ځکه چې د اشغالګرو ځواکونو او د هغوی په مرسته د رامنځته شوي دولت پر وړاندې پاڅون وشو. متحده ایالاتو په رسمي ډول په ۲۰۱۱ زکال کې له عراق څخه خپل سرتېري وویستل، خو له دې وروسته هم په بېلابېلو ډولونو سره داخلي وسله والو نښتو شتون درلود. [۸]

دغه جګړه په ۲۰۰۳ زکال کې د متحده ایالاتو، بریتانیا او نورو ائتلافي ځواکونو په مرسته د جګړې له اعلان پرته د «شاک او هیبت» د غافل کوونکو عملیاتو پر مټ پیل شوه. عراقي ځواکونه په چټکۍ سره وپاشل شول، ځکه چې امریکايي ځواکونو د هېواد په ټولو برخو کې عملیات پیل کړي و. دغه برید د بعثي دولت د پاشل کېدو لامل وګرځېد. صدام ونیول شو او درې کاله وروسته د پوځي محاکمې له خوا اعدام کړای شو. ورته مهال د صدام د حکومت له سقوط وروسته د قدرت تشه، د اشغال ناسم مدیریت او همدارنګه د بېلابېلو ملیشه ډلو سیاستونه د متحده ایالاتو او ائتلافي ځواکونو پر وړاندې د پاڅون او د سني او شیعه مذهبي ډلو ترمنځ د تاوتریخوالي لامل وګرځېدل. دغې چارې ته متحده ایالاتو په ۲۰۰۷ زکال کې د ځواکونو په زیاتولو سره ځواب ورکړ. د ګڼ شمېر امریکايي ځواکونو حضور او له سني ملیشه ډلو سره د اشغالګرو ځواکونو ترسره کړو معاملاتو د تاوتریخوالو کچه راکمه کړه. متحده ایالاتو د ۲۰۰۷ – ۲۰۰۸ زکال په ژمي کې د خپلو سرتېرو په ویستلو پیل وکړ. د بارک اوباما د ولسمشرۍ پر مهال د ځواکونو د ویستو بهیر چټکیتا ومونده. همدا و چې متحده ایالاتو تر ۲۰۱۱ زکال پورې خپل ټول جنګي ځواکونه له عراق څخه وویستل. [۹][۱۰]

د عراق د جګړې لپاره د بوش د ادارې اصلي پلمه دا وه چې عراق د ټولیزې وژنې وسلې (اټومي وسلې) لري او د صدام دولت د متحده ایالاتو او د هغو د متحدینو لپاره جدي ګواښ دی. دغه مهال یو شمېر امریکايي چارواکو صدام د القاعدې ډلې په ملاتړ او د هغو غړو ته په پناه ورکولو تورن کړ، په داسې حال کې چې یو شمېر نورو بیا د صدام ځپونکې دیکتاتورۍ او د عراق خلکو ته د دیموکراسۍ رسولو ته اشاره کوله. ورته مهال له برید وروسته د ټولیزې وژنې د وسلو اړوند ادعاوې په بشپړه توګه ناسمې اثبات شوې. له همدې امله دغه ناسم اطلاعات په متحده ایالاتو کې دننه او همدارنګه په نړیواله صحنه کې له جدي نیوکو سره مخ شول. [۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵]

له جګړې وروسته عراق په سمبولیکه بڼه په ۲۰۰۵ زکال کې څو ګوندي ټاکنې ترسره کړې او راتلونکی کال نوري المالکي د دغه هېواد لومړی وزیر وټاکل شو. د مالکي دولت داسې سیاستونه پلي کړل چې په پراخه کچه د دغه هېواد د سني وګړو د پردي کېدو لامل بلل کېږي او له امله یې مذهبي تاوتریخوالو زور واخیست. په ۲۰۱۴ زکال کې داعش د عراق په شمال کې خپل پوځي عملیات پیل او د ټولې نړۍ لپاره یې د یو اسلامي خلافت د جوړولو اعلان وکړ چې له همدې امله متحده ایالاتو او د هغو متحدینو یې پر وړاندې پوځي غبرګون وښود. د عراق جګړه د سلګونو زرو ملکي او پوځي تلفاتو لامل وګرځېده. ډیری دغه تلفات له ۲۰۰۴ زکال څخه تر ۲۰۰۷ زکال پورې د کورنیو جګړو او پاڅونونو له امله رامنځته شول.

