د "لرغونې پاړسي" د بڼو تر مېنځ توپير
د سمون لنډیز نسته |
و ←توری |
||
| ۲۶ کرښه: | ۲۶ کرښه: | ||
'''لرغونې پارسي''' ([[پاړسي|په پارسی]]:'''زبان پارسی باستان''') د ایران د لویدیځو ژبو څخه یوه پخوانی ژبه ده چی په پخوانی ایران کی ویل کېده. په څلورمه پېړی کی [[د هخامنشیانو واکمني|د هخامنشیانو د واکمني]] رسمی ژبه په توکه ومښال شوه. پخوانی پارسی د هخامنشیانو د حکمرانو په وخت کی د نژدې ختیځ په بیلو بیلو سیمو کی پراخه شوه. |
'''لرغونې پارسي''' ([[پاړسي|په پارسی]]:'''زبان پارسی باستان''') د ایران د لویدیځو ژبو څخه یوه پخوانی ژبه ده چی په پخوانی ایران کی ویل کېده. په څلورمه پېړی کی [[د هخامنشیانو واکمني|د هخامنشیانو د واکمني]] رسمی ژبه په توکه ومښال شوه. پخوانی پارسی د هخامنشیانو د حکمرانو په وخت کی د نژدې ختیځ په بیلو بیلو سیمو کی پراخه شوه. |
||
==توری== |
==توری== |
||
د هخامنشیانو په واکمنې کی پخوانی پارسی، آرامی ژبه (Aramaic language) او اکدی ژبه (Akkadian language) رسمی ژبې ولې. د پاچا کارمندانو په ځانګړی ډول د رسمی یادښتونو لپاره د آرمی ژپې څخه کار اخیست. |
د هخامنشیانو په واکمنې کی پخوانی پارسی، آرامی ژبه (Aramaic language) او [[اکدي ژبه|اکدی ژبه]] (Akkadian language) رسمی ژبې ولې. د پاچا کارمندانو په ځانګړی ډول د رسمی یادښتونو لپاره د آرمی ژپې څخه کار اخیست. |
||
دغه آرمی ژبه د [[میخی لیک]] په واسطه لیکل کېده. په شپږمه ز. پیړۍ کې د [[داریوش ۱| داریوش ۱]] په سپارښتنې نوي لیک دود جوړ شو، چې په ډ برینو څلو کې د حک کولو لپاره ورڅخه کار اخیستل کېده. |
دغه آرمی ژبه د [[میخی لیک]] په واسطه لیکل کېده. په شپږمه ز. پیړۍ کې د [[داریوش ۱| داریوش ۱]] په سپارښتنې نوي لیک دود جوړ شو، چې په ډ برینو څلو کې د حک کولو لپاره ورڅخه کار اخیستل کېده. |
||
د پارسی مېخی لیک ۳۲ توری لری چی په حقیقت کی سیلابونه (څپې) دی. د دغو تورو برسیره علامه (کوږ مېخ)([[File:OldPersian-WORD DIVIDER.svg|15px]]) وجود لری چی کلمی سره بیلوی او پنځه خاصی علامې (میخونه) شته چی پاچا، خدای، اهورامزدا (د خدای نوم)، هېواد، خاوره معنی لری. |
د پارسی مېخی لیک ۳۲ توری لری چی په حقیقت کی سیلابونه (څپې) دی. د دغو تورو برسیره علامه (کوږ مېخ)([[File:OldPersian-WORD DIVIDER.svg|15px]]) وجود لری چی کلمی سره بیلوی او پنځه خاصی علامې (میخونه) شته چی پاچا، خدای، اهورامزدا (د خدای نوم)، هېواد، خاوره معنی لری. |
||
د ۱۸:۰۴, ۱۰ جون ۲۰۱۱ بڼه
| لرغونې پارسی پارسی زبان پارسی باستان | |
|---|---|
 | |
| د ژبې کورنی | د هند-اروپایی ژبې
|
| رسمي ژبه په | د هخامنشیانو واکمني |
| توری | مېخي ليک |
| د ژبې د پرمختګ اداره | نشته |
لرغونې پارسي (په پارسی:زبان پارسی باستان) د ایران د لویدیځو ژبو څخه یوه پخوانی ژبه ده چی په پخوانی ایران کی ویل کېده. په څلورمه پېړی کی د هخامنشیانو د واکمني رسمی ژبه په توکه ومښال شوه. پخوانی پارسی د هخامنشیانو د حکمرانو په وخت کی د نژدې ختیځ په بیلو بیلو سیمو کی پراخه شوه.
توری
د هخامنشیانو په واکمنې کی پخوانی پارسی، آرامی ژبه (Aramaic language) او اکدی ژبه (Akkadian language) رسمی ژبې ولې. د پاچا کارمندانو په ځانګړی ډول د رسمی یادښتونو لپاره د آرمی ژپې څخه کار اخیست.
دغه آرمی ژبه د میخی لیک په واسطه لیکل کېده. په شپږمه ز. پیړۍ کې د داریوش ۱ په سپارښتنې نوي لیک دود جوړ شو، چې په ډ برینو څلو کې د حک کولو لپاره ورڅخه کار اخیستل کېده.
د پارسی مېخی لیک ۳۲ توری لری چی په حقیقت کی سیلابونه (څپې) دی. د دغو تورو برسیره علامه (کوږ مېخ)(
) وجود لری چی کلمی سره بیلوی او پنځه خاصی علامې (میخونه) شته چی پاچا، خدای، اهورامزدا (د خدای نوم)، هېواد، خاوره معنی لری.
- پاجا (
– chšájathija) - خدای (
– baga) - اهورامزدا (
) - هېواد (
– búmiš) - خاوره (
– dahajauša)
د خاصو میخونو کارول ضرور نه دی پدی معنی چی د مثال په توګه د پاچا کلمه کېدای سی په یو خاص میخ 
او یا اتو سیلابو (څپو) 
لرونکو تورو باندی ولیکل سی.