د "لرغونې پاړسي" د بڼو تر مېنځ توپير

د ويکيپېډيا، وړیا پوهنغونډ له خوا
Content deleted Content added
ZéroBot (خبرې اترې | ونډې)
و r2.7.1) (روباټ زیاتول: ro:Limba persană veche
Addbot (خبرې اترې | ونډې)
و Bot: Migrating 32 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q35225 (translate me)
۴۰ کرښه: ۴۰ کرښه:
[[وېشنيزه:پارسي ژبه]]
[[وېشنيزه:پارسي ژبه]]


[[bg:Староперсийски език]]
[[ckb:زمانی فارسیی کۆن]]
[[cs:Stará perština]]
[[da:Oldpersisk]]
[[da:Oldpersisk]]
[[de:Altpersische Sprache]]
[[el:Αρχαία περσική γλώσσα]]
[[en:Old Persian]]
[[eo:Malnovpersa lingvo]]
[[es:Persa antiguo]]
[[eu:Antzinako persiera]]
[[fa:زبان فارسی باستان]]
[[fi:Muinaispersian kieli]]
[[fr:Vieux-perse]]
[[he:פרסית עתיקה]]
[[id:Bahasa Persia Kuno]]
[[is:Fornpersneska]]
[[it:Lingua persiana antica]]
[[ku:Zimanê parsî yê kevin]]
[[la:Lingua Persica antiqua]]
[[lv:Senpersu valoda]]
[[mdf:Сире персиень]]
[[ms:Bahasa Parsi kuno]]
[[no:Gammelpersisk]]
[[pl:Język staroperski]]
[[pt:Língua persa antiga]]
[[ro:Limba persană veche]]
[[ru:Древнеперсидский язык]]
[[simple:Old Persian language]]
[[sv:Fornpersiska]]
[[tg:Порсии бостон]]
[[th:ภาษาเปอร์เซียโบราณ]]
[[ur:قدیم فارسی]]
[[zh:古波斯語]]

د ۱۷:۱۴, ۸ مارچ ۲۰۱۳ بڼه

لرغونې پارسی
پارسی
زبان پارسی باستان

د ژبې کورنی د هند-اروپایی ژبې
  • د هیندو- اروپايي ژبې
    • آريانۍ ژبه
      • د لویدیځ آريانۍ ژبې ډله
رسمي ژبه په د هخامنشیانو واکمني
توری مېخي ليکدود
د ژبې د پرمختګ اداره نشته


لرغونې پارسي (په پارسی:زبان پارسی باستان) د ایران د لویدیځو ژبو څخه یوه پخوانی ژبه ده چی په پخوانی ایران کی ویل کېده. په څلورمه پېړی کی د هخامنشیانو د واکمني رسمی ژبه په توکه ومښال شوه. پخوانی پارسی د هخامنشیانو د حکمرانو په وخت کی د نژدې ختیځ په بیلو بیلو سیمو کی پراخه شوه.

توری

د هخامنشیانو په واکمنې کی پخوانی پارسی، آرامی ژبه (Aramaic language) او اکدی ژبه (Akkadian language) رسمی ژبې ولې. د پاچا کارمندانو په ځانګړی ډول د رسمی یادښتونو لپاره د آرمی ژپې څخه کار اخیست. دغه آرمی ژبه د مېخي ليکدود په واسطه لیکل کېده. په شپږمه ز. پیړۍ کې د داریوش ۱ په سپارښتنې نوي لیک دود جوړ شو، چې په ډ برینو څلو کې د حک کولو لپاره ورڅخه کار اخیستل کېده. د پارسی مېخی لیک ۳۲ توری لری چی په حقیقت کی سیلابونه (څپې) دی. د دغو تورو برسیره علامه (کوږ مېخ)() وجود لری چی کلمی سره بیلوی او پنځه خاصی علامې (میخونه) شته چی پاچا، خدای، اهورامزدا (د خدای نوم)، هېواد، خاوره معنی لری.

  • پاجا (chšájathija)
  • خدای (baga)
  • اهورامزدا ()
  • هېواد (búmiš)
  • خاوره (dahajauša)

د خاصو میخونو کارول ضرور نه دی پدی معنی چی د مثال په توګه د پاچا کلمه کېدای سی په یو خاص میخ او یا اتو سیلابو (څپو) لرونکو تورو باندی ولیکل سی.