مهالیزه توضېح[سمول]

۲۰۱۱ زکال[سمول]

د وړاندې څخه د جوړ شوي پلان له مخې د متحده ایالاتو وروستي جنګي سرتېري په ۲۰۱۱ زکال کې له عراق څخه ووتل او د عراق امنیتي واګې د عراق وسله والو ځواکونو ته وسپارل شوې. د ډسمبر په ۱۵مه په عراق کې د بهرنیو ځواکونو د ماموریت د پای ته رسېدو مراسم په بغداد کې ترسره او په رسمي ډول یې په دغه هېواد کې د متحده ایالاتو ماموریت ته پای ټکی کېښود. د متحده ایالاتو وروستي ۵۰۰ سرتېري د ۲۰۱۱ زکال د ډسمبر د ۱۸مې نېټې سهار وختي له تیارې څخه په ګټنې په پټ حالت کې له عراق څخه ووتل او دلته یې خپل نږدې ۹ کلن ماموریت پای ته ورساوه. د ۲۰۱۱ زکال د ډسمبر په ۲۲مه نېټه په بغداد کې د یو لړ بمي چاودنو له امله لږ تر لږه ۷۲ ملکي وګړي مړه او ۱۷۰ تنه نور ټپیان شول، په داسې حال کې چې همدغه ورځ ۹ تنه نور په بعقوبه، موصل او کرکوک کې د یو لړ نورو چادونو له امله مړه شول. [۱۶][۱۷][۱۸][۱۹][۲۰][۲۱][۲۲][۲۳]

۲۰۱۲ زکال[سمول]

په بغداد او ناصریه کې د یو لړ بمي چاودنو له امله ۷۳ تنه مړه او ۱۴۹ نور ټپیان شول. د عراق په سویلي ښار کې نورو چاودنو چې تر ډېره په کې شیعه مسلمانان په نښه شول؛ شاوخوا ۴۴ تنه په کې مړه او ۸۰ نور ټپیان شول. دا د ۲۰۰۳ زکال د نومبر میاشتې په ۲۸مه نېټه په ناصریه کې په ایټالوي پوځیانو باندې له ځانمرګي برید وروسته چې له امله یې د ۱۹ ایټالویانو په ګډون ۲۸ کسان ووژل شول؛ تر ټولو لوی برید و. د عراق او شام لپاره اسلامي دولت (داعش) د دغه برید مسئولیت پر غاړه واخیست. [۲۴]

د سني مسلمانانو پاڅونونه (۲۰۱۲ زکال)[سمول]

د آرامښت له یوې دورې وروسته د عراق دننه بیاځلي سیاسي ترینګلتیاوې د نوو پاڅونونو لامل وګرځېدې چې دغه ځل تر ډېره د دغه هېواد سني مسلمانانو ته اړوند وو. د دغو تحولاتو اصلي لامل د ولسمشر د مرستیال طارق الهاشمي او لومړي وزیر نوري المالکي ترمنځ له کړکېچ څخه سرچینه اخیسته، خو ورته مهال د کردستان له کورواکه سیمو سره د دولت د اړیکو ترینګلتیا هم پرې ور زیاته شوه. د ۲۰۱۲ زکال د ډسمبر په ۲۳مه نېټه په زرګونو تنو عراقیانو د مالکي پر ضد لاریونونه وکړل او د الهاشمي په ګډون یې د نورو بانفوذو سني سیاستوالو پر وړاندې د هغه د چارو اړوند غبرګون وښود. [۲۵]

۲۰۱۳ زکال[سمول]

د جنوري میاشتې په ۴مه نېټه په مصعب کې له چاودېدونکو توکو څخه د ډک موټر په چاودنه کې له کربلا څخه د راستنېدونکو شیعه زیارت کوونکو کاروان په نښه شو چې له امله یې ۲۸ تنه مړه او ۶۰ نور ټپیان شول. د جنوري میاشتې په نیمايي کې دوره ورځې وروسته له هغه چې د مالیې وزیر رفیع العیساوي په همدغه ښار کې د وژنې له یوې هڅې ژوندی راووت په فلوجه کې یو ځانمرګي برید کوونکي د پارلمان مخکښ سني غړی او شپږ نور کسان ووژل. [۲۶][۲۷][۲۸][۲۹][۳۰][۳۱][۳۲][۳۳]

عواقب[سمول]

د ۲۰۱۴ زکال له جنوري میاشتې وروسته اسلامي دولت د موجودیت اعلان وکړ، دغه دولت د سوریې په جګړه کې اصلي ښکېل لوبغاړی و او د هغو کورنۍ جګړه یې په یوه سیمه ییزه جګړه واړوله چې له سوریې او ایران سربېره یې د متحده ایالاتو په مشرۍ د لویدیځو او عربو هېوادونو پوځونه هم په جګړه کې ښکېل کړل.

سرچينې[سمول]

  1. (په 27 January 2012 باندې). Suicide bomber kills 32 at Baghdad funeral march. Fox News
  2. Salem, Paul (29 نومبر 2012). "INSIGHT: Iraq's Tensions Heightened by Syria Conflict". Middle East Voices (Voice of America). مؤرشف من الأصل في 19 جون 2013. د لاسرسي‌نېټه 3 نومبر 2012. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  3. Fouad al-Ibrahim (په 22 August 2014 باندې). Why ISIS is a threat to Saudi Arabia: Wahhabism's deferred promise. Al Akhbar English.
  4. Dolgov, Boris (23 سيپټمبر 2014). "Islamic State and the policy of the West". Oriental Review. مؤرشف من الأصل في 9 اکتوبر 2017. د لاسرسي‌نېټه 22 سيپټمبر 2017. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة) Wilson, Rodney (15 مې 2015). Islam and Economic Policy. Edinburgh University Press. د کتاب نړيواله کره شمېره 9780748683895. مؤرشف من الأصل في 10 اکتوبر 2017. د لاسرسي‌نېټه 22 سيپټمبر 2017 – عبر Google Books. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة) Cockburn, Patrick (3 مارچ 2016). "End Times for the Caliphate?". London Review of Books. 38 (5): 29–30. مؤرشف من الأصل في 9 اکتوبر 2017. د لاسرسي‌نېټه 22 سيپټمبر 2017. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة) Pastukhov, Dmitry; Greenwold, Nathaniel. "Does Islamic State have the economic and political institutions for future development?" (PDF). د اصلي (PDF) آرشيف څخه پر ۰۹ اکتوبر ۲۰۱۷ باندې. د لاسرسي‌نېټه ۲۲ سپټمبر ۲۰۱۷. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة) Pedler, John (28 اپریل 2015). A Word Before Leaving: A Former Diplomat's Weltanschauung. Troubador Publishing Ltd. د کتاب نړيواله کره شمېره 9781784622237. مؤرشف من الأصل في 10 اکتوبر 2017. د لاسرسي‌نېټه 22 سيپټمبر 2017 – عبر Google Books. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة) Kerr, Michael; Larkin, Craig (1 جنوري 2015). The Alawis of Syria: War, Faith and Politics in the Levant. Oxford University Press. د کتاب نړيواله کره شمېره 9780190458119. مؤرشف من الأصل في 10 اکتوبر 2017. د لاسرسي‌نېټه 22 سيپټمبر 2017 – عبر Google Books. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  5. (په 23 June 2014 باندې). John Kerry holds talks in Iraq as more cities fall to ISIS militants. CNN
  6. (په 10 June 2014 باندې). Sunni Militants Drive Iraqi Army Out of Mosul. The New York Times.
  7. (په 3 August 2014 باندې). Sunni Extremists in Iraq Seize 3 Towns From Kurds and Threaten Major Dam. The New York Times.
  8. "Iraq War". Britannica. Encyclopædia Britannica. 
  9. (په 20 June 2014 باندې). The real roots of Iraq's Sunni-Shia conflict.
  10. (په 27 February 2009 باندې). Obama sets firm withdrawal timetable for Iraq.
  11. Center for American Progress (29 January 2004) "In Their Own Words: Iraq's 'Imminent' Threat" Archived 2012-06-25 at the Wayback Machine. americanprogress.org
  12. Senator Bill Nelson (28 January 2004) "New Information on Iraq's Possession of Weapons of Mass Destruction", Archived 2016-04-20 at the Wayback Machine. Congressional Record
  13. "The Weekly Standard, Saddam's al Qaeda Connection". مؤرشف من الأصل في ۲۳ ډيسمبر ۲۰۱۴. د لاسرسي‌نېټه ۰۶ جنوري ۲۰۱۵. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  14. "President Discusses the Future of Iraq" Archived 2016-08-01 at the Wayback Machine. The White House, 26 February 2003
  15. "Bush Sought ‘Way’ To Invade Iraq?" Archived 2013-10-08 at the Wayback Machine. 60 Minutes
  16. (په 15 December 2011 باندې). US flag ceremony ends Iraq operation. BBC
  17. (په 15 December 2011 باندې). US lowers flag to end Iraq war.
  18. (په 15 December 2011 باندې). Leon Panetta marks end of Iraq war. POLITICO.
  19. (په 18 December 2011 باندې). Last U.S. troops leave Iraq, ending war. Minnesota Public Radio
  20. (په 18 December 2011 باندې). Timeline: Invasion, surge, withdrawal; U.S. forces in Iraq. Reuters.
  21. (په 18 December 2011 باندې). Last US troops withdraw from Iraq. BBC.
  22. (په 18 December 2011 باندې). Final US Convoy Withdraws From Iraq. neontommy.
  23. (په 18 December 2011 باندې). 'The war is over': Last US soldiers leave Iraq. NBC.
  24. (په 27 January 2012 باندې). Suicide bomber kills 32 at Baghdad funeral march. Fox News
  25. (په 23 December 2011 باندې). Iraq crisis stirs protests in Sunni strongholds. The Jerusalem Post.
  26. (په 2013-01-03 باندې). Attacks in Iraq Kill at Least 32 Pilgrims. The New York Times.
  27. "Deadly car blast shatters Iraqi town". Al Jazeera. Reuters. 2013-01-03. مؤرشف من الأصل في ۰۳ جنوري ۲۰۱۳. د لاسرسي‌نېټه ۰۳ جنوري ۲۰۱۳. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  28. "Iraqi MP killed in suicide attack". Al Jazeera. Reuters. 2013-01-15. مؤرشف من الأصل في ۱۷ جنوري ۲۰۱۳. د لاسرسي‌نېټه ۱۵ جنوري ۲۰۱۳. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  29. "Bombers kill more than 35 across Iraq". Trust.org. Reuters. 2013-01-15. د اصلي آرشيف څخه پر ۱۶ اپرېل ۲۰۱۳ باندې. د لاسرسي‌نېټه ۱۵ جنوري ۲۰۱۳. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  30. Margaret Griffis (2013-01-16). "Iraq Slaughter: 55 Killed, 288 Wounded". Antiwar.com. د اصلي آرشيف څخه پر ۲۱ جنوري ۲۰۱۳ باندې. د لاسرسي‌نېټه ۲۴ جنوري ۲۰۱۳. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  31. Marwan Ibrahim (2013-01-23). "Iraq suicide bomb at Shiite mosque kills 42". د اصلي آرشيف څخه پر ۱۶ فبروري ۲۰۱۳ باندې. د لاسرسي‌نېټه ۲۴ جنوري ۲۰۱۳. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  32. (په 25 January 2013 باندې). 9 killed as protesters, army clash in Iraq. Tampa Bay Times.
  33. Griffis, Margaret (25 جنوري 2013). "Iraqi Troops Fire on Protesters; 14 Killed, 72 Wounded Across Country". Antiwar.com. د اصلي آرشيف څخه پر 27 جنوري 2013 باندې. د لاسرسي‌نېټه 26 جنوري 2013. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